hoge dosis chemo + stamceltransplantatie
Geplaatst: Za Sep 20, 2003 12:11 pm
Hoi Mayke,
Wat zitten jullie in een moelijke situatie (zachtjes uitgedrukt) zeg.
Het is altijd een flinke schok om te horen dat dergelijke behandelingen nodig zijn om de kanker te verslaan.
Ik wil je mijn ervaringen vertellen met hoge dosis chemo (of intensieve chemo zoals jij het noemt) in combinatie met een stamceltransplantatie in de hoop dat je daaruit moed en hoop kan putten.
In maart 1998 werd er bij mij zaadbalkanker in een vergevorderd stadium ontdekt. Na een grote buikoperatie en 6 chemokuren was ik in de zomer van 1998 klaar met de behandelingen, dit was gelukkig allemaal goed aangeslagen. In december 1998 kreeg ik toen te horen dat de kanker was teruggekeerd en dit was uiteraard een flinke schok
De arts stelde toen voor om mij hoge dosis chemo te geven in combinatie met een autologe (=van jezelf) stamceltransplantatie. Zoals je inmiddels zelf ook weet is dat inzetten met zeer grof geschut, maar het was volgens de dokter de beste mogelijkheid om er weer bovenop te komen. Ook omdat voor mij ook gold/geldt: als de kanker nog een keer terugkomt is er in principe niets meer aan te doen.
Na eerst een zogenaamde opwekchemokuur gehad te hebben om de stamcellen in het bloed te laten verschijnen werd een week daarna deze stamcellen uit mijn bloed geoogst (=leucaferese).
Daarna heb ik een zware chemokuur gehad en 3 weken daarna de 1e van de 2 hoge dosischemokuren. En die kuur die hakt er flink in moet ik je helaas vertellen
Nadat ik de 1e kuur was doorgekomen volgde 4 weken daarna de 2e hoge dosiskuur en die was nog zwaarder. Op een gegeven moment kreeg ik het gevoel dat ik mijn lichaam langzaam voelde afsterven en dat is het ergste gevoel wat ik ooit heb meegemaakt. Echt verschrikkelijk en met geen pen te beschrijven
Daarnaast moest ik ook geïsoleerd verpleegd worden omdat mijn weerstand inmiddels 0,0 was geworden. Dit is ook geen pretje. Je hebt op zo'n moment enorme behoefte aan lichamelijk contact (een knuffel doet al wonderen!) en juist op dat moment kan je dat niet krijgen. De stamcelteruggave gebeurde bij mij een paar dagen na het einde van de hoge dosiskuur. Deze teruggave lijkt erg op een bloedtransfusie en is dus niet echt belastend.
Maar dan nu de positieve kant van mijn verhaal
Hoewel de kuren zwaar waren ben ik er toch redelijk goed door heen gekomen. Belangrijk is dat je een perfecte verzorging krijgt van de verpleegkundigen van de afdeling en meestal krijg je die in dit soort gevallen ook wel.
De hoge dosis chemo + stamceltransplantatie hebben bij mij hun werk goed gedaan. In april 1999 was de kanker weg. Een hele opluchting! De maanden daarna heb ik vooral last gehad van moeheid, het heeft bij mij zo'n 1,5 jaar geduurd voordat ik weer een beetje de oude was (qua lichamelijke conditie dan).
Inmiddels is ben ik dus al ruim 4 jaar kankervrij en de kans dat de kanker nu nog terugkomt is heel klein. Ik heb aan de behandeling een aantal bijwerkingen overgehouden zoals: gehoorbeschadiging en weinig gevoel in mijn handen en voeten (zijn dus allemaal zenuwbeschadigingen, dat ligt aan de soort chemo die je krijgt) en zo af en toe nog de bekende moeheid. De andere bijwerkingen die ik heb, zoals buikpijn en krampen e.d. komen door de buikoperatie die ik heb gehad.
Het gaat op dit moment echt prima met mij en dat is dan ook de reden dat ik hoop dat je hoop en moed kan halen uit mijn ervaring.
De behandeling is zwaar, maar er is door heen te komen!
Als je het even niet meer ziet zitten bedenk dan waar jullie het voor doen: Om straks, als alle ellende hopelijk achter de rug is, samen weer te kunnen genieten van het leven!
Ik wil Noelle en jij heel veel sterkte toewensen!
Als je er behoefte aan hebt mag je uiteraard ook altijd een mailtje naar me sturen.
groetjes en nogmaals sterkte met alles,
Jeroen
Wat zitten jullie in een moelijke situatie (zachtjes uitgedrukt) zeg.
Het is altijd een flinke schok om te horen dat dergelijke behandelingen nodig zijn om de kanker te verslaan.
Ik wil je mijn ervaringen vertellen met hoge dosis chemo (of intensieve chemo zoals jij het noemt) in combinatie met een stamceltransplantatie in de hoop dat je daaruit moed en hoop kan putten.
In maart 1998 werd er bij mij zaadbalkanker in een vergevorderd stadium ontdekt. Na een grote buikoperatie en 6 chemokuren was ik in de zomer van 1998 klaar met de behandelingen, dit was gelukkig allemaal goed aangeslagen. In december 1998 kreeg ik toen te horen dat de kanker was teruggekeerd en dit was uiteraard een flinke schok
De arts stelde toen voor om mij hoge dosis chemo te geven in combinatie met een autologe (=van jezelf) stamceltransplantatie. Zoals je inmiddels zelf ook weet is dat inzetten met zeer grof geschut, maar het was volgens de dokter de beste mogelijkheid om er weer bovenop te komen. Ook omdat voor mij ook gold/geldt: als de kanker nog een keer terugkomt is er in principe niets meer aan te doen.
Na eerst een zogenaamde opwekchemokuur gehad te hebben om de stamcellen in het bloed te laten verschijnen werd een week daarna deze stamcellen uit mijn bloed geoogst (=leucaferese).
Daarna heb ik een zware chemokuur gehad en 3 weken daarna de 1e van de 2 hoge dosischemokuren. En die kuur die hakt er flink in moet ik je helaas vertellen
Nadat ik de 1e kuur was doorgekomen volgde 4 weken daarna de 2e hoge dosiskuur en die was nog zwaarder. Op een gegeven moment kreeg ik het gevoel dat ik mijn lichaam langzaam voelde afsterven en dat is het ergste gevoel wat ik ooit heb meegemaakt. Echt verschrikkelijk en met geen pen te beschrijven
Daarnaast moest ik ook geïsoleerd verpleegd worden omdat mijn weerstand inmiddels 0,0 was geworden. Dit is ook geen pretje. Je hebt op zo'n moment enorme behoefte aan lichamelijk contact (een knuffel doet al wonderen!) en juist op dat moment kan je dat niet krijgen. De stamcelteruggave gebeurde bij mij een paar dagen na het einde van de hoge dosiskuur. Deze teruggave lijkt erg op een bloedtransfusie en is dus niet echt belastend.
Maar dan nu de positieve kant van mijn verhaal
Hoewel de kuren zwaar waren ben ik er toch redelijk goed door heen gekomen. Belangrijk is dat je een perfecte verzorging krijgt van de verpleegkundigen van de afdeling en meestal krijg je die in dit soort gevallen ook wel.
De hoge dosis chemo + stamceltransplantatie hebben bij mij hun werk goed gedaan. In april 1999 was de kanker weg. Een hele opluchting! De maanden daarna heb ik vooral last gehad van moeheid, het heeft bij mij zo'n 1,5 jaar geduurd voordat ik weer een beetje de oude was (qua lichamelijke conditie dan).
Inmiddels is ben ik dus al ruim 4 jaar kankervrij en de kans dat de kanker nu nog terugkomt is heel klein. Ik heb aan de behandeling een aantal bijwerkingen overgehouden zoals: gehoorbeschadiging en weinig gevoel in mijn handen en voeten (zijn dus allemaal zenuwbeschadigingen, dat ligt aan de soort chemo die je krijgt) en zo af en toe nog de bekende moeheid. De andere bijwerkingen die ik heb, zoals buikpijn en krampen e.d. komen door de buikoperatie die ik heb gehad.
Het gaat op dit moment echt prima met mij en dat is dan ook de reden dat ik hoop dat je hoop en moed kan halen uit mijn ervaring.
De behandeling is zwaar, maar er is door heen te komen!
Als je het even niet meer ziet zitten bedenk dan waar jullie het voor doen: Om straks, als alle ellende hopelijk achter de rug is, samen weer te kunnen genieten van het leven!
Ik wil Noelle en jij heel veel sterkte toewensen!
Als je er behoefte aan hebt mag je uiteraard ook altijd een mailtje naar me sturen.
groetjes en nogmaals sterkte met alles,
Jeroen