Diagnose Kanker lotgenotenforum

HAllo, mijn vriend (45) heeft darmkanker met uitzaainingen naar zijn lever en lymfen.
Heeft nu net zijn eerste chemokuur achter de rug en heeft daar gelukkig nog geen bijwerkingen van.
Nu probeer ik hem zo goed mogelijk te steunen , maar word me niet makkelijk gemaakt.
Zijn ex-vrouw waar hij 2 kinderen mee heeft , weet me telkens met fijne opmerkingen in de put te krijgen en ook tegen hem altijd negatief.
Nu heb ik altijd alles over me heen laten gaan maar de opmerkingen doen mij heel veel pijn.
Nu hield ik telkens mijn mond als er iets gezegd werd om de vrede te behouden zodat ik geen ruzie met zijn ex zou krijgen omdat anders de kinderen hier niet meer zouden komen.
Maar mijn lontje is op , ik kan niet meer nog nooit heb ik over mijn gevoelens gesproken en nu word mij verweten dat ik denk dat ik de enigste ben die het hier moeilijk mee heeft.
Dat is absoluut niet zo.
Ik denk altijd maar aan andere maar heb nu wel zo iets van wie denkt aan mij??????
IK mag niet huilen voor mijn kinderen niet voor mijn vriend maar heb tranen in overvloed lig nu 's avonds te huilen als niemand me hoort en ziet.
Mijn vriend zal niet meer genezen maar ze proberen het wel te stoppen, maar weet dat ik hem ook kwijt kan raken.
Ik ben ook niet van steen hoor, maar blijf positief.
Maar door zulke mensen daar gaat al mijn energie in zitten terwijl ik mijn vriend al mijn energie wil geven.
Soms denk ik wel van ik stop ermee met deze relatie ik ben kapot , op , ben het zat.
Maar dat is wel de makkelijkste weg die ik zou kunnen nemen.
EN IK hOU VAN HEM!!!!!!

hallo Dansi

wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijden.

Het is jammer dat je zo veel energie moet verspillen aan mensen die er niet toe zouden moeten doen. Die ex is evenwel de moeder van zijn kinderen en bij ruzies, zeker nu, is niemand gebaat. Hoe oud zijn de kinderen? Als ze niet al te jong zijn, zou je het contact met hun moeder minimaal kunnen houden.
Is je vriend/man in staat om haar de ernst van de situatie te doen inzien? Of kun jij haar eens terzijde nemen? Weet je waarom ze zo doet en beseft ze dat het jou erg kwetst? Ik denk dat het belangrijk is dat je naar een oplossing zoekt, zeker omdat de kinderen al genoeg aan hun hooft hebben met een doodzieke vader.

Misschien kun je deze periode juist gebruiken om schoon schip te maken.
Sterkte en laat me weten hoe het verder gaat.