Diagnose Kanker lotgenotenforum

hallo,

Ik ben 30+, en mijn moeder heeft kanker.
Om te beginnen begon het eerst bij borst kanker, botkanker, rare plekjes her en der.
En op dit moment zijn de klieren om haar lever zo opgezet van de uitzaaingen. een duidelijk antwoord is er nog niet want dit laaste is pas sinds 4 dagen aan de gang. Zij komt bijna 1.5 kilo per dag aan(vocht of uitzaaingen) Ik ben al voorbereid op het ergst en dat zij opgegeven wordt, althans hoe kun je je voorbereiden op zo iets? Ze heeft net 1 jaar chemo achter de rug.
Alles gaat er door mij heen. Nu kun je nog alles vragen aan je moeder maar wat kun je vragen...wat?
Ik realiseer mij ook dat als ik later zou trouwen en een kind zal krijgen dat ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta. Dit zal mijn moeder nooit mee maken. ik ben bang dat ik die steun zal missen, en dan pas vragen in mijn hoofd krijg als zij er niet meer is.
Bij de gedachte raak ik al in paniek. ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan.
Heeft iemand ervaring met zoiets of is er ergens info hoe je hier mee om moet gaan. ik ben zo bang dat ik iets over het hoofd zie en het te laat is.

Alvast bedankt Yarah

hey hallo,

ik kan je helaas niet helpen wat ik je wel kan zeggen is hoe het voelt als je moeder wordt en je moeder is er niet meer ik ben nu 20 weken in verwachting op de helft dus en mijn moeder is een maand gelden 17 februari overleden aan kanker ze hadden in oktober wat aan haar borst gevonden op mijn trouwdag later bleek dat gelukkig vals alarm te zijn.. begin december kreeg mijn moeder een hernia.. athans dat werd gezegd na een hoop rust en revalideren bij de fysio was de hernia weg maar haar conditie was erg slecht haar benen en buik waren helemaal opgezet 9 februari hebben we haar naar het ziekenhuis gebracht en 's avonds bleek dat zij kanker had in haar bekken het was een uitzaaing maar waarvandaan wisten ze nog niet.. ze is toen 3 dagen naar de daniel den hoed gegaan om dat te betralen.. ze ging steeds harde achteruit donderdag 15 februarie waren alle uitslagen binnen het was ernstig ze had dikke darm kanker met uitzaaingen naar haar lever en bekken.. heel dr lever zat vol er kon niets meer aan gedaan worden dr darm zat al in dr blaas gegroeid..ze heeft het hartje van mijn kindje gelukkig nog kunnen horen die dag. dat was het enige goede nieuws want ze kreeg nog weken uiteinderlijk werd dat 1,5 dag want zaterdags om 11.15 blies ze haar laatste adem uit.. Een moeder verliezen is heel moeilijk zeker aan zo;n ziekte en al helemaal als jezelf moeder wordt en het niet meer met haar kan delen.. er komen een hele hoop vragen die je niet meer kan stellen.. gelukkig heb ik een hele hoop steun maar haar mis je heel erg zeker in zo;n periode. je heb dan gewoon een moeder nodig..het enige wat ik je verder kan zeggen is dat je maar moet denken dat ze je altijd ziet en over jou zou waken en over je kindje dan..

hopelijk heb je hier wat aan

groetjes samanta (20jr)

Anonymous schreef:Heeft iemand ervaring met zoiets of is er ergens info hoe je hier mee om moet gaan. ik ben zo bang dat ik iets over het hoofd zie en het te laat is.

Alvast bedankt Yarah

Ik heb wel veel met mijn moeder gepraat in de tijd dat ze ziek was en er is ook heel veel aan bod gekomen, maar ik heb haar inderdaad heel erg sterk gemist rond zaken als zwangerschap en geboorte, wat had ik daar graag met haar over gepraat en gevraagd, los van het feit dat ik haar graag haar kleinkinderen had willen laten zien. Misschien wil je moeder nog wat opschrijven er is een boek "Vertel eens mam" in elke boekwinkel te koop wat een leidraad kan bieden en waarin ze heel erg veel voor je kan opschrijven. Alleen als je moeder dit zelf ook graag wil natuurlijk.

Ik heb zelf altijd dagboeken bijgehouden, niet afstandelijk maar doorleefd. Ik heb er ook wat weggegooid nu, maar al die boeken rondom zwangerschap en bevalling, peutertijd e.d dat heb ik wel bewaard en kunnen mijn kinderen t.z.t. ook lezen.

Missen doe je haar toch heel erg, maar als je nog dingen wil weten, schrijf ze voor jezelf eens op wat je graag wil weten en vraag ernaar. Dit alles natuurlijk wel alleen als je moeder dat ook graag wil en die behoefte voelt. Het kunnen hele mooi gesprekken worden die je altijd bij zullen blijven.

Heel, heel veel sterkte ermee.

Anne

Mijn moeder is ongeveer 3 weken geleden gestorven aan longkanker. Ik ben zelf nog maar 17, maar het idee is vreselijk dat mijn moeder mijn kinderen niet kan zien opgroeien. Ze hield zo van kinderen. Ze had oppaskinderen en zei toen tegen ons: nu is het zover dat ik op jullie kinderen mag passen. Helaas is dat er nooit van gekomen. Ik wordt ook angstig als ik er aan denk dat ze dit nooit kan meemaken. Vragen zullen er altijd komen. Veel vrienden en familie zeggen wel tegen me dat ik er wel met hun over mag praten. Maar zulke gesprekken voer je maar met 1 persoon en dat is je moeder. Maar die is er niet meer..