Voor zieke mensen is geen plaats meer...

Heb je praktische tips voor hervatting of onderbreking tijdens werksituatie? Meld dit hier!

Moderators: liddy, emili

SvenAnderson
Berichten: 22
Lid geworden op: Ma Mei 26, 2003 12:42 pm
Locatie: 's-Hertogenbosch

Voor zieke mensen is geen plaats meer...

Berichtdoor SvenAnderson » Ma Mei 26, 2003 1:40 pm

Hallo Allemaal,

Ik zat gisteren tijdens het zappen toevallig naar Netwerk te kijken en zag daar de mensen met hun verhalen en over het bestaan van deze website.
Graag wil ik de oprichters bij deze bedanken voor zo'n initiatief.
(dit heeft niets met het onderwerp te maken, maar aangezien het mijn eerste bericht is moest ik dit even kwijt!)

Tja, "Voor zieke mensen is geen plaats meer...". Dit zinnetje zal je werkgever nooit uitspreken, hoop je, maar het is toch vaak de kei harde realiteit.

Een week voor vastgesteld werd dat ik ziek was moest ik op het matje komen van mijn werkgever. Hij begon een verhaal over hoe goed ik wel niet was voor het bedrijf en of ik me niet te beperkt voelde in mijn huidige werksituatie. Hij dacht van wel een bood mij daarom een promotie aan bij een ander bedrijf in de holding. Harder werken, een beter salarisen veel langere werktijden. Het was niet de ideale baan, maar ik wilde het graag eens proberen.

Mijn allereerste werkdag moest ik wat later beginnen. Ik moest namelijk eerst nog naar het ziekenhuis. Het onderste kootje van mijn middelvinger was wat dik en ik kon geen goede vuist meer maken. Ik liep hier zeker al een jaar mee rond, maar wist dat wanneer ik het weg zou laten snijden dat ik dan een maand uit de roulatie zou zijn. Iets waar ik niet aan kon beginnen, want wie zou dan mijn werk overnemen? Daarbij dacht ik zeker te weten dat het om een vetophoping of een eerder gebroken vinger zou gaan. Iets om je geen zorgen over te maken.

Maar nu, met het nieuwe begin aan deze nieuwe baan leek mij wel een goed moment om dit te laten doen. 2 weken daarvoor was ik bij de chirurg geweest en die heeft er een stukje uitgesneden om te kijken wat het precies was. Ik ging dit keer naar het ziekenhuis voor de uitslag en toen...

Op dat moment sla je helemaal dicht. Ik verstond niets meer van wat de arts tegen mij zei. Mijn hersenen leken geen zuurstof meer te krijgen. De bodem zakte onder mij vandaan.

De kans bestond dat ik mijn hand zou verliezen en dit heb ik meteen allemaal aan mijn werkgever gemeld. Hij vertelde over de telefoon dat hij het rot voor me vond en dat hij mij de volgende dag wilde zien.
Mijn eerste werkdag mocht ik gewoon thuisblijven.

De volgende dag kwam ik bij hem en hij had een advocaat naast hem zitten. Hij vertelde dat ik een nieuw contract van hem kreeg mits ik nu meteen een formulier ondertekende dat ik afstand deed van mijn vaste contract. Het nieuwe contract was er 1 van 3 maanden en daarvan 2 maanden proeftijd. Hij was van mening dat dat het perfecte contract voor mij was....oh ja, en voor hem ook wel.

Iedereen kon zien dat dit de manier was om mij eruit te werken op een legale manier. Ik ben er uiteraard niet op in gegaan. Gedurende mijn gehele behandeling heb ik helemaal niets van mijn werkgever gehoord. Geen telefoontje, geen kaartje helemaal niets. Ik voelde dat er wat stond te gebeuren, dus ik ben snel lid geworden van de vakbond, een organisatie waar ik overigens altijd fel op tegen ben geweest. Het werd februari, dit jaar, en ik kreeg weer telefoon. Er was een reorganisatie en ik hoefde niet meer terug te komen, vandaar dat ze mij een voorstel deden. Het kwam er elke keer op neem dat ik effe iets moest ondertekenen en dan zou alles goed komen. Ik weigerde, op aangeven van de vakbond, en sinds dien kreeg ik 2 wekelijks telefoontjes over voorstellen. De bedragen werden hoger en af en toe ging het gepaard met een bedreiging dat ze naar de rechter zouden stappen en dat ik dan helemaal niets meer van hun zou krijgen.

Om eerlijk te zijn lust ik ze rouw. Ik heb overal aan meegewerkt bij de arbodienst (anders dan hij), mijn zaken worden nu volledig behartigd door de vakbond en er is al een advocaat op de hoogte van de zaak.
Juridisch technisch gezien loopt mijn contract deze zomer af en ik geloof dat mijn werkgever zich daar nu ij neer heeft gelegd. Tenminste, dat denk ik, want ik zit nog steeds met smacht te wachten op die dagvaarding...

Soms moet je op meerdere fronten tegelijk vechten...

Sterkte iedereen,

Chris.
Life is like a box of chocolats... You never know what you're gonna get...... Except ours. It says: Extra Bitter!

Esther

ontslagaankondiging tijdens reintegratieperiode

Berichtdoor Esther » Ma Mei 26, 2003 7:55 pm

Hallo Chris,

Wat vervelend allemaal zeg, ik weet ongeveer wat je meemaakt. Ik heb begin deze maand te horen gekregen dat ik ook ontslagen zal worden als gevolg van een reorganisatie/krimp. Ik werk in een asielzoekerscentrum en aangezien er niet zo veel asielzoekers meer naar Nederland komen is er geen werk meer voor mij en vele anderen. Ik wordt dus niet ontslagen omdat ik ziek ben, maar omdat er geen werk meer is. Op dit moment ben ik nog volop bezig met het reintegratieproces wat ook allemaal niet bepaald soepeltjes verloopt. Ik loop tegen mijn eigen grenzen aan omdat ik nog veel moe ben en me niet meer voor 200% kan storten op mijn werk wat ik voorheen wel altijd heb gedaan. Ik ben nu 24 jaar en wil niet als een 60jarige door het leven gaan.
Ik heb tot 4 november om uit de WAO te blijven en sta binnenkort misschien op straat. De vakbond is nu ook voor mij bezig om het aan te vechten, maar ik heb al wel begrepen dat ik niet zo sterk sta omdat het om een krimp gaat en dat er dus gewoon geen werk meer voor me is. Het komt alleen op een ontzettend klotemoment. Ik kan deze spanning en druk er gewoon niet bij hebben en het werkt dan ook zeer averechts tegen mijn reintegratieproces.
Daarnaast wil mijn werkgever ook geen consessies doen om het netjes af te handelen. Nou ja, ze zeggen het te willen doen, maar dan wel op hun manier. ik heb sterk het idee dat ze de ontslagprocedure willen starten voordat ik eventueel gedeeltelijk de WAO inkom zodat dit financieel aantrekkelijker is voor hen. Weet iemand hier misschien wat meer van af????

Anyway, het is gewoon een klotemoment om hier mee bezig te moeten zijn. In Augustus 2002 kreeg totaal onverwachts te horen dat ik Hodgkin (lymfeklierkanker) had en heb hier 6 chemokuren en 2 weken bestraling voor gehad, welke ik in februari heb afgerond. een week hierna ben ik gelijk weer begonnen met werken 2 x 4 uur en dit (te snel) uitgebreid naar 20 uur waar ik op dit moment nog steeds op zit maar wat me eigenlijk te veel is...
:cry:

Tja, op dit moment heb ik dan ook sterk het gevoel dat mijn lot in andermans handen ligt en dat ik hier geen grip op zal krijgen. Ben me wel bewust dat ik mijn eigen grenzen duidelijk zal moeten blijven aangeven...

Groeten Esther

Oxigun
Berichten: 17
Lid geworden op: Ma Mei 12, 2003 12:14 am
Locatie: Tilburg
Contact:

Berichtdoor Oxigun » Ma Mei 26, 2003 9:08 pm

Sinds ik kanker heb 'begrijpt' me werkgever me tenminste. Ik ben nog een student dus ik ben niet zo afhankelijk van een baantje (toch maar bijverdienste).

Rond Mei begonnen de klachten met pfeiffer-achtige dingen. En dat is een vaag ziektebeeld en iets ongegrijpbaars voor een werkgever. Want je komt je bed uit en er is niets aan de hand terwijl 2uur later je al bek af bent. Me werkgever (AH) deed hier nogal moeilijk over en moest op gesprekken komen. Achteraf allemaal logisch maar ik werd toch op een vreemde manier onder druk gezet. Ik heb me ooit voorgenomen nooit de liegen. (Achterhouden om iemand of mezelf te beschermen is anders maar ik spreek anders de waarheid hoor :P). En daar werd ik bijna van leugens beschuldigd...

Ik heb dat incident maar later gaan omdat die 'pfeiffer' na 3 weken weer even snel weg was als dat het gekomen was.
In december werd ik geopereerd en die operatie was al binnen een week geplant. Aangezien ze al moeilijk deden met vrijgeven als je ruim binnen de minimale termijn zat, deden ze nu ook moeilijk...

Toen ik me diagnose had heb ik me vader laten bellen en toen was zn mond gesnoerd. Eindelijk in bijna een jaar dat ik daar werkte. Me contract dat eigenlijk verliep in Maart is verlengt met nog een jaar zonder mokken. Dat was net een periode waarbij ze er veel mensen uitgooiden waar ik NIET bij hoorde. Was misschien nog een mooie kans geweest ook :P

Anyway, ik heb afgesproken dat ik weer wat van me laat horen bij verandering.. Al maanden niets dus. Wel een telefoontje gehad van arbodienst omdat ze dat niet meer uit konden stellen. Daar ook eenzelfde afspraak mee gemaakt...
Over nogal wat maanden zien we wel weer verder.
(En dat te bedenken dat ik op het punt stond ontslag te nemen en een leuker bijbaantje te zoeken :))
woei!

SvenAnderson
Berichten: 22
Lid geworden op: Ma Mei 26, 2003 12:42 pm
Locatie: 's-Hertogenbosch

Hey Ester,

Berichtdoor SvenAnderson » Di Mei 27, 2003 12:26 pm

Hey Ester,

Ik heb me de laatste tijd wel volop verdiept in de wetten rondom de WAO, en hoe dat zit bij het GAK en de WW, etc, etc, etc...
Ik kom net niet uit met mijn tijd, dwz dat ik nog herstellende ben als mijn contract afloopt, en om niet meteen terug te vallen op de 70% WW heb ik even uitgezocht wat ik er allemaal voor moet den om die ene maand, hoogstens 2, in aanmerking te komen voor een aanvulling tot 100%.

Jou situatie begrijp ik niet zo goed. Ik kan er alleen uit opmaken dat je werkgever en misschien zo snel werk van wilt maken dat jij bang bent gekort te worden op je WAO of deze zelfs mis te lopen.
De arrogante wijze van je werkgever herken ik wel een beetje, "my way or the highway"!

De vakbond is een goede organisatie, maar die blijven altijd streven naar een goede afloop van de zaak voor beide partijen. Anders dan op tv, waar Lodewijk de Waal (voorzitt. FNV) met zijn vuist hard op tafel slaat en geen consessies wilt doen, doet de vakbond voor het normale "klootjesvolk" helemaal niet zo extreem. Vandaar het volgende...

Het volgende wat ik ga zeggen klinkt heel vreemd uit mijn mond. De mensen die mij kennen weten waarom. Ik hekel profiteurs namelijk, maar heeel af en toe kan het even niet anders.

Om de tijd te rekken moet je je ziek melden. Niet omdat je je ook ziek voelt, maar omdat je opkomt voor jezelf. Als je werkgever je procedure nog niet is gestart moet hij deze meteen uitstellen.
Na alle ellende die je over je heen hebt gehad is het helemaal niet zo gek dat je even tijd voor jezelf nodig hebt. Tegenover de arbo-arts verklaar je dat mede het idee dat je zeer snel op straat komt te staan, dat dat weer een hele klap voor je is. Heel normaal, je staat niet te liegen op dat moment.

Je bent zo geen profiteur, je red alleen je eigen hagje. Na trouwe dienst en het betalen van de contributie aan de vakbond komt toch geen van 2'en echt goed voor je op. En je gaat me toch niet vertellen dat je toe blijft kijken hoe er met je gesolt wordt!

(TIP: Ga eens langs het CWI en vraag daar eens "Off record" wat er moet gebeuren en wat jij er nog allemaal aan kan doen om dit verhaal voor jou een goed einde te laten hebben!)

Succes,

Chris.
Life is like a box of chocolats... You never know what you're gonna get...... Except ours. It says: Extra Bitter!

susan
Berichten: 24
Lid geworden op: Di Mei 27, 2003 3:12 pm
Contact:

Berichtdoor susan » Za Jul 12, 2003 12:39 pm

Hallo ik heb ook eens zoiets meegemaakt. Ik ging op sollicitatie gesprek bij een bedrijf. En ze hadden mooie praatjes van oh ja jou kunnen we wel gebruiken, en wanneer ik zou kunnen beginnen...............

Maar toen puntje bij paaltje kwam belde af met de smoes dat ze met een reorganisatie bezig waren en mij toch eigenlijk niet zo goed konden gebruiken. :?:
Ik voelde me echt zo bedonderd door die mensen. Ik heb er verder niks mee gedaan.

Chris ik wens je veel sterkte, en als er een rechtzaak komt hoop ik van harte dat je die wint!!! :)

Susan


Terug naar “Praktische tips”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten