Diagnose Kanker lotgenotenforum

Hoi!

Een vriendin van ons heeft ruim 20 uitzaaiingen in haar hoofd en bestraling en/of chemo kan niet meer.
Nu heeft zij zuurstof ivm een complicatie (menig long-embolie)
Zij is een superbikkel en een wereldwijf en net als haar man blijven zij het positief zien en proberen
zoveel mogelijk te genieten. Wij hebben het idee dat zij niet in de toekomst willen kijken en niet anderen
met verdriet willen opzadelen. Enerzijds begrijpelijk maar mijn vrouw en ik zijn voortdurend aan het denken en hebben
er slapeloze nachten van. Heeft iemand ervaring met eenzelfde situatie en kan hij/zij mij hier iets meer over vertellen?
Het liefst een to-the-point antwoord.....
BVD!
Groeten en een traan. (de zoveelste......)
Robin.

Er zijn twee mogelijkheden.
1. Jullie vriendin wil de realiteit niet onder ogen zien en gaat door met leven.
2. Jullie vriendin beseft wat er aan de hand is en weet dat ze nu zo veel mogelijk
uit het leven moet halen voor het zover is dat ze dat niet meer kan.

Bij 1 is het haar goed recht om de waarheid te ontkennen. Daar kunnen jullie je wel druk overmaken,
echter het verandert niets aan de situatie.
Bij 2 moet je bij jezelf afvragen of het niet bewonderingswaardig is dat ze zo met de situatie omgaat.

Je zou een gesprek aan kunnen gaan, waarin je heel simpel de vraag stelt of ze weet hoe het verder gaat verlopen.
Echter wat de uitkomst ook is, je hebt er meer aan om je vriendin in haar keuze te volgen.
Dat jij het misschien anders zou aanpakken is je goed recht.
Je er druk over maken is heel lief, maar je schiet er niets mee op.
Vechten tegen de bierkaai heeft geen zin.
Het kost je bergen energie die je beter kunt besteden in leuke dingen doen met je vriendin.
Dan maak je het makkelijker voor haar en je bouwt mooie herinneringen op, die je straks heel dierbaar zijn.
Niemand, ook jullie vriendin niet, kan zeggen hoe het verder zal gaan.
Pak de dag zoals hij komt, zodat je later niet hoeft te zeggen, had ik maar zus of zo.
Sterkte.