Akute Leukemie: Mijn verhaal

Leukemie ook wel bloedkanker genoemd
treft vaak hele jonge kinderen. Op dit forum kan je je ervaringen delen met anderen

Moderators: liddy, emili

Martijn
Berichten: 1
Lid geworden op: Zo Jun 22, 2003 7:42 pm
Locatie: Amersfoort
Contact:

Akute Leukemie: Mijn verhaal

Berichtdoor Martijn » Zo Jun 22, 2003 8:13 pm

Hoe het allemaal begon

Het begon allemaal vrij 'onschuldig'. Ik kreeg last van mijn keel. Een gewone keelontsteking dachten we. Ook had ik last van droge ellebogen. En verder kreeg ik rond diezelfde tijd last van mijn knokkels. Als ik gewoon op de deur klopte deed het echt gewoon heel veel pijn.Ik ging hiermee naar de dokter toe. Volgens de dokter was de keelontsteking angina. Hiervoor kreeg ik een 7 dagen durende penecelinekuur. Mijn ellebogen waren waarschijnlijk gewoon uitgedroogd. Ik kreeg hier een of ander zalfje voor. Deze moest ik 2 maal daags opsmeren. En mijn knokkels hadden waarschijnlijk te maken dat ik gewoon nog in de groei zat. Ik ben die hele week niet naar school geweest en heb vooral ziek in bed gelegen. Het slikken deed heel veel pijn en ook was ik misselijk, had ik koorts en hoofdpijn. Ik ben in deze periode ook iets afgevallen.

Na een week thuis te zijn gebleven ben ik na het weekend weer naar school geweest. De penecelinekuur duurde nog maar een dag of 2. Mijn keelpijn was nog niet helemaal weg na de penecelinekuur. Maar ik had zoiets van: het zal van zelf wel over gaan. Mijn ellebogen waren toen ook al een stuk minder droog, maar de pijn in mijn knokkels was nog wel aanwezig als ik op een deur klopte. Deze hele week ben ik gewoon op school geweest. Hoewel ik nog niet helemaal beter was.

In dat weekend ging het slechter. De keelpijn nam namelijk toe. Ik ben die maandag nog wel naar school geweest voor een presentatie Nederlands. (Hier heb ik volgens mij nog een 7 voor gehaald.) Mijn lerares Nederlands zag aan me dat ik nog lang niet beter was. Ik ben toen na dat uur ook ziek naar huis gegaan. Mijn moeder heeft die dag nog een nieuwe afspraak gemaakt met de dokter. Hier kon ik dinsdag meteen terecht.

Dinsdag aangekomen bij de dokter werd ik gelukkig niet weg gestuurd met een volgende penecelinekuur. Ik werd namelijk doorverwezen naar het ziekenhuis (Meanderziekenhuis Lichtenberg) voor een bloedtest. Ongeveer een week later zouden we hiervan de uitslag horen. Maar in plaats van een week later werden we woensdagavond al gebeld met de boodschap dat er iets mis was met mijn bloed en of ik me direct de volgende morgen weer in het ziekenhuis wilde melden. Toen hadden we nog niet echt een idee wat het precies kon zijn. Maar het was toen natuurlijk wel al even schrikken, als je opeens een dag later wordt gebeld in plaats van een week later. Er was toen nog wel kleine twijfel over de ziekte van Pfeiffer.

Die donderdagochtend ging ik dus weer naar het ziekenhuis, om onder andere bloed te laten afnemen. Ze hebben toen ook allerlei onderzoeken gedaan. Zo werd er naar mijn longen geluisterd en naar mijn hart, werden mijn temperatuur, pols en bloeddruk gemeten en werd er gevoeld naar de dikte van mijn klieren. Deze waren echt behoorlijk opgezet. Ik had ook heel veel pijn bij het slikken. Mijn nek was gewoon een stierennek zo dik. Ook werden er kweekjes genomen van mijn onlasting en urine. Na een paar uur kreeg ik te horen dat ik moest worden opgenomen. Ik moest in ieder geval langer blijven voor onderzoek. Hoewel ik zelf nog niet echt door had wat me te wachten stond, belde ik mijn vader (die eerst aanwezig was, maar later even weg moest wegens zijn werk) en moeder op om het te vertellen.

Die dag werden er nog allerlei onderzoeken uitgevoerd. Zo werden er verschillende röntgenfoto's gemaakt van mijn longen, mijn gebit, etc. Ook werd er weer bloed afgenomen voor onderzoek. 's Middags om 16.30 uur kreeg ik al te horen dat ik waarschijnlijk iets ernstigs had. De dokters dachten aan acute leukemie, maar wisten het nog niet zeker. Die nacht moest ik ook in het ziekenhuis blijven slapen.

Die dag daarna, vrijdag, gingen ze verder met onderzoeken doen. Zo kwamen de bekende dingen weer: het meten van de tempratuur, pols en bloeddruk gemeten en moest er ook weer bloed worden afgenomen. Verder moest ik aan het einde van die dag een beenmergpunktie ondergaan (incl. het weghalen van een stukje bot). Dit houdt in dat er uit mijn heup een stukje beenmerg werd gezogen. Eerst werd dit plaatselijk verdoofd. Helaas kan je bot niet verdoven en zul je het altijd blijven voelen. Eerst werd er 4 keer een stukje beenmerg uit mijn heupbeen gezogen. Dit vond ik echt een heel erg vervelend gevoel. Het was een trekkende pijn die doortrok in mijn hele (boven)been. Hierna werd er nog 2 keer een stukje bot weggeboord. Dit gevoel is ongeveer te beschrijven als een boor van een tandarts, maar dan harder en pijnlijker. Tijdens deze gehele afname van beenmerg en bot begon ik me eigenlijk meer te realiseerde dat het best wel eens iets ernstig zou kunnen zijn wat ik had.


De defintieve uitslag

Het was 4 uur 's middags (vrijdag 14 juni 2002) en ik zat met mijn ouders in de visitekamer van afdeling interne 3C. We zouden hier een gesprek krijgen met de uitslag van de punktie en alle bloeduitslagen. Met andere woorden: met wat ik nu precies had. Want wij wisten toen nog niet wat het was. Het kon toen ook nog een virus zijn en in mijn achterhoofd hoopte ikzelf op de ziekte van Pfeiffer. Maar ik moest natuurlijk ook rekening houden met het ergste. Het gesprek begon. De dokter draaide er niet om heen en zei meteen dat het heel ernstig was wat ik had. Ik had namelijk acute leukemie.

Wil je ook de rest van mijn verhaal lezen; surf dan naar www.leukemie.tk of www.hylarion.com/martijn (zelfde site)
Ik heb leukemie gehad. Op mijn site kan je mijn verhaal lezen van het begin tot nu: hoe ik het heb ervaren en meegemaakt. Mocht iemand nog wat willen weten, dan kan je altijd een berichtje achter laten

SvenAnderson
Berichten: 22
Lid geworden op: Ma Mei 26, 2003 12:42 pm
Locatie: 's-Hertogenbosch

Berichtdoor SvenAnderson » Di Jul 08, 2003 1:22 pm

Ik vind het altijd heel erg kenmerkend dat de mensen, incl. ikzelf, precies de tijd en datum weten van het moment...Het moment dat de grond onder je verdwijnt...Het moment dat je je ineens eenzaam voelt...Het moment dat het net lijkt alsof iemand een dolk in je rug steekt, want je zag het niet aankomen...Het moment dat de arts je verteld dat je ziek bent.
Life is like a box of chocolats... You never know what you're gonna get...... Except ours. It says: Extra Bitter!

Zannuh
Berichten: 15
Lid geworden op: Di Jul 29, 2003 11:32 am
Locatie: Almere
Contact:

Berichtdoor Zannuh » Di Jul 29, 2003 11:59 am

Het valt mij ook op... dat bij heel veel mensen als eerste aan Pfeiffer word gedacht... Echt raar...
Ik heb ook net mijn verhal geschreven als je geintresseerd bent kan je het ook ergens lezen bij mijn ervaring...
Ik had/heb ook een site... maar daarop is meer een dagboek bijgehouden... www.sannetijhuis.tk
Ik hoor het wel of merk het wel...
Ik weet verder ook niet echt hoe ik moet reageren.
Bij mij zweeft het nog steeds rond in ijn hoofd terwijl het al bijna weer een jaar geleden is dat ik mijn behandeling heb gehad...
Ik ben ook bestraald en dat vond ik ecth een klote ervaring...
.:: ~KisSes ZaNnuH~ ::.

1998 - Myelodisplasie Raeb ontdenkt, behandeld met chemo en beenmergtransplantatie....

2002- Ziekte teruggekomen behandeld met chemo en bestraling waarop beenmergtransplantatie volgde...
Alles gaat goed :)


Terug naar “leukemie en de gevolgen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten