borstkanker

[denjormar]

Hallo.
5 weken geleden is bij mijn vriendin borstkanker ontdekt.
De borst is inmiddels verwijdert,en het tumor is weg,evenals haar okselklieren.
Alleen krijgt ze ivm met haar leeftijd(32) nog wel hormoontabletten,ivm hormoongevoelig tumor,en 5 ghemo's.

Begin vorig jaar had ze al last van een bultje bij haar oksel en is ze hiermee naar de huisarts gegaan.
Deze deed het af aks een opgezette okselklier en ze moest zich hier maar geen zorgen over maken.

De arts in het ziekenhuis vertelde nu dat het er toen waarschijnlijk al zat.

Is dit nu te weiten aan nalatigheid van de huisarts,en zo ja wat kan ik hiermee??????


Graag zie ik een reactie tegemoet.
Mvg Dennis

[jodyi]

hoi Dennis

dit soort dingen blijven altijd heel moeilijk, omdat het nog vrij vaak voorkomt...
wanneer moet een arts ingrijpen? zijn diagnose was op dat moment een logische.. Maar misschien had hij wel moeten zeggen van; hou het een paar weken in de gaten en als het dan niet weg is of als het groter is geworden, kom dan terug. En bij twijfel had hij dan bloed kunnen laten prikken om te kijken of het een ontsteking was.... maarja.. uit bloed komt ook niet altijd veel naar voren..
Ik kan me voorstellen dat ze niet van ieder bultje gelijk een weefselonderzoek gaan doen.. vooral als er verder geen aanleiding toe is.
Verder is de vraag ook; wil je er wat mee? en wat wil je er mee bereiken?

Ik heb in een zelfde situatie gezeten, maar heb er niets mee gedaan... mijn huisarts(en) was/waren weer met de neus op de feiten geduwd en hadden er zeker van geleerd. Kreeg tijdens m'n behandeling ook een perfecte nazorg en nadien werd er altijd goed geluisterd. Maar dat is denk ik het belangrijkste; voor je vriendin valt er toch niets meer te herstellen.. het is gebeurd. Wel is het belangrijk dat het niet vaker gebeurd. Maar in mijn geval weet ik zeker dat dat zo is... ze hebben er van geleerd!
Ik hoor ook weleens van mensen dat ze nog een gesprek aangaan met de huisarts en dat word meestal ook wel als zeer prettig ervaren, maar dat hangt natuurlijk ook weer af van de huisarts die je hebt.. en zijn verklaring etc. Het blijft mensenwerk.. misschien kan ik me wel te goed verplaatsen in de mensen die in de zorg werken.. ik weet het .. maar ik voel me meestal vrij begripvol naar hen toe.. zelfs bij dit soort dingen. Maar misschien scheelt het wel.. dat ik het overleeft heb.. dan doet het er minder toe.. ondanks de heftige gevolgen die misschien minder heftig waren geweest als het gelijk ontdekt was. maarja.. je moet vooruit kijken..

maar oke , mogelijk volgen er nog meer reacties!
sterkte voor jullie!

jodyi