Diagnose Kanker lotgenotenforum

Hallo allemaal,

Dit is de 1e keer in mijn leven dat ik op internet iets over Kanker zoek. Mijn moeder heeft kanker bij haar keel ergens. Was ontdekt 2 jaar terug, de artsen zeiden toen dat het NIET meer te behandelen was en dat ze niet langer dan een jaar te leven had. We zijn nu ruim 2 jaar verder, ze heeft haar levensstijl veranderd, is helemaal opgegaan in natuurlijke producten en ze voelt zich echt prima. Maar nu, ik heb omstreeks dezelfde tijd Hartzakontsteking gehad. Even 3 weken gestopt met werken en ik kon weer verd. Echter, afgelopen tijd voel ik me erg moe, Ik word er soms niet goed van. Ik ben pas 29, heb 7 jaar in dienst gezeten bij Korps Commando Troepen(KCT) en 2 jaar Luchtmobiel gedaan. Ik dacht dat ik onoverwinnelijk was! Echter ik zit nu al een jaar of 3 niet meer bij defensie, sport niets meer, en ik rook minimaal 1 pakje marlboro op een dag. Ik heb me vorig jaar voorgenomen om eens te stoppen en weer flink te gaan sporten, gezond eten en lekker veel buiten komen. Tja, is helemaal niets van terechtgekomen uiteraard. Ik voelde me nog steeds fit, hoewel ik natuurlijk wel merkte dat ik niet meer aan een stuk even 20 KM kon hardlopen of zo. Maar goed, nu dus sinds die hartzakontsteking een paar jaar verder, ben ik dus echt moe. Gewoon moe, en het gekke is dat als ik op bed ga liggen gewoon niet in slaap val. Dit kan verschillende oorzaken hebben zolas, dat ik continu bezig ben met mijn eigen bedrijfje en dergelijke. Maar, sinds 4 dagen heb ik weer ernstige pijn op mijn borst, het voelt precies weer hetzelfde aan als met hartzakontsteking. Eerst dacht ik ach ff rustig aan doen dan gaat het vanzelf wel weer weg. Helaas sinds gisteren heb ik me een partij pijn in mijn strottehoofd:-( Ik dus vandaag voelen wat dat nou toch is, en ik voel daar gewoon iets zitten. Ik heb geen ademhalingsmoeilijkheden of zo, maar pijn.Met ademen voel ik de pijn op mijn borst. tussen mijn ribben. Vanochtend dacht ik dat het wel een nekspier is die ontstoken kon zijn maar ben toch maar eens even wat gaan zoeken over kanker. Aangezien ik erg veel rook kan het natuurlijk zijn, ondanks dat ik pas 29 ben dat ik kanker heb of zo.. Na wat info, de symptomen over moeheid etc schrik ik er toch wel van. Ik durf niet naar een arts te gaan omdat ik echt een hekel heb aan medicijnen, en de meeste artsen vertrouw ik niet eens. Voor het zelfde geldt denkt die kerel dat ik gek ben of zo en geeft me alleen wat pijnstillers mee. Dan kan ik net zo goed niet naar de arts gaan. Ik was dus benieuwd, wat jullie zouden doen? De knoop doorhakken en naar de arts gaan en proberen om een volledige lichaamsonderzoek los te krijgen of even een paar weken wachten en kijken of de pijn weggaat of zo? Ik durf nog niets tegen mijn vriendin te zeggen met wie ik samen woon. Zal veel te pijnelijk zijn en heb geen zin om paniek te zaaien.
Iemand?

Thnx..

OMG,

it's your life ....
Maar als ik in jouw schoenen stond zou ik het zo wie zo met je partner bespreken. Laat haar je posting lezen als je het moeilijk vind om van wal te steken.
Zij heeft haar ogen toch ook niet in haar zak zitten, het lijkt me sterk dat zij de afgelopen tijd niets gemerkt heeft.
En daarna samen besluiten welke stappen ondernomen gaan worden.
Ik zou zelf naar de huisarts gaan en daar alle kaarten op tafel leggen.

Er is niets zo erg als in zekerheid verder te leven. Het is beter om te weten wat zich in je lichaam afspeelt. Ik zou al dat gene wat je hier hebt geschreven aan je huisart vertellen. Die zal je echt niet naar huis sturen met een of ander medicijntje. Als hij geen diagnose kan stellen zal hij je doorsturen naar een specialist voor een diagnose, goed of slecht. Geloof me. Het leeft makkelijker als je weet wat je hebt.

Succes en sterkte.

Hoi,

Ik heb maar 1 tip;

GA NAAR DE HUISARTS!!!!!!

Voor t zelfde geldt is t iets met je hart! Of iets anders. Maar zo kun je toch niet verder gaan?? Erg onverstandig, als er dalijk écht iets is, kun je jezelf wel voor je kop slaan, denk ik. En hoe leg je t je vriendin dan uit??! Stel je voor dat jouw vriendin zoiets voor je achter zou houden, en er komt dan laterna uit dat er wél iets is?...
Ik zou t in ieder geval niet waarderen, en t niet erg goed voor t onderlinge vertrouwen...

Doe t nou maar.....

Voor t zelfde is er nix, maar dan ben je voor jezelf en je vriendin eerlijk geweest.
Zo kun je toch ook niet met 100 % functioneren? Want piekeren doe je tóch!

Sterkte,

Groetjes Miep