Non-Hodgkin type Burkitt

Hodgkin komt vaak voor bij jonge mensen, vandaar een eigen forum. hier kan je praten over de gevolgen.

Moderators: liddy, emili

Gerda
Berichten: 1
Lid geworden op: Vr Sep 12, 2003 6:02 pm
Locatie: Haren

Non-Hodgkin type Burkitt

Berichtdoor Gerda » Za Sep 13, 2003 11:48 am

Hoi,

Ik zal me even voorstellen, ik ben Gerda en ben 24 jaar. Op 1 augustus 2003 is bij mij lymfeklierkanker geconstateerd. Het is Non-Hodgkin en het blijkt een zeer bijzonder type te zijn namelijk Burkitt.

Het was wel schrikken toen ik het nieuws kreeg. Ik ben namelijk 25 juli 2003 geopereerd, omdat er een gezwel achter in mijn keel zat en daar had ik behoorlijk veel last van. Aan het einde van de operatiedag, kwam de specialist langs om mij te vertellen dat het niet een achtergebleven amandelrest was, maar waarschijnlijk dat het kanker was. Na een week konden ze dit pas met zekerheid zeggen. Het enige wat de specialist met zekerheid kon zeggen, was dat de tumor voor 95% weg gehaald was.

Op dit moment zit ik een week voor mijn derde chemokuur. De kuur die ik krijg heet CHOP. De kuren zijn vervelend, maar echt misselijk wordt ik er niet van. Het is gewoon 1 week belabberd voelen en daarna kan je rustig weer een beetje beginnen met leven. Het grote nadeel van alles is dat hoe verder je in de kuren komt, hoe vermoeiender het is. Ik merk nu dat ik zo moe ben, dat ik niet meer elke middag kan werken, ik kan niet gewoon doorleven alles kost zoveel meer energie dan voorheen. Het maakt me eigenlijk een beetje gefrustreerd. Ik moet accepteren dat ik niet alles meer kan, maar wil dit eigenlijk weer niet accepteren.

Ik heb in ieder geval nog 1 kuur te gaan en daarna wordt bekeken of ik nog een 4e kuur moet. Na de kuren wordt ik nog 4 weken iedere dag bestraald. In het positiefste geval ben ik half november genezen. En eerlijk gezegd leef ik daarna toe.

In het begin leef je alleen naar de onderzoeken toe, maar nu ik in rustiger vaarwater bent gekomen. Ga ik over veel dingen nadenken en vooral over mijn toekomst nadenken. Er zijn eigenlijk zoveel vragen waar ik antwoord op wil hebben, maar waar eigenlijk niemand antwoorden voor heeft. Niemand kan in de toekomst kijken. Ik leer op dit moment te leven en niet te ver vooruit te kijken. En dat deed ik voor mijn ziekte aan wel. Ik wilde carriere en ik wilde een partner en de hele ratteplan. Maar nu boeit het allemaal minder, het enige wat ik nu wil. Is dat alles voorbij gaat.

In mijn goede weken plan ik leuke dingen, voor de afleiding en de ontspanning. Het enige nadeel is dat ik na de leuke dingen altijd een rotdag krijg. Maar toch helpen mijn ouders en zus en alle vrienden en bekenden mij door deze tijd heen. Zonder hun was ik niet zo positief geweest. Ik weet dat ik alles kan overwinnen en daar ga ik voor en dit met behulp van vele mensen. Ik heb nog heel wat weken te gaan, maar ik kan nog iedere dag lachen. Zonder dat was alles nog veel moeilijker.

Groetjes
Gerda

Terug naar “Hodgkin en de gevolgen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast