Diagnose Kanker lotgenotenforum

mijn vader wordt behandeld voor non-hodgkin, en is bijna klaar met de kuren, hij wordt nu steeds sneller moe, en geeft een beetje de moed op(begrijpen we heel goed).en heel emotioneel.
hij ziet ook heel erg op tegen als straks de kuren afgelopen zijn, van hoe zal het dan gaan , en hoe moet ik me dan wel niet voelen, want vaak na een kuur voelt hij zich weer even heerlijk, maar na een paar dagen is het weer pet,hoe is jullie ervaring hier mee, en hoe kunnen we hem hier het beste mee helpen, het doet zo zeer op die lieve man te zien lijden
Groetjes en veel sterkte voor iedereen Yvon

yvon schreef:mijn vader wordt behandeld voor non-hodgkin, en is bijna klaar met de kuren, hij wordt nu steeds sneller moe, en geeft een beetje de moed op(begrijpen we heel goed).en heel emotioneel.
hij ziet ook heel erg op tegen als straks de kuren afgelopen zijn, van hoe zal het dan gaan , en hoe moet ik me dan wel niet voelen, want vaak na een kuur voelt hij zich weer even heerlijk, maar na een paar dagen is het weer pet,hoe is jullie ervaring hier mee, en hoe kunnen we hem hier het beste mee helpen, het doet zo zeer op die lieve man te zien lijden
Groetjes en veel sterkte voor iedereen Yvon

Hoi Yvon,ik kan me heel goed voorstellen dat er angst is en blijft na een chemokuur,mijn man heeft 3 weken geleden de laatste chemo gehad maar de uitslagen van de scan,beenmerg en de botboring zijn goed en daar zijn we erg blij mee en we zijn heel optimistisch voor de toekomst en dat moet je ook wel want anders kom je er niet,het eerste wat we gedaan hebben toen we van de week de uitslag kregen is een vakantie geboekt en daar gaan we van genieten.Mijn man heeft ook non-hodgkin en als het goed is kan je daar oud mee worden dus is het zonde om je daar druk om te maken het leven is maar kort dus geniet van elke dag die je krijgt,dat het niet altijd makkelijk is dat geef ik toe maar dat heeft ook een ieder die geen kanker heeft en ondanks alles zijn we erg naar elkaar toe gekomen samen huilen en samen lachen,ik hoop dat je vader er in blijft geloven en zich na de chemo weer lakkerder gaat voelen mijn man voelt zich elke dag wat sterker worden voor jou ook heel veel sterkte

Marijke Klapwijk

Anonymous schreef:

yvon schreef:mijn vader wordt behandeld voor non-hodgkin, en is bijna klaar met de kuren, hij wordt nu steeds sneller moe, en geeft een beetje de moed op(begrijpen we heel goed).en heel emotioneel.
hij ziet ook heel erg op tegen als straks de kuren afgelopen zijn, van hoe zal het dan gaan , en hoe moet ik me dan wel niet voelen, want vaak na een kuur voelt hij zich weer even heerlijk, maar na een paar dagen is het weer pet,hoe is jullie ervaring hier mee, en hoe kunnen we hem hier het beste mee helpen, het doet zo zeer op die lieve man te zien lijden
Groetjes en veel sterkte voor iedereen Yvon

Hoi Yvon,ik kan me heel goed voorstellen dat er angst is en blijft na een chemokuur,mijn man heeft 3 weken geleden de laatste chemo gehad maar de uitslagen van de scan,beenmerg en de botboring zijn goed en daar zijn we erg blij mee en we zijn heel optimistisch voor de toekomst en dat moet je ook wel want anders kom je er niet,het eerste wat we gedaan hebben toen we van de week de uitslag kregen is een vakantie geboekt en daar gaan we van genieten.Mijn man heeft ook non-hodgkin en als het goed is kan je daar oud mee worden dus is het zonde om je daar druk om te maken het leven is maar kort dus geniet van elke dag die je krijgt,dat het niet altijd makkelijk is dat geef ik toe maar dat heeft ook een ieder die geen kanker heeft en ondanks alles zijn we erg naar elkaar toe gekomen samen huilen en samen lachen,ik hoop dat je vader er in blijft geloven en zich na de chemo weer lakkerder gaat voelen mijn man voelt zich elke dag wat sterker worden voor jou ook heel veel sterkte

Marijke Klapwijk

Yvon,

heel herkenbaar.
Zelf heb ik in 1999 het 'voorrecht' gehad om 4x zeven dagen lang 24/7 aan een chemo infuus te hangen. Ik ben er achter gekomen dat naast een 'technische' genezing een 'mentale' genezing minstens zo belangrijk is en wellicht nog moeilijker. En hoe je daar mee omgaat zal van persoon tot persoon verschillend zijn.
Toen bij mij de mededeling kwam van 'U heeft kanker' was dat eigenlijk een opluchting want na ruim een half jaar vage klachten had het beestje een naam gekregen. Er ging bij mij toen een knop om in de trend van: Wat geweest is is geweest en terugkijken naar het hoe en waarom is zinloos. Al mijn energie werd gericht op het beter worden. En als het, om dat doel te bereiken, nodig was om dwars door een muur te gaan dan doen we dat, zonder 1 moment van twijfel.
Terugkijkend hebben mijn vrouw en mijn persoontje dat toen, in mentaal opzicht, ook gedaan. Carpe diem met iedereen die je dierbaar is en oog hebben voor de grote lijnen is het compas waarop we sindsdien varen. Met een lach nemen we de dingen zoals ze komen wanneer ze komen.