ex Hodgkin

[Taan91]

Ik zal me maar is even voorstellen, Ik ben Tania en ik was 17 jaar toen ik te horen kreeg dat ik hodgkin had, inmiddels ben ik een jaartje ouder en heb ik vorige week maandag te horen gekregen dat alles weg is en ik weer helemaal beter ben. Ik was zo ontzettend blij toen ik dat hoorde.
In de tijd dat ik ziek was hield ik me altijd stoer voor en onderging alle onderzoeken en behandelingen dapper, ik deed dat omdat ik niet wilde laten zien aan me ouders dat het me super erg raakte. Ik vond het vreselijk om te zien dat me ouders eronder leden.
Maar wat mij dus dwars zit is dat ik me nog steeds niet opgelucht voel, ik ben meer bang, onzeker over me lijf, erg humeurig en nog steeds erg moe, ik heb nog steeds nachten dat ik gewoon niet slaap.
Ik doe onderhand alles wel weer ik ga na school,stage en naar mijn werk maar ik merk dat ik niet meer de persoon ben die ik toen was. Ik doe mijn best om alles weer goed optepakken maar ergens lukt het me gewoon niet.
Ik vraag me af of er meerdere mensen zijn met zulke problemen en of ze me advies kunnen geven...

Vriendelijke groeten
Tania

[martin1976]

Hallo Tania

Gefeliciteerd met het goede nieuws dat je beter bent.
Ik begrijp wel hoe je je voelt jij begint nu pas met verwerken.
Ik zou je dan ook kunnen aanraden om daar met iemand over te praten want het is niet niks wat jij hebt meegemaakt.
Veel succes.

Grt Martin

[liddy]

Allereerst harte proficiat met je genezing.
Je hebt de afgelopen tijd al je energie in je genezing gestoken.
Nu sta je pas stil bij wat je overkomen is.
Je wist het wel, maar je had te veel te druk met alle behandelingen.
Net wat Martin zegt, hier heb je hulp bij nodig.
Wat ik je kan aanraden is, zoek contact met het Helen Dowling Instituut in Utrecht .
Zij zijn gespecialiseerd in de hulp aan mensen met kanker en kennen ook goede adressen in de rest van Nederland.
Op hun website staat te lezen:

Wanneer is het zinvol om hulp te zoeken?

Soms blijven de emotionele reacties en gevoelens te lang en te sterk aanwezig en belemmeren ze u in uw dagelijks leven. Dat kan een reden zijn om hulp te zoeken. Soms wilt u praten over uw gevoelens en is er niemand met wie u dat kunt. Ook dat kan een reden zijn om hulp te zoeken.

Ongeveer één op elke vier mensen met kanker heeft behoefte aan professionele psychosociale begeleiding naast (of na) de medische behandeling. Bijvoorbeeld van een maatschappelijk werker, psycholoog of geestelijk verzorger. Men heeft daarvoor zeer verschillende redenen. Bijvoorbeeld om geholpen te worden bij het leren omgaan met heftige emoties, met boosheid, verdriet, angst en somberheid, om meer greep te krijgen op het leven of om troost te zoeken.

[Taan91]

Ten eerste allebei heel erg bedankt ben er zelf ook heel blij om dat ik nu beter ben. En inderdaad ik zat zelf ook te overwegen om miss met een maatschappelijk werker te praten, maar ergens vind ik het ook moeilijk.Ik vind het raar om tegen een vreemde te praten over mijn problemen en hoe ik me voel. Maar met mijn vrienden kan ik er ook niet over praten omdat zei me niet kunnen begrijpen over hoe ik voel. ze leven wel met me mee, maar het echt begrijpen.. doen ze niet.
Maar ik ga het wel proberen om te praten met een maatschappelijk werker, misschien heb ik er idd heel veel baat bij! in ieder geval heel erg bedankt

Groetjes Tania

[stoffeltje]

hoi tania,
gefeliciteerd met je genezing.
met iemand praten is erg goed,je verwerkt alles beter.
en je kan je gevoelens beter plaatsen.
veel sterkte hiermee.
je bent ook altijd hier van harte als je even wilt luchten!
stoffel

[liddy]

Prima idee om naar een maatschappelijk werker te gaan.
Let er wel op dat het iemand is die ervaring heeft met vragen over kanker.
En dat hebben ze niet bij het algemeen maatschappelijk werk.
Bij het Helen Dowling Instituut kunnen ze zeggen waar een geschikt adres is ,
dan weet je zeker dat je bij iemand komt die je echt kan helpen.