Partner

[Jacques Smeets]

In september 2006 kreeg mijn echtgenote de diagnose borstkanker gesteld. Een indrukwekkende mededeling, zal ik je zeggen. Zij heeft het overleefd, haar eerste reactie op het bericht was dat zij zich er niet onder zou krijgen. Huilend en met angst in haar stem kwamen die woorden eruit, maar ze waren welgemeend. Ik kon alleen maar met haar meehuilen en haar welgemeend ondersteunen. Dat heb ik gedaan.
Na 2 operaties, 6 chemokuren en 33 bestralingen bleek na de 1e controle dat er geen verdachte afwijkingen meer waren.
Volgende week dinsdag is opnieuw een controle, de 3e alweer.
Zij leeft nog, ik leef nog, terwijl mijn schoonzus niet meer leeft. Die stierf alweer bijna 7 jaar geleden aan de gevolgen van borstkanker.
Inmiddels maakte ik mij een paar maand geleden lid van de Borstkanker Vereniging Nederland.
Ik schreef daar een artikel over op mijn website.
http://www.insavasana.nl/PDF/Publicaties/Over%20borstkanker%20gesproken.pdf
Wellicht dat ik hier of daar een partner, familielid, vriend of collega kan ondersteunen met mjn gedachten en gevoelens. Ik weet het niet, velen onder ons beleven zo'n proces in stilte, binnen hun eigen wereld en dat is helemaal in orde. Iedereen zal het op 'n eigen manier doen, ik ook. Mét of zónder Borstkankervereniging. Wat ik daar zag en hoorde maakte ook diepe indruk op mij. Iedere aanwezige leefde zijn of haar leven op een eigen manier, met het besef dat zij de dood in de ogen hadden gezien en niet weten hoe het er morgen uit ziet. Als partner, een gezond mens op dat ogenblik, was het overweldigend en vooral hartverwarmend mee te maken hoe er omgegaan wordt met borstkanker, zowel door vrouwen als door enkele mannen.

Mijn diep respect en medeleven gaat uit naar al die mensen die in zo'n situatie verzeild zijn geraakt.

Jacques