Mijn angst even kwijt....

Dit forum is speciaal voor naasten die willen praten over 'de verandering' van de relatie na de diagnose kanker!
Hoe ga jij ermee om? Hoe een ander?
Sarina
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Di 20 Jan 2009 22:08

Mijn angst even kwijt....

Berichtdoor Sarina » Di 20 Jan 2009 22:27

Hoi,

In oktober 2008 kregen wij te horen dat mijn partner (28) zaadbalkanker met uitzaaiingen was geconstateerd. Op het moment dat ik hem hoorde zeggen dat hij kanker had, stortte mijn wereld in. De volgende dag werd het gezwel verwijderd en werden wij voorbereid op het feit dat chemo onoverkomelijk was.
Maar in de dagen na zijn operatie ging mijn partner zijn wonde onsteken en moest de chemo uitgesteld worden. Omdat de bloedwaarden in de week daarop daalde kregen wij te horen dat wij misschien wel helemaal geen chemo moesten doorlopen. Ik durfde niet te hopen. Maar de weken verstreken en de bloedwaarden bleven dalen. Langzaamaan durfde in weer vooruit te kijken.

In de tijd dat het wat rustiger werd rond mijn partner kreeg ik in november 2008 te horen dat bij mijn moeder borstkanker was geconstateerd. Ik had het niet meer! Zij moest onmiddellijk met haar chemokuur beginnen en is ondertussen twee kuren verder (nog 6 te gaan). Daarna een amputatie en dan nog wat bestralingen. En ik kan er niet vaak zijn voor haar. WIj wonen in Den Haag en mijn moeder in Belgie (Ik ben van Belgie en mijn vriend van Nederland en wij zijn twee jaar geleden naar Nederland verhuist). Maar gelukkig reageert zij goed op de chemo en is zij er helemaal niet ziek van. Alleen maar moe.

Onze kerstperiode was dan ook echt een periode van familie en veel emoties.

Twaalf januari: naar de oncoloog met mijn partner. De beslissende uitslag na de CT-scan van vijf januari. Als de klier in zijn buikholte verkleind is komen we in de afwachttijd.
Maar helaas. Ondertussen zijn er drie uitzaaiingen. Twee in de buikholte en een in de longen. Morgen start hij met de chemo.
Drie chemokuren! Het doet me zo een verdriet dat hij dit allemaal door moet en ik niks van hem kan overnemen.

Ik hou me sterk en blijf positief! Maar er zijn van die momenten dat de angst toeslaat. En dit is er zo een.
Vandaar even dit tekstje. Zo kan ik even wat angst kwijt en weer vol goede moed op naar morgen.

En ik hoop dat ik over drie weken wat opgeluchter kan ademhalen.

Groetjes,

Sarina

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Mijn angst even kwijt....

Berichtdoor liddy » Di 20 Jan 2009 23:10

Goed dat je je angst toelaat.
Even kwaad, huilen etc. even de spanning eruit gooien om daarna weer verder te kunnen.
Heel gezond.
Sterkte.


Terug naar “Naasten en relaties ...”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten