PijnpoliÂ’s in Nederland
en jonge (ex)patienten
Veel pijn maar toch een leven…geen pijn maar ook geen leven Kritisch zijn over de huidige aanpak van pijn poliÂ’s, dat is de bedoeling van dit artikel. Dat pijnpoliÂ’s veel mensen kunnen helpen is geen punt ter discussie. Te weinig wordt door artsen gekeken naar het individu. Te veel is de aandacht gericht op de pijnklachten. Logisch, zult u denken, het is immers een pijnpoli!. Een voorbeeld: “Na een uitgebreid relaas van zijn klachten wordt door de pijnarts een behandelplan opgesteld. Gestart wordt met de pijnstiller met de minste bijwerkingen. Helaas blijkt dit middel weinig effectief. Andere (zwaardere) medicamenten worden ingezet totdat uiteindelijk de pijnklachten beheersbaar zijn geworden. De patiënt ervaart een complete verandering in de wijze waarop hij zich gedraagt. In eerste instantie, euforisch door de methadon, dringt dit niet eens tot hem door. Sociale contacten worden door hem verwaarloosd en zijn reactie naar mensen toe is vaak onredelijk en ongeduldig. Het geheugen wordt er door de middelen niet beter op waardoor ook de opleiding die hij volgt schade begint te ondervinden. Al snel rijst de gedachte of dit wel de kwaliteit van leven is die hij zich had voorgesteld. Het resultaat van het ‘uitstapje pijnpoliÂ’ was een ‘junkÂ’ met een beheersbare pijn die niet meer kon functioneren. Alles waar hij jaren voor geknokt had zou door het gebruik van de medicatie door zijn vingers heen glijden”. Iemand die bij aanvang al vrijwel niets meer doet zal, het niet meer hebben van pijn, als enorme winst beschouwen. Iemand die echter ondanks de pijn er toch nog in slaagt om een relatief normaal en productief leven te lijden kan bedrogen uitkomen. Uiteraard spelen de aard en gradaties van pijn een grote rol van het wel of niet ondernemen van activiteiten. Toch wordt met dit aspect totaal geen rekening gehouden. Waarom het gaat is dat het voorbeeld van hierboven een afweging moest maken tussen: veel pijn maar een relatief normaal leven met ambities of een beheersbare pijn waarbij het leven zoals hij dat had voorgesteld ver naar de achtergrond zou verdwijnen. De patiënt moet kritisch zijn maar ook goed voorgelicht worden. Daarnaast is het wenselijk als pijnartsen zich wat meer zouden verdiepen in de persoon achter de pijnklachten. Kwaliteit van leven omvat meerdere aspecten dan enkel het ‘eliminerenÂ’ van de pijn. Immers het kan niet de bedoeling zijn dat naast de pijn ook de persoon ‘geëlimineerdÂ’ wordt. Richard Snel 3 november 2004
Pijnpolis in Nederland Richard Snel (26)
-
- Site Admin
- Berichten: 1
- Lid geworden op: Do Feb 20, 2003 8:40 pm
- Locatie: Medemblik
- Contact:
Pijnpolis in Nederland Richard Snel (26)
Webmaster SDK
Terug naar “PIJN als kwelgeest”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten