Terug in de maatschappij met kanker

Heb je praktische tips voor hervatting of onderbreking tijdens werksituatie? Meld dit hier!

Moderators: liddy, emili

gast

Terug in de maatschappij met kanker

Berichtdoor gast » Di Jun 27, 2006 3:10 pm

Afbeelding

Heel internet staat vol met informatie over kanker. Wat is de diagnose, feiten en cijfers, eventuele medicatie, psychische ondersteuning maar helaas is er weinig te vinden over de fase van remissie en bijvoorbeeld ondernemen om terug te komen in de maatschapij.

Na de schok van het nieuws van de ziekte en de beproeving van de behandeling, wil ik verder met mijn leven. Ik ben echt te jong (30) om bij de pakken neer te zitten en ik wil het maximale eruit halen. Het kan heel goed zijn dat de ziekte jaren lang weg blijft en dat ga ik echt niet opvullen met diverse klusjes in huis en toegeven aan het feit de ik als het ware elke dag maar weer moet plukken. (iedereen kent die cliches wel)

Mijn grootste aangst van mijn ziekte is het echte gevolg. Bij de diagnose krijg je ontzettend veel steun en wil iedereen echt alles voor je doen. Dit is natuurlijk helemaal geweldig maar de angst die ik heb lijkt langzamerhand uit te komen. Je staat er immers altijd maar met een paar personen alleen voor de situatie en je moet het ook echt zelf oplossen. Dit is echt niet negatief bedoeld met het is de harde realiteit van de ziekte. Het zijn niet alleen de pijntjes, de vermoeidheid en een bepaalde angst voor de dood maar het hele maatschappelijke proces kan stil gaan staan.

Maatschappelijk gezien zit je echt op de reservebank en hoe hard je ook traint om weer bij de groep terug te komen des te harder word je weer teruggeroepen. Soms mag je even warmlopen maar vooral niet te lang.

Het risico dat bedrijven lopen om mij aan te nemen is gewoon te groot. Naast mijn kwaliteiten en ervaringen kan ik helaas geen continuiteit bieden en lopen bedrijven het risico dat ik af en toe langdurig ziek ben. Daarnaast ben ik natuurlijk af te toe erg moet en flink afwezig.

Maar nu komt dus de uitdaging. Ik zit vol idealen en heb echt kwaliteiten voor een onderneming. Daarnaast wil ik graag het arbeidsproces in maar ik vertik het gewoon om achter de lopende band te staan om gezien te worden als een maatschappelijk project. Mocht dat toch gaan gebeuren dat ben ik bang een stuk eigenwaarde te verliezen. Ik ben dertig jaar en voor het leven getekend met mijn ziekte maar ik laat mij niet afschrijven.

Het grote voordeel om voor mijzelf te beginnen is natuurlijk duidelijk.

- Ik kan mijn eigen uren bepalen;
- Ondanks mijn grote drang naar sociale contacten heb ik soms echt de behoefte om alleen te zijn;
- De intense vermoeidheid wil ik zelf per direct oplossen en niet in overleg met eeen werkgever verwerken;
- Eventuele schuldgevoel bij het slecht presteren wil ik voorkomen; Ik ben altijd succesvol geweest maar dat kan in de toekomst anders worden.
- Daarnaast is het altijd mijn grootste wens geweest om voor mijzelf te beginnen. Dit is een droom die ik gewoon wil halen.

Ik heb dus besloten om voor mijzelf te beginnen en maar ik heb daar hulp voor nodig. Onderwerpen als verzekeringen, financiele ondersteuning, eventuele wetswijzigingen, borgstellingen als het gaat om WW en ZW,

Terugkomend op mijn introductie loop ik dus tegen beperkte informatie aan. Naast alle websites over diverse diagnoses, psychische ondersteuning en harde feiten over de ziekte kom ik weinig tegen aan relevante informatie om echt te leven met de ziekte.

Heb jij zelf ervaring opgedaan in een tijd van remissie en wil je dit delen, dan hoop ik dat je reageert op dit onderwerp.


Groeten van HaJe,

Remissie van Non-Hodgkin Fase IV + chronische lymfatische leukemie
(mijn volgende stap in genezing is een stamcel transplantatie maar dat kan nog jaren duren)

Kracht haal je uiteindelijk door er positief mee om te gaan en op de juiste
momenten te relativeren.

Terug naar “Praktische tips”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten