tja wat was het nu?

[Rebecca]

Hoi allemaal,

In 2004 kwam ik bij de gyn voor bepaalde klachten, en dat het niet lukte om zwanger te worden. In mei 2004 maakte de gyn een uitstrijkje. Deze kwam terug met uitslag pap2b. Met 3mnd weer een uitstrijkje laten maken. Augustus uitslag pap3b. En er werd actie ondernomen door me in te plannen voor een lisectie. Waarbij ze 3/4 van mijn baarmoedermond hebben weggehaald Uitslag van de lisectie van pap4 cin III (dit was in september) Er werd nog bij gezegt dat dit nog geen kanker was, maar dat ik binnen nu en 5jr kanker zou kunnen gaan ontwikkelen. We kregen een jaar de tijd om zwanger te raken. En na mijn zwangerschap zou mijn baarmoeder weggehaald worden. Ik vroeg nog kan dat geen kwaad. Antwoord ik citeer: Alleen bij deze vorm stagneerd de groei tijdens zwangerschap. Medio november raakte ik zwanger maar dit resulteerde in een miskraam. Januari 2005 krijg ik mijn eerste controle uitstrijkje na de lisectie. Pap 3b En werd ons verteld dat we moesten wachten met zwanger raken omdat hij eerst wilde weten of de cellen rustig bleven. Omvervolgens dan met een proffessor uit het UMCG te overleggen ivm zwangerschap. Ik citeer: Ik kan niets meer weghalen van je baarmoedermond want die ben je nodig. Ik was toch erg ongerust en zij als het niet anders is dan die tijdbom er maar uit. Maar de gyn wilde nog niet direct overhaasten. Netjes geluisterd en geen intiem contact meer gehad maar daags voor dit bezoek wel, waar ik toch weer zwanger door geworden was.

Ik heb heel strak onder controle gestaan, om de haverklap een echo, maar niet zoals gezegt was een uitstrijkje omdat ik citeer weer: Ik kan er nu toch niets aan veranderen, dus geniet van je zwangerschap) Bevalling liep vlot, en op de dag dat ik ontslagen werd zei hij en ik citeer: beloof me dat je er van gaat genieten. 16 oktober 2005 bevallen van een gezonde dochter

Tijdens de nacontrole halverwege december weer een uistrijkje gemaakt.
7 januarie 2006 moest ik een afspraak maken en de uitslag was Pap 4 cin III


8 februarie 2006 is mijn baarmoeder verwijderd. Uit pathologisch onderzoek is godzijdank wel gebleken dat de snijranden schoon waren. En dat het niet alleen in mijn bmhals heeft gezeten. Maar ook een klein randje van de baarmoeder.

En nu ik diverse verhalen lees, is de schrik wat groter. Want pap 4 cin III is carcinoom in situ Maar waarom werd er zo specifiek vermeld dat de snijranden schoon waren?

Is het dan toch kanker geweest, maar heeft hij het voor mijn gemoedsrust niet in de mond genomen?

Nu tot mijn grote schrik melde mijn zusje gisteren (27jr) dat ze eierstokkanker bij haar hadden geconstateerd. Zij moest al met de pil stoppen ivm met mijn bm verwijdering. (ik zelf was op dat moment 31)

En het klinkt misschien heel egoistisch maar ben best bang eigenlijk. Want mijn eierstokken heb ik nog. En aangezien ik geen bm meer heb, hoe kom ik er achter wanneer er wat mis is?

Moet ik wel mijn bloed laten testen of niet? In onze familie komt bmhalskanker heel veel voor. Alleen mijn moeder heeft het nog niet gehad haar 2 overige zusters zijn hun bm al kwijt.

pfff weet het ff niet meer... ben door het bericht van gisteren compleet teruggeslingert in eigen onzekerheden.

groetjes becky

[liddy]

Beste Becky,

Schone snijranden: bij een operatie proberen ze altijd de tumor in zijn geheel te verwijderen.
Dit wordt door de patholoog gecontroleerd. Ze verwijderen de tumor en wat weefsel er omheen. Als nu het weefsel wat om de tumor heen zit, geen sporen van de tumor vertoond, zijn de "snijranden schoon", ze vertonen geen sporen van de tumoren. Zouden er in de snijranden wel sporen van de tumor zitten, dan is de tumor niet in zijn geheel verwijderd.
Dus "schone snijranden' betekent dat de tumor helemaal weg is.
Bij jou was kennelijk de baarmoederhalskanker een beetje overgegaan in je baarmoeder. Nu je baarmoeder ook is verwijderd, hebben ze gelijk de hele tumor te pakken.

Baarmoederhalskanker is een heel andere vorm dan eierstokkanker. Dat jij voor baarmoederhalskanker bent behandeld, wil helemaal niet zeggen dat je daardoor een verhoogde kans op eierstokkanker hebt.
Is het een idee om eens met je arts te praten en met hem/haar over je ongerustheid te praten?

Veel succes,

Liddy

[starfleet]

Hallo Becky,

Ik kan me voorstellen dat je heel ongerust bent en ook heel wat op zo'n jonge leeftijd je baarmoeder al kwijt, maar wel heel fijn dat je je dochtertje nog hebt mogen krijgen. Op zich is bij jou nu de kanker verwijderd en je zult ook wel onder controle blijven neem ik aan.

Wat betreft de eierstokkanker van je zus, die kan op zichzelf staan maar ook familie gerelateerd zijn door een gen. Dat gen zorgt voor borstkanker en eierstokkanker, maar heeft geen verband met baarmoeder of baarmoederhalskanker. Wel kun je ervan uitgaan dat je enigszins erfelijk belast bent als er in de (naaste) familie zoveel kanker voorkomt. Ik zou het er ook met je behandelend arts over hebben en kijken of het nodig is dat je extra gecontroleerd wordt op eierstokkanker ook omdat het vaak pas in een laat stadium klachten geeft.


Veel sterkte, ook met je zus.

Anne

[duifje]

Beste Becky, wat een onzekere tijd heb jij doorgemaakt en dat al op z'on jonge leeftijd, en dan ook nog een kindje gehad, wat zeer fijn is voor je en je krijgt ook nog te horen dat je zus eierstokkanker heeft. Nou dat allemaal gaat je niet in de koude kleren zitten he? Ik kan me heel goed voorstellen dat je ongerust bent en misschien daarin ook in een risicovolle groep zit. Ik denk dat de snelste manier is om er achter te komen, naar de dokter gaan en je bloed laten testen op ca-125 waardes, die geven aan of er eierstokkanker bij je aanwezig is. Ik heb zelf ook eierstokkanker en ben net succesvol behandeld. Op dit moment ben ik schoon, maar moet ook om de 2 maanden mijn bloed testen op ca-125. Bij een vrouw zonder eierstokkanker, zeg maar liggen de waardes zo rond de 20 of 30, het mag iets verschillen. Dit zou zeker je onrust weg kunnen nemen. Maar probeer toch ook van het leven te genieten meid en van je kleine kindje. Het leeft zo moeilijk,he als je je eigen steeds afvraagt of je weer niet iets zult mankeren. Ik weet dat het moeilijk is, maar ik zou ook vooral de arts vertrouwen die jouw geholpen heeft en gezegd heeft dat alles met de operatie is weggehaald. Anders had jij echt nog wel chemo gehad. Ik wens je veel sterkte en vooral je zus die nu ook veel steun nodig zal hebben. Ik ben zelf ook pas 35, dus als zij vragen heeft kan ze hier natuurlijk ook altijd terecht. Laat nog wat van jullie horen, want hier leven we altijd mee.
Groetjes duifje