Diagnose Kanker lotgenotenforum

In maart 2000 bleek ik borstkanker te hebben. Schildwachtklieren waren schoon maar omdat ik nog jong ben(toen 41) heb ik toch chemo gehad, ben bestraald en ik slik nu twee jaar Tamoxifen. Daar wordt heel luchtig over gedaan door artsen, alsof je daar geen bijwerkingen van hebt behalve af en toe een opvlieger. Ik ben nog steeds heel vaak uitgeput, regelmatig duizelig en misselijk, heb nachten dat ik erg onrustig ben en niet kan slapen. Ik vraag me af wat hiervan allemaal z'n oorzaak vindt in de Tamoxifen, behalve overgangsklachten. Een vriendin van mij moest acuut stoppen met Tamoxifen omdat ze manisch depressief werd van het middel. Ik heb het gevoel dat er te lichtzinnig gedaan wordt over de bijwerkingen van dit medicijn. Wat denken anderen hiervan?

Groeten, Corine

Hallo Sammie,

Zelf ben ik in mei 2001 borstsparend geopereert, daarna 32 bestralingen gehad, waarvan 8 boost, 4 kuren AC en hormoontherapie is begonnen op 31 december 2001.
Acute overgang door Zoladex injectie elke 3 maand en Tamoxifen elke dag. De Tamoxifen had voor mij maar één voordeel, namelijk dat ik voor het eerst van m'n leven ging afvallen.
Verder inderdaad de hele dag door opvliegers, stemmingswisselingen, slecht slapen en nog veel meer acute overgangsproblemen.
Nu heb ik altijd problemen gehad met mijn stofwisseling. Niet dat er ook maar een arts te vinden was die verder keek dan nodig hoor! Nee, mijn overgewicht moest wel van het eten en gebrek aan lichaamsbeweging komen. Waarom viel ik dan bijn 20 kilo af op het moment dat ik zwanger was? Geen misselijkheid, niet overgeven, normaal tot meer eten.
Nooit een antwoord op gekregen. Zal wel tussen de oren zitten, bah!!!

Goed, borstkanker en hormoonbehandeling.
Tamoxifen.........AFVALLEN!!! Heel erg mooi, maar ik voelde me toch niet goed met dit preparaat. Toen eind vorig jaar bekend werd dat de FDA in america inmiddels Arimidex als eerstelijns medicatie bij adjuvante kankerbehandeling had geaccepteerd was de weg dus open om het opnieuw met mijn oncoloog te bespreken.
Arimidex zou voor mij nog een extra voordeel hebben ivm mijn voorraadschuur voor oestrogenen, nl mijn overtollige vetweefsel.
Arimidex verhinderd namelijk de omzetting van vet naar oestrogenen.
Klinkt allemaal heel technisch, maar ik had me dan ook heel goed voorgelicht via internet. Was toch door moeheid tot weinig anders in staat.
Er is ook een nadeel, het beschermd niet tegen botontkalking, dus slik ik één keer per week een 70mg Fosamax tablet.

Na de overschakeling, weer gegroeid maar vele malen minder opvliegers, wel leek het of de moeheid erger werd. Daar ben ik nog niethelemaal uit.
Ook heb ik inmiddels 3 keer een zenuwontsteking in mijn arm gehad (geen okselkliertoilet) waarvoor ik inmiddels diclofinac in huis heb.
Met diclofinac is de pijn in 3 dagen verdwenen, met paracetamol duurt het minstens 2 weken.

Wat is wijsheid? Elke medicatie heeft zijn eigen nadeel, wel is bekend dat binnen afzienbare tijd Nederland volgt met het in eerste instantie voorschrijven van Arimidex ipv Tamoxifen als adjuvante therapie!
Wat bij de één weinig problemen opleverd kan bij de ander een hel veroorzaken, al naar hoe je eigen hormonen reageren. Als de Tamoxifen niet goed werkt voor jou, aarzel dan niet om naar Arimidex te vragen. Als ze al moeilijk doen is aandringen voldoende.
Zelf het heft in handen nemen als je je niet goed voelt.
Beide medicaties hebben hun voor en nadelen. Alleen is men overgegaan op Arimidex omdat de verwachting is dat het minder bijwerkingen heeft een een licht verbeterde prognose. Blijft staan dat één en ander afhankelijk is van hoe jouw lichaam er mee omgaat.
Moeilijk!!!!????? Ja, heel moeilijk.
Ga op je eigen gevoel af, jij kent je lichaam als geen ander.
Informeer je breed via het internet en lotgenoten en maak een beslissing waar je achter staat. Ga er voor en laat je niet uit het veld slaan door allerlei statistische gegevens van een arts die je als gemiddelde persoon bestempeld. Dat is wat ik doe en ik voel me er goed bij.

sterkte met je gevecht
Marja

Een paar gegevens.
Toen 39 jaar, tumor ingroei in grote borstspier, aanhechting deels verwijderd, 2 1/2 cm groot, schildwachtklieren schoon, hormoongevoelig, geen uitzaaiingen geconstateerd, extreme vermoeidheid, zo erg zelfs dat inmiddels afspraken met cardioloog en endocrinoloog gepland staan.
2 kinderen, dochter bijna 20, zoon net 12.
Sinds 82 gehuwd met jeugdliefde en nog steeds geen spijt, ook niet tijdens de enorme aanpassingen aan de gevolgen van de kanker en behandeling. We knokken ons wel voort zoals we altijd gedaan hebben.
Geen werk dus, alleen de allerlichtste klusjes thuis kan ik aan, maar zelfs dat niet altijd.
Heb vaak het gevoel dat mensen hun geduld met me verliezen en vinden dat het nu maar eens afgelopen moet zijn, alles is toch goed?
Ik weet wel beter en probeer me maar voor te houden dat ze niet weten waar ze over praten. Er is voldoende om voor door te gaan, eigenlijk zitten er hele goede dingen aan het opnieuw en veranderd kijken naar het leven. De kleinste dingen krijgen veel meer waarde.
Al met al, ondanks alles een positieve kijk op het leven.

Marja
m.mels-boers@xs4all.nl