Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerLieve Liddy,
HIJ IS VERLOST, de pijnen zijn over, hij is vanmiddag overleden om 1400uur, het was een nare strijd, veel slijm, waardoor het zeer akelig uitzag maar nadat hij een spuit had gekregen om te kalmeren glee hij weg in de diepe slaap, de eeuwige slaap...
Met mijn dochter hebben we hem nog gewassen en verzorgd, in zijn mooie kleren gelegd, toen hebben we afscheid genomen en begint mijn gevecht tegen dit zware verlies...
BEDANKT voor jullie steun en kracht, ik zal zeker op een ander forum jullie steun zoeken in het rouwen....
Liefs, marjo
longkanker met metastasen in hersenen
Lieve Marjo,
Van harte mijn condoleances, ook aan zijn vrouw en kinderen.
Fijn dat hij een spuitje heeft gehad. Zo is je broer toch op het einde rustig kunnen gaan.
Wat moedig dat je dit gedaan hebt. Ik durfde het niet.
De komende dagen zul je in een roes beleven.
Andere mensen leven door, terwijl voor jou het leven stil lijkt te staan.
Met verwijzing naar het Paasfeest. Nu is het afscheid nemen en groeien naar een nieuw begin.
Ook al is je broer niet meer onder jullie, je verliest hem pas als hij uit je gedachten gaat.
Heel veel sterkte,
Liddy
Van harte mijn condoleances, ook aan zijn vrouw en kinderen.
Fijn dat hij een spuitje heeft gehad. Zo is je broer toch op het einde rustig kunnen gaan.
.Met mijn dochter hebben we hem nog gewassen en verzorgd, in zijn mooie kleren gelegd, toen hebben we afscheid genomen ...
Wat moedig dat je dit gedaan hebt. Ik durfde het niet.
De komende dagen zul je in een roes beleven.
Andere mensen leven door, terwijl voor jou het leven stil lijkt te staan.
Met verwijzing naar het Paasfeest. Nu is het afscheid nemen en groeien naar een nieuw begin.
Ook al is je broer niet meer onder jullie, je verliest hem pas als hij uit je gedachten gaat.
Heel veel sterkte,
Liddy
Lieve liddy,
Ik heb net nog een keer alles gelezen, als een soort document zal het bewaard blijven......de laatste maanden van mijn broers leven....ik ben in een roes, de laatste weken waren verwarrend, soms voelde ik me gesterkt door hem en zijn laatste woorden over positief zijn en blijven in het leven, soms intens verdrietig dat hij weg is van me....ineens meen ik hem weer te horen roepen dat ik moet komen, en dan besef ik dat dat niet meer kan, nooit meer zal hij me roepen.
De begrafenis was zo gigantisch druk, veel reacties, en veel mensen hielden van mijn broer....maar ik ben hem nu kwijt en iedre dag denk ik aan hem en alle leed dat hij heeft moeten doorstaan, zowel lichamelijk als geestelijk.
Zijn erfenis aan mij is zijn postieviteit, zijn wilskacht en nimmer opgegeven gevecht om kanker te overwinnen (immers in onze familie heeft het niemand overleeft en hij zou laten zien dat hij dat wel zou doen...zo beloofde hij me) hij kende mijn angst om het ook te krijgen en heeft me over grenzen geholpen door me overal mee heen te nemen met als exuus dat hij wilde dat ik erbij zou zijn...maar eigenlijk besef ik dat hij me wilde laten zien dat ik niet bang moet zijn in de toekomst als er iets ook met mij zou zijn en hij was mijn DAPPERE broer... die eigenlijk zelf als de dood voor kanker was en angstig voor ziekenhuizen altijd geweest maar hij vond ergens kracht en dat heeft hij me doorgegeven.
Ik weet nog niet waar mijn plaats is, hoe ik me moet voelen, verdriet, boos, teleurgesteld (heb gebeden dat ze hem wel zouden sparen!) ik huil vaak in stilte en weet nog geen raad ermee....of dat nog komt?
Zijn foto`s staan nog op internet, bij zijn grote hobby duiven (hij was een groot duivenliefhebber) mooie foto`s met duiven in hand , maar alles is zo onwerkelijk, alles weg mam pap broer bedrijf van 3generaties, ouderlijkhuis waar ik nu niet meer kom door nare omstandigheden, dus alles is zwaar om een plaats te geven immers in dat huis zijn mijn ouders gestorven en ook mijn jongste broer..
Ik hoop alles een plaats te kunnen geven, maar besef dat dat nog lang zal duren na zo`n zware periode in mijn leven..en het gemis van die lieve broer die ik nooit gekend heb...tot hij wist dat hij me moest verlaten door kanker........toen heeft hij me in zijn hart laten kijken en zag ik een intens lieve integere broer.
Liefs,
Marjo
Ik heb net nog een keer alles gelezen, als een soort document zal het bewaard blijven......de laatste maanden van mijn broers leven....ik ben in een roes, de laatste weken waren verwarrend, soms voelde ik me gesterkt door hem en zijn laatste woorden over positief zijn en blijven in het leven, soms intens verdrietig dat hij weg is van me....ineens meen ik hem weer te horen roepen dat ik moet komen, en dan besef ik dat dat niet meer kan, nooit meer zal hij me roepen.
De begrafenis was zo gigantisch druk, veel reacties, en veel mensen hielden van mijn broer....maar ik ben hem nu kwijt en iedre dag denk ik aan hem en alle leed dat hij heeft moeten doorstaan, zowel lichamelijk als geestelijk.
Zijn erfenis aan mij is zijn postieviteit, zijn wilskacht en nimmer opgegeven gevecht om kanker te overwinnen (immers in onze familie heeft het niemand overleeft en hij zou laten zien dat hij dat wel zou doen...zo beloofde hij me) hij kende mijn angst om het ook te krijgen en heeft me over grenzen geholpen door me overal mee heen te nemen met als exuus dat hij wilde dat ik erbij zou zijn...maar eigenlijk besef ik dat hij me wilde laten zien dat ik niet bang moet zijn in de toekomst als er iets ook met mij zou zijn en hij was mijn DAPPERE broer... die eigenlijk zelf als de dood voor kanker was en angstig voor ziekenhuizen altijd geweest maar hij vond ergens kracht en dat heeft hij me doorgegeven.
Ik weet nog niet waar mijn plaats is, hoe ik me moet voelen, verdriet, boos, teleurgesteld (heb gebeden dat ze hem wel zouden sparen!) ik huil vaak in stilte en weet nog geen raad ermee....of dat nog komt?
Zijn foto`s staan nog op internet, bij zijn grote hobby duiven (hij was een groot duivenliefhebber) mooie foto`s met duiven in hand , maar alles is zo onwerkelijk, alles weg mam pap broer bedrijf van 3generaties, ouderlijkhuis waar ik nu niet meer kom door nare omstandigheden, dus alles is zwaar om een plaats te geven immers in dat huis zijn mijn ouders gestorven en ook mijn jongste broer..
Ik hoop alles een plaats te kunnen geven, maar besef dat dat nog lang zal duren na zo`n zware periode in mijn leven..en het gemis van die lieve broer die ik nooit gekend heb...tot hij wist dat hij me moest verlaten door kanker........toen heeft hij me in zijn hart laten kijken en zag ik een intens lieve integere broer.
Liefs,
Marjo
Lieve Marjo,
Petje af, dat je dit zo kunt zeggen.
Ja, het is geen gemakkelijke periode met ups en downs.
Neem de tijd om alles te verwerken. Zoek hulp als je die nodig hebt.
Voor mij was dat gesprekken met een psycholoog na het heengaan van mijn man. Dat hielp me om het allemaal zijn plek te geven.
En geniet van de zon
Sterkte,
Liddy
Ik hoop alles een plaats te kunnen geven, maar besef dat dat nog lang zal duren na zo`n zware periode in mijn leven..en het gemis van die lieve broer die ik nooit gekend heb...tot hij wist dat hij me moest verlaten door kanker........toen heeft hij me in zijn hart laten kijken en zag ik een intens lieve integere broer.
Petje af, dat je dit zo kunt zeggen.
Ja, het is geen gemakkelijke periode met ups en downs.
Neem de tijd om alles te verwerken. Zoek hulp als je die nodig hebt.
Voor mij was dat gesprekken met een psycholoog na het heengaan van mijn man. Dat hielp me om het allemaal zijn plek te geven.
En geniet van de zon
Sterkte,
Liddy
Terug naar “Vraag en antwoord”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten