Nu 3 1/2 jaar geleden, maar nog steeds er elke dag mee bezig

heb jij een eigen site met jouw ervaringsverhaal? Plaats dan hier de link! Vermeld wel kort waar het over gaat. Lees voor het plaatsen bovenstaand forum genaamd: 'attentie forumgebruikers', een forum met algemene regels. Het is mogelijk dat geplaatste sites confronterend zijn. Denk hier aan wanneer je er een gaat bezoeken!

Moderators: liddy, emili

chantal koster
Berichten: 1
Lid geworden op: Za Jun 21, 2003 7:59 pm
Locatie: papenveer
Contact:

Nu 3 1/2 jaar geleden, maar nog steeds er elke dag mee bezig

Berichtdoor chantal koster » Wo Sep 10, 2003 10:05 am

3 1/2 jaar geleden werd er bij mij borstkanker geconstateerd, mijn oudste zoon Steven was toen 9 maanden oud. het eerste jaar ben je bezig met overleven van de bestaling, chemo en het slikken van de tamoxifen. In het tweede jaar ben je bezig om te "herstellen", en het 3de jaar ben je bezig met de vraag , wat nu als het terugkomt.

Ik merk dat nu het 3 1/2 jaar geleden is, deze vraag steeds meer terugkomt, wat nu als het terugkomt, ik ben inmiddels moeder van nog een jongetje Luc. Luc is nu net zo oud als Steven (9 maanden) toen er borstkanker werd geconstateerd. Misschien is dat het dat deze vraag zich steeds oproept, en ook al sta ik elke half jaar onder controle de vraag blijft toch steeds weer terugkomen, zeker de laatste tijd weer, en ik weet niet waarom.

Ik ben vorige week bij mijn huisarst geweest en die heeft me doorverwezen naar een psychiater die gespeciliseerd is in het begeleiden van mensen met kanker of die kanker hebben gehad. Ik vind dit een erg grote stap, ondanks het feit dat ik weet dat het misschien wel goed is om het eens een keer van me afte zetten, hoewel dat lukt natuurlijk nooit.

Ik vraag me af of er mensen zijn op deze site, die bovenstaande herkennen en hoe jullie ermee omgaan. Misschien hebben jullie tips???

Heel erg bedankt alvast [/b]
liefs chantal

dolfijn
Berichten: 7
Lid geworden op: Wo Mei 28, 2003 12:07 pm

Berichtdoor dolfijn » Wo Sep 10, 2003 1:11 pm

Hallo Chantal,

Ik ben pas na 10 jaar (na behandeling) naar een psycholoog gestapt, wat ik een grote stap vond... Maar het is heel normaal wat je allemaal voelt. Na 5 jaar ben ik officieel ‘beter’ verklaard, maar nu ik jaarlijkse controles heb ben ik nog steeds zenuwachtig en af en toe ben ik er van overtuigd dat het terug is! Al is dat absoluut niet logisch en voor de hand liggend...Maar je gedachten gaan dan op een loopje met je. De psycholoog kan je helpen om die gedachten wat te ordenen en je niet meester over je te laten worden. ‘Het zijn maar gedachten’.
In ieder geval vind ik het nu heel normaal dat ik naar een psycholoog ga en denk ik dat ik het veel eerder had moeten doen, maar bij mij heeft het heel lang geduurd voordat ik besefte wat er aan de hand was. (misschien kun je ook mijn andere verhaaltjes lezen)
Het is een bekend verhaal dat je tijdens de behandelingen helemaal geen tijd hebt om na te denken, je bent gewoon bezig te overleven, dat heeft je prioriteit.

Metafoor: je dreigt ergens te verdrinken, op dat moment ben je enkel en alleen bezig met weer naar de kant te komen. Als je dat lukt, dan pas ga je nadenken: jeetje wat had er allemaal kunnen gebeuren ,wat als ik was verdronken...etc etc. Dat soort dingen bedenk je je niet als je jezelf aan het redden bent.

Dus nu je met dat soort vragen allemaal bezig bent is het goed om het te kunnen uiten, want wat veel gebeurt met ex-kankerpatienten is dat het voor je omgeving allemaal verleden tijd is, (je bent toch genezen? Wees blij!) terwijl jij er met je hoofdje nog middenin zit.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Groetjes,
Dolfijn

Gast

Berichtdoor Gast » Wo Sep 10, 2003 2:26 pm

hoi Chantal,

Ik kan alleen maar zeggen, het is NORMAAL ! Zelf ben ik een jaar na de behandeling via Herstel en Balans in contact gekomen met een psycholoog. Ik voelde me toen geestelijk gewoonweg labiel. Huilde bij het minste. Had flink last van angstaanvallen. Ik was moe en gestressd.

Met behulp van de psychologe heb ik alles op een rijtje kunnen zetten, alles wat er gebeurd was. En dat heeft me ontzettend geholpen. 5 maanden later, voelde ik me weer krachtig! Nog een beetje bang, wat als dat oude rotte gevoel weer terug zou komen? En de psychologe was er dan niet. Met de verzekering dat ik altijd terug kon komen, gaat het nu nog altijd goed met me, het is pas een half jaar verder nu. Maar dat krachtige gevoel vanbinnen heb ik nog steeds. Ondanks dat ik lichamelijk nog steeds moe ben. Heel vreemd, maar toch voel ik me sterk.

Ik hoop dat dat straks voor jou ook zo zal zijn. Dat je het kan verwerken en een plek kan geven....

maar echt waar, een psycholoog, nix geks aan... en al helemaal niet na wat je allemaal meegemaakt hebt! Dat is niet zomaar wat hoor!

Ik hoop dat je er veel aan gaat hebben!

liefs Marielle

susan
Berichten: 24
Lid geworden op: Di Mei 27, 2003 3:12 pm
Contact:

Berichtdoor susan » Zo Sep 14, 2003 7:06 pm

Hallo Chantal,

Bij mij is het 22 jaar geleden en ik ben er ook nog steeds mee bezig hoor.
Dus het is niet raar.
Ik ben nu 23 jaar oud, en heb kanker gehad toen ik negen maanden was. Ik kan me er weinig van herinneren. Heb veel van mijn ouders en andere mensen in mijn omgeving gehoord.
Ik ben nog steeds bang dat het ooit een keer terug zal komen, ook al ben ik helemaal gezond verklaart.
Ik denk dat dat normaal is dat je die angst toch altijd blijft houden.
Ik heb verder geen psychologische steun gehad. Heb een aantal vrienden en vriendinnen met ook een handicap en we kunnen er onderling goed over praten. (ik heb er namelijk een paar handicaps aan over gehouden)

Veel sterkte verder :)

Groetjes Susan


Terug naar “Een link naar jouw site!”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten