frustrerend

[Mari]

Hoi,
Ik weet dat ik misschien een vraag stel die niet beantwoord kan worden omdat het bij iedereen anders verloopt maar het is allemaal zo frustrerend. Mijn broer heeft lympheklierkanker, vorig jaar heeft hij al te horen gekregen dat hij uitbehandeld is, de verwachting was dat hij niet lang meer zou leven. Maar hij is er nog!!! Het ging niet altijd makkelijk, lichamelijk en geestelijk, maar hij is er nog!!!
Vooral lichamelijk wordt het nu alleen erg zwaar, hij heeft sinds deze week zuurstof thuis, zijn longen is een zwakke plek van hem en mijn vraag is of iemand ervaring heeft hoe snel het dan kan gaan. Ik weet dat het voor iedereen anders is maar ik denk steeds, en misschien is dat een fabeltje, dat als je eenmaal zuurstof krijgt, je lichaam het snel kan opgeven. Wie heeft dit ooit meegemaakt in zijn/haar omgeving?

[liddy]

Je zegt het zelf al, het is eigenlijk niet te zeggen hoeveel tijd hij nog heeft.
Hoe herkenbaar dat gevoel.
Aan de ene kant wilde ik mijn man echt niet kwijt, aan de andere kant was het ook heel moeilijk
om te zien dat hij steeds verder achteruit ging.
Ik voelde me steeds minder zijn vrouw en meer zijn verpleegster. Er was geen gelijkwaardige relatie meer.

Aan de hand van het zuurstofverbruik kun je iets aflezen.
Op het moment dat hij iets meer zuurstof nodig heeft, is hij iets achteruit gegaan.
Vanzelf wordt de behoefte aan zuurstof steeds groter.
Doordat het lichaam steeds minder in staat is de zuurstof op te nemen in het lichaam,
krijgen zijn hersenen steeds minder zuurstof met als gevolg dat hij suffer wordt.
Het kan zijn dat je broer hier ook verward van wordt.
Dat zijn gedrag verandert, want hij verliest de greep op het heden.
Hierdoor kan je broer zich gedragen op een manier die je echt niet kent van hem.
Dit gedrag kan heel confronterend zijn. Je wordt misschien kwaad, heel verdrietig enz.
Ontken deze gevoelens niet en realiseer je in tweede instantie dat je broer hier niets aan kan doen.
Uiteindelijk is je broer zo suf dat het overgaat in een coma.
Mijn man heeft bijna een hele dag in coma gelegen. Soms duurt het dagen, soms maar een paar uur.
Weet dat als je broer in coma ligt, hij toch bereikbaar is.
Dus blijf praten tegen je broer, luister naar muziek, raak hem aan.
Mijn man lag in coma en 'hoorde' toch zijn zoon zeggen dat hij even weg moest en twee uur later terug zou komen.
Vlak nadat zijn zoon terug was, is hij overgegaan.
Deze coma kan resulteren in een heel zachte overgang, waarbij je broer zich niet bewust is dat hij overgaat naar de andere kant.

Even iets over het moment van overgaan.
Op het moment dat hij overgaat, kan er een moment van kortsluiting in zijn hersenen optreden.
Je broer merkt hier niets van, maar voor de familie ziet het eruit als een epileptische aanval (schokken van het lichaam).
Dat ziet er heel heftig uit. Je zult schrikken en toch nogmaals je broer maakt dit niet meer mee, hij is dan al over.

Heel veel sterkte.