mn moeder heeft alvleesklierkanker met uitzaaiingen

[stoffeltje]

hoi janine,
je zal het best erg moeilijk hebben ,al een soort rouwproces.
het gevoel van leegte,ze is er ,maar niet zoals jij haar kent.
het boos zijn en het waarom!
de leegte die er aan komt.
probeer zelf sterk te blijven en huil het er uit.
herken het zo toen mijn broer overleed ,de periode ervoor.
kan je moeder met hulp wat drinken?
,goed de lippen vochtig houden.
kan je zus het nog aan om er de laatste dagen er zo 24 uur voor haar te zijn?
ms. dat je voor het weekend nog langs kan gaan.
toch noch even bij haar zitten en praten.

is de verjaardag nog wat verlopen?
zal wel erg dubbel zijn geweest.
zorg ook goed voor jezelf,want je zal best nog wat kracht over moeten hebben.

komt er tussendoor nog een arts bij je moeder langs?

heel veel sterkte en een stevige arm om je heen.
ik denk aan jullie.
liefs anita

[Sophietje]

Hoi Janine,

Ik wens jullie heel veel liefde en kracht de komende tijd. Het zal zwaar. De laatste loodjes wegen het zwaarst.
Wees lief voor jezelf en voor je moeder.

Denk aan je en hou ons op de hoogte.

Heel veel sterkte.

Groetjes,

Marieke

[janineb]

Hoi Anita en Marieke,


De feestjes waren eigenlijk super leuk. Ik en mn zus hebben er echt van genoten en ook gezien en gevoeld dat we het samen kunnen met de man van mn zus erbij natuurlijk. Mn moeder was er ook nog heel even bij. Maar ik vindt contact met haar erg moeilijk. Eigenlijk is het geen echt contact want zij wil niet meer. Zoals ze zegt heeft ze al afscheid genomen en zo volet het ook. Ze wil het nietmeer en kan het denk ik ook niet meer. Bij haar bed zitten en praten is dus ook geen optie, ze zou me met haar laatste kracht nog een mep verkopen. Contact maken is voor mij het grote pijnpunt, ze is er wel maar wil niks meer met me. Mn zus zegt dat ze zo af en toe naar beneden komt om een sigaretje te roken en dan meestal niets zegt. Ze rookt en gaat weer naar boven maakt geen contact. Ze drinkt nog wel, niet genoeg maar ze drinkt.
Ze heeft ook duidelijk gezged dat ze al van iedereen afscheid heeft genomen en dat ze alleen nog graag even bij mn zus blijft. Ze wil ook geen tranen aan haar bed, geen emotioneel gedoe. Ik vindt het allemaal nogal zuur, maar goed zo zal het zijn. Mn zus wordt al gehoplen door een nicht en binnenkort als er meer hulp nodig is komt zij vaker. Zij willen geen thuiszorg omdat mn moeder dat niet wil. Ik hou me erbuiten, doe dat allemaal niet. Ik denk maar zo dat ik veel bij hij ben geweest toen ze nog redelijk goed was. We zijn een paar dagen weg geweest, ik was er de hele mei vakantie en elk weekend zodat ze niet alleen was. deze fase is niet mijn ding, ieder zn talent. Dit is dat van mn zus, ze weet dat ze van mij niets hoeft, maar wil het zelf. Gelukkig heeft ze een hele lieve man die haar super steunt.

Ladies tot snel

[stoffeltje]

hoi janine,
leuk dat het feestje gezellig en fijn was.
toch knap van je moeder dat ze er ook even bij kwam.
met contact hebben zal het met je zus ms. wat anders zijn.
je zei al dat je zus er anders op reageerde.
je moet doen wat je gevoel het beste vind,en niks forceren.
hou goede momenten vast,en geen geknok om toch contact met haar te krijgen terwijl ze nu rust wil en in haar gevoel ook al afscheid heeft genomen op haar manier.
als ze meer contact of aanwezigheid wil ga dan .
vraag het aan je zus.
ieder mens zit anders in elkaar,dat merk je in deze situatie"s.
je hebt echt een super zus,met mijn moeder<geen kanker>miste ik de hulp van mijn zus.
ook een ander <ding>
maar hou je haaks ,het blijft "even" moeilijk.
liefs anita

[Sophietje]

Hoi Janine,

Het lijkt me moeilijk hoor, een zieke moeder die er wel is, maar nauwelijks tot geen contact meer met je maakt. Ze is er wel, maar toch weer niet. Het lijkt me slopend. Ben jij al afscheid aan het nemen van je moeder?

Iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om, de ene manier is niet beter dan de andere. Het is heel persoonlijk. De één gaat er niet 'goed' mee om en de ander niet. Zo werkt dat niet. Mijn zus en ik zijn ook verschillend. Misschien lijk jij wel een beetje op mijn zus. Dat moet je van elkaar respecteren.

Ik zou zeggen, doe wat je hart je ingeeft. Maar het lijkt me ook erg moeilijk er nog van te kunnen 'genieten'. Ik hoop dat je het zo een beetje vol kunt houden en later geen spijt hebt van de dingen zoals ze nu gaan. Het enige wat je kan doen is het voor je moeder niet moeilijker te maken dan het al is. Het klinkt alsof je daarmee jezelf voorbij moet lopen, maar dat hoeft niet. Belangrijk is in ieder geval dat als ze er niet meer is, je het een plek kan geven, ondanks je verdriet, en dat je ondanks de verschrikkelijke situatie achter de dingen staat zoals ze nu gaan.

Hou je taai.

Groetjes,

Sophietje

[janineb]

Hoi dames,

weer dank voor jullie reacties, daar kan ik echt weer mee door. Ik probeer de zaken voor mezef op een rijtje te houden omdat ik niet boos, jaloers of wat dan ook wil zijn. dat is lastig want ik voel me gekwetst. Ik kan best begrijpne dat mn moeder te moe is voor contact, maar gevoelsmatig kan ik er moeilijker mee omgaan. Ik denk soms: je bent er toch nog, praat dan gewoon tegen me. Maar ik heb nu het idee dat i wordt gezien als de emotioele vaatdoek die maar beter op afstand gehouden kan worden omdat ik niet voeg in het laat maar verhaal. Als ik er dan eindelijk ben dan wil ik ook gewoon contact, hoeft niet 3uur, 3 woorden is genoeg. Ik voel me op een zijspoor gezet terwijl ik weet dat het ook door geografische afstand komt en mn zus kan ook maar zoveel doen. Kortom het is zwaar en ik wordt er inmiddels ook gewoon nijdig van. Ik krijg alleen maar mededelingen over hoe alles gaat gaan van begin tot eind en dan gelijk : vindt je dat ook goed? Tja ga ik zeker even de boel omgooien, natuurlijk niet. Dus Anita je verhaal over niet pushen accpeteren etc komt als geroepen want ik sta op het punt eens even helemaal uit een andere hoek te gaan. Misschien doe ik het evengoed wel, wie zegt dat het het beste is om mee te gaan in het niemand willen zien of spreken. Misschien doet het haar wel goed. heeft mn moeder wel gedacht aan haar vrienden en familie die nog afscheid willen nemen? Ze wil niemand aan haar bed en bij haar strefbed mogen we niet huilen. werd me weer 3x gezeg blijkbaar omdat ik nu de emotionele debiel ben ofzo. ik heb 1x gehuild waar mn moeder bijwas, heb me nooit door haar laten opvegen heb tot twee weekenden geleden al mn vakanties en vrijetijd met haar samen geleefd en nu ben ik een emotionele paria ofzo? Oh ja of ik wel die week bij haar wil blijven zodat mn zus op vakantie kan, want dat moest van de dokter. Moet ik een week alleen met mijn kinderen voor haar gaan zorgen? Lijkt mij niet echt een succes, maar geen alternatieven beschikbaar want mn moeder wil niks. Ik denk dat ik maar moet stoppen want ik ben gewoon nijdig en dat helpt ook niks.

Lieve marieke en Anita, dank weer voor jullie steun jullie zijn schatten. Hoop dat jullie een lekkere dag hebben gehad. Ik verder gelukkig wel, ben alleen boos en moe
Anita is jouw moeder ook heel ziek geweest?

[stoffeltje]

hoi janine,
ja mijn moeder is ook erg ziek geweest.
begon eigelijk toen haar oog eruit moest en met de ander erg slecht zag,er kwam toen ook bij dat het met mijn vader ook achteruit ging.
mijn moeder werd steeds niet goed en mijn vader had last van veel tia"s.
zo kwam ik vrijwel iedere week een aantal dagen naar hun toe.
eerst om mijn moeder ook te helpen met mijn vader want dat kon ze niet meer aan.
toen mijn vader overleed ging mijn moeder als een spiraal achteruit.
was er erg vaak.
mijn zus en ik zitten ook anders in elkaar,zelf kon ik het <wel met moeite >aan.
verbleef weer erg veel bij ouders eerst daarna bij moeder.
we hadden een erg strakke band.
ze wilde mij er ook liever bij hebben,had zelf ook geen gezin.
het laatste was erg moeilijk ,zonder thuiszorg uit het zh. gestuurd worden.
ze was totaal verward en gilde met een stemmetje wat ze bijna niet meer had dat ze naar buiten wou,dat ging niet.
zat ook in rolstoel en rookte ,moest daar bijblijven,ivm haar ogen,en nog veel andere klachten.
maar de mooie momenten heb ik vast gehouden en daar ben ik nu dankbaar om.
slapen deed ik ook beneden op de bank naast haar bed.
moest wakker blijven er was geen zorg.
broer regelde wel alle geld en andere zaken.
het was erg zwaar ja.
herken veel van het verschil van mensen en uiten ervan.
op het laatst moest ze toch naar een gesloten afdeling in verpleegtehuis.
ik ging er zelf bijna er onder door.
24 uur opletten en helpen met alles is zwaar.

het gevoel van je kan ik me voorstellen.
tast het toch wat bij je zus af,het is niet prettig te horen door de telefoon dat ze is overleden.

maar doe wat je gevoel je ingeeft en ook wat je moeders wensen zijn.

ja hoe mijn dag was,wat verdrietig,mijn kat heeft kanker,bij zijn neus en een stuk naar keelholte.
antibiotica had hij eerst gehad en nu druppels om de tumor af te bakenen en uitzaaingen te verkomen.

maar het leven gaat verder vergeet dat niet,ook voor jou kids.
wees er voor ze.
liefs anita

[janineb]

Hoi Anita,


Jeetje wat een moeilijke tijd heb jij ook gehad. De zorg voor je beide ouders op je nemen is niet niks. k weet ook dat er tussen alle ellende ook mooie dingen zijn en die hou ik ook vast. Ik ben nu alleen van mening dat er een ongezonde situatie ontstaat voor mn zus. het is niet zo dat ik helemaal niets wil doen, in tegendeel. Ik heb mn grenzen aleen anders liggen omdat ik heb gemerkt dat mn moeder de neiging heeft je het gevoel te geven dat je onmisbaar voor haar bent. dat zal voor een groot deel ook zo zijn, maar het legt wel een enorme druk. Zeker als er meer mensen zijn die willen delen in de zorg. Ik ben dus voor ruimte ne lucht in de zituatie, niet alleen in de zorg, maar ook in contact. Mijn moeder heeft nu gelukkgi nog niet de hele tijd zorg ndig, zij kan nog zelf naar de wc en douchen etc. Ze slaapt ook een groot deel van de dag. Ik vindt gewoon dat we ervoor moeten waken dat een persoon teveel op dr bordje krijgt omdat mn moeder allerlei wensen uit die niet gezond zijn. Maar goed ik heb steeds de wens gehad in moeilijke tijden om de zorgen te delen en niet alleen met mij maar met anderen. Mn moeder heeft nu besloten nog niet dood te willen en begint weer een beetje te eten. Wie weet is ze er nog een tijd. Ik kan onmogelijk de hele tijd naast een slapende moeder gaan zitten, moet gewoon werken en woon 40 m verderop. Als de dokter zegt: nu gaat het echt geberen dan zal ik er zijn en als ik wil huilen dan huil ik gewoon. Ook al wil mn moeder dat niet, niet van dat krampachtige hoor, daar wordt ik echt nijdig van. het feit alleen al dat ze zegt dat ze het niet wil zorgt ervoor dat ik tegendraads wordt. Ik heb deze hele periode zo mn best gedaan mn emoties te bedwingen in haar bijzijn dus ik ga nu gerust ook niet ineens door het lint.
Wat vreselijk naar van je kat zeg, is er een prognose en kunnen ze alles weghalen?
Ik heb vandaag een heerlijke dag gehad. ben wel nog steeds van de reclacitrante, maar dat si beter dan heel verdrietig.ben vroeg van het werk gegaan en lekker met de meiden naar het strand geweest. Was echt heerlijk.

groetjes Janine

[stoffeltje]

hoi janine,
lekker even naar het strand ,het is er echt goed weer voor geweest.
de druk van dat je onmisbaar wordt gemaakt herken ik wel wat.
de 1 kan er beter mee omgaan dan de ander.
mooi dat je moeder weer wat eet en zelf weer wat wil.
je doet wat je kan en meer gaat niet,zeker niet in jou situatie <kinderen,werk,en verweg wonen>
en jezelf ook in de gaten blijven houden dat je voor jezelf en voor je "emotie"s niet teveel doet.
wat ik al zei ,iedereen is anders en elke situatie is anders."
hou je zus wat in de gaten dat ze de lat niet te hoog legt.
soms is thuishulp echt nodig.

bij mijn kat is het moeilijk te verwijderen,het zou meer schade aanrichte dan goed doen ,een neusgaatje is erg klein.
bij honden is het nog wel te doen.
dus laat ik haar een nog zogoed mogelijk leventje hebben tot het niet meer gaat.

[janineb]

Hoi Anita,

Wat naar van je kat. Gelukkig heeft hij een lief baasje zoals jij om zn leven zo goed mogelijk te maken.
Ik hou mn zus idd wel in de gaten hoor, heb mn hulp aangebonden zodat zij een paar daagjes weg zou kunnen. dat wil ze niet, ze wil met mij en de kids iets gezelligs doen, dus doen we dat.
Vandaag was ik zwemmen met de meiden, kom ik terug bij onze spullen heb ik een telefoontje van mn moeder gemist! Ik had er al niet meer op gerekend dat dat zou komen. Ze had een hele live boodschap ingesproken. Ik natuurlijk in tranen ineens ben je weer op een ander punt. Oh wat zal ik haar missen en nu ze nog heel even mn moeder is, voel ik dat wer in volle sterkte. Maar heel heel blij dat ze het heeft gedaan, ik voelde me viir haar al afgeschreven. Lichamelijk is alles hetzelfde, geestelijk doet ze toch haar best weer contact te maneken. het wordt dus toch waarschijnlijk een heel mooi weekend. Maar wat een emoties, voel me echt uitgeput. De nachten zijn lang. Toch weer ertegenaan!

groetjes en slaap lekker
Janine

[Sophietje]

Hoi Janine,

Heb al een tijdje niets meer van me laten horen. Soms ben ik zo 'druk' in mijn hoofd dat ik geen woorden kan vinden. Knap van je dat je de moed herpakt en er weer tegenaan gaat!

Mijn moeder barstte vanmiddag in tranen uit: ze heeft weer veel pijn, meer als een tijd geleden. Het is confronterend, omdat het einde nu veel sneller in zicht lijkt te komen. Het is zo verdrietig haar te zien huilen, ik heb het heel erg met haar te doen!

Ik ga morgen een paar dagen weg met mijn vriend, dus ik moet nu nog gauw mijn spulletjes inpakken.

Hou moed!

Groetjes,

Sophietje

[stoffeltje]

hoi sophie,
het is goed voor jezelf er even tussenuit te gaan.
het doet jezelf dan ook zo een pijn als je moeder huilt hè!
je kan er niks tegen doen.
maar neem zelf even de tijd om te ontspannen.
prettige dagen.
liefs anita

[stoffeltje]

hallo jannine,
is het weekend goed verlopen,ik hoop het wel voor jullie.
en toch dat telefoontje,geeft je toch gewoon het gevoel dat ze wat dichterbij is hè!
kan je voor het slapen geen homeopatisch slaap pilletje nemen ,slaaptekort kan ook opbreken.
veel sterkte
liefs anita

[janineb]

Hoi Anita,

Het weekend was heel knus met mn zus. Gelukkig is bij haar zijn voor mij altijd geruststellend kan me dus ook goed voorstellen dat dit voor mn moeder ook zo is. Mn moeder heb ik een paar keer kort gesproken maar het is allemaal heel minimaal. We praten niet over haar naderende eind, we wisseen niet speciale lieve dingen uit. dat is allemaal te confronterend, we manouvreren voorzichtig om haar heen.Ze eet nog steeds zo goed als niets, drinkt alleen nog. Ik ben nu weer thuis en doe veel leuke dingen met mn meiden. Maar voel me zo stuk van binnen. Ben moe moe moe en verdrietig. Ik kan niks hebben, ontplof om het minste of geringste. ga nu ook weer een doorwaakte nacht in, dat voel ik aan alles. ben te verdrietig Ik kan mn moeder helemaal nog niet missen. Nooit kan ze me meer oprapen als ik me voel zoals nu. Ze heeft er wel voor gezorgd dat ik een weekendje weg kan met mn meiden. heel lief en leuk. Ook moielijk want normaal gezien ging ze mee, nu ga ik alleen met de meiden. Ik zit er weer eens ouderwets doorheen. Ik heb idd wel valeriaan pillen gehaald, maar dat was geen succes. Ik sliep toch erg laat met uiteindelijk 2 pillen op en kon uiteindelijk weer niet goed opstaan toen het wel moest. Ik accepteer het maar even, want voel niets voor chemische spullen dat heeft zoveel invloed op hoe ik me de volgende dag voel. Ik weet het even niet meer, ben mn rots in de brandig kwijt en raak nu een beetje uit koers.


Janine

[stoffeltje]

hoi janine,
fijn toch een redelijk prettig weekend met wel korte gesprekken met je moeder.
over echte gevoelens uiten en zeker over de laatste periode kunnen veel mensen niet.
uit ze dan als je alleen bent,wees kwaad en verdrietig.
neem een warme douche, en een goed boek mee naar bed.
en geniet van je kinderen.
wees in gedachte bij je moeder.
opschrijven wat je wilt zeggen tegen haar helpt soms ook<een soort dagboekje>
schrijf daar bv. ook je gevoel en verdriet in.
hoe gaan je kinderen ermee om?
heel veel sterkte knufs anita

[janineb]

Hoi Anita,

Ondanks mn geklaag heb ik toch je advies opgevolgd en een valeriaan genomen. Ik heb als een roosje geslapen tot een uur of 9 zelfs. Dat is in de vakantie dus voor herhaling vatbaar. Ik heb 'savonds en s'nachts echt van die enorme verdriet gevoelens en kan daar soms heel slecht uitkomen. Nou denk ik zelf wel dat dit ook nodig is om verder te kunnen, maar ik voel me vaak zo eenzaam en wanhopig. Maar goed nu is het alweer een stuk beter. Ik denk dat de hele drama avond rond Michael Jackson ook niet echt heeft geholpen, tjemig de pemig. Wat ik tegen mn moeder wil zeggen doe ik ik een paar woorden. ik wens haar iedere zondag de vrede van Christus. We zijn samen een aantal x naar de kerk geweest na haar diagnose en zij is gedoopt in het AMC.Tijdens de dienst wens je elkaar op enig moment de vrede van christus en ik weet hoe speciaal dit voor haar is. Zij omarmde me dan helemaal ontroerd en keek me altijd diep in mn ogen. Nu ga ik naast haar zitten kijk haar diep in dr ogen en wens haar de vrede van Christus. Zij weet wat ik hiermee bedoel. Ik zeg niet dat ik geloof in God, maar ik hoop van harte dat het allemaal wel waar is. Mn moeder heeft in ieder geval veel steun gehad aan haar geloof en de zingeving die daar vanuit gaat.
Mijn grote verdriet is gewoon haar verliezen. Soms kan ik gewoon niet geloven dat ik in deze nachtmerrie leef ruim 6 maanden geleden was er niets aan de hand, nu verlies ik de op mn kinderen na belangrijkste persoon in mn leven en zij haar leven haar tijd met ons, al haar plannen, ooit nog die leuke man, die mooi eigen praktijk, lekker paardrijden, reizen met haar kinderen en kleinkinderen. Alles weg! Ik hoop dat ik gewoon in een rouwproces terecht ben gekomen en dat dit weer overgaat of minder wordt want zoveel verdriet lijkt me niet gezond. Tot een paar weken terug was ik goed instaat positief te blijven en was het glas halfvol etc maar mn mentale kracht raakt gewoon een beetje op.
met mn kinderen gaat het best goed. Ik heb hen steeds op hun niveau verteld wat er aan de hand is en zij weten dus ook dat hun oma niet lang meer te leven heeft. De kleinste wil steeds naar haar toe, verzint smoesjes als dingen terug brengen aan haar om naar haar toe te kunnen. Ik moet haar steeds weer uitleggen dat mn moeder te ziek is. Dan zegt ze dat Anna haar beste vriendin is en als ik ga moet ik dat tegen haar zeggen etc. kortom ik vindt het hartverscheurend. Mn oudste is meer op afstand lijkt het, zij praat er niet veel over maar begrijpt heel goed wat er aan de hand is. Natuurlijk hebben ze ook te dealen met mij een moeder niet op haar hoogtepunt. Ik merk dat ze erg op me letten en alert zijn op mn verdriet of andere buien. dat vind ik vervelend, maar kan het niet helemaal voorkomen. Zij mogen soms best mn verdriet zien, maar ze moeten niet teveel zorgen over mij hebben. Als alleenstaand ouder is het lastig je kinderen hiervoor te beschermen maar ik doe mn best. Pffffffff ik blijf maar typen, ik ga vandaag het Ingeborg Douwes centrum bellen voor wat extra steun. leek me een goed plan, was al begonnen bij reguliere ggz maar dit loopt niet lekker en heb het gevoel dat ze er weinig van snapt. dank Anita voor je meeleven en adviezen, zoals je misschien weet helpt het echt.
Waar is onze Sophietje eigenlijk gebleven> Ik heb haar al dagen niet gezien, ik hoop maar dat dit betekent dat ze even een beetje afstand kan nemen.

groetjes Janine en fijne dag!

[stoffeltje]

hoi janine,
ben blij dat je goed geslapen hebt,anders raak je nog meer gesloopt
sophie is naar ik las een paar dagen weg ze is gister vertrokken.
de kleinkinderen van mijn broer werden er ook langzaam op voorbereid dat opa er eerdaags niet meer zou zijn.
ze gingen er heel wisselend mee om.
wat mooi dat je moeder gelooft,dat kan voor je moeder een hele steun zijn.
en je bent er toch wat bij betrokken.
en steun erbij vragen van het ingeborg douwes centrum is heel goed voor de steun en verwerking.
voor jezelf en hoe je je kinderen op kan vangen.
en er zijn ook mensen die op dat moment in dezelfde situatie zitten.
het is ook vreselijk om je moeder zo achteruit te zien gaan,terwijl ze nog zoveel wou ondernemen.
en als kind van haar verwacht je nog op een moeder terug te kunnen vallen.
zeker als je er alleen voor staat.
dus wat hulp erbij vragen is geen slecht idee.
heel veel sterkte en een goede dag
liefs anita

[janineb]

Hoi Anita en Marieke,


Vandaag ga ik met de meiden een weekendje weg, maandag komen we weer terug. Ik heb er veel zin in en denk dat het echt goed is voor ons. De andere kant net als alle leuke dingen de afgelopen 6 maanden is dat mn moeder normaal gezien mee zou gaan. Nu ga ik maar gewoon proberen veel te genieten omdat ik haar daar ook blij mee maak. Voor iedereen dus het beste. vannacht wel weer waker gelegen vana een uur of drie en het is nu al half zes. Verdriet is niet te stoppen, pijn in mn hart, mn maag en mn hoofd. Ik hou zoveel van mn moeder, wil haar niet missen. Nou ja ladies, ik zou toch zeggen, Fijn weekend alvast en ik ga mn best doen!

groetjes Janine

[stoffeltje]

hoi janiine,
ik hoop dat jullie een vreselijk mooie en gezellige vakantie zullen hebben.
en geniet er van ,ondanks alles,maak er ook een ontspannende vakantie van!
groetjes anita en tot horens

[Sophietje]

Hoi Ladies,

Ik hoop dat je genoten hebt van je weekendje weg met je kinderen. Heb je je hoofd een beetje op andere dingen kunnen instellen en je je een beetje laten afleiden?
Hoe is het nu met je moeder, Janine?

Ik ben ook terug van een paar dagen weggeweest met mijn vriend. Ik had soms echt intens verdrietige buien en vond het moeilijk aan andere dingen te denken dan mijn moeder. Ik heb daarom mijn moeder nog even tussendoor gebeld, en ze klonk alweer rustiger, waardoor ik zelf ook meer kon genieten. Hoe dan ook heb ik het gevoel lekker weg te zijn geweest als fijn ervaren, je bent er toch even tussenuit geweest.

Vanmiddag heb ik met mijn moeder een ring kunnen vinden. We dachten allebei dat het ons niet zou lukken, we wisten niet of we dezelfde smaak hadden en dezelfde maat, etc. Bij de tweede zaak vonden we direct één ring mooi, dus die krijgt ze voor haar verjaardag. Als ze er niet meer is mag ik hem dragen.

Ik opperde vanmiddag het idee om haar kist te beschilderen. Ik hoorde dat van een collega die dit gedaan heeft, en het lijkt mij heel bijzonder en persoonlijk. Mijn moeder leek het ook een speciaal idee en we hadden er allebei gelijk voorstellingen bij van welke kleur, etc. Maar even kijken.
Mijn moeder is heel druk: ze zit kasten op te ruimen, oude brieven door te lezen van contacten van vroeger en na te denken wie ze nog wil zien. Ze heeft aan mij en mijn zus gevraagd wat we graag willen hebben, maar we hebben allebei geen idee.

Voorlopig kan ik er weer eventjes tegenaan. Donderdag krijgt ze een MRI scan om te kijken hoe de tumor gegroeid is, volgende week de uitslag. Ze ziet er erg tegenop. Ik ga maar uit van het slechtste.

Hoe is het met jou Stoffeltje?

Groetjes,

Sophietje

[stoffeltje]

hoi sophie,
verdrietige buien hou je voorlopig nog wel,maar uit ze.
even weg geweest te zijn is toch wel fijn hè,even een andere omgeving,ondanks het verdriet.
fijn dat je toch zo nog met je moeder contact hebt gehouden,lucht wat op.
prettig een ring die ze zelf ook mooi vindt.
bij mijn broer hadden we van andere gehoord<dat vond hij zelf ook een mooi idee.
een blanke kist waar iedereen wat op kon schrijven.
ook de kleintjes.
zo werd iedereen erbij betrokken.
maar ik ben echt blij dat je er even tussenuit bent geweest zonder nare berichten.
w88 op een uitslag duurdt altijd dan lang hè!
laat iemand die vast ter been is meegaan,en vragen op papier.
veel sterkte en knufs anita.

hier gaat alles op mijn kat na zijn gangetje<hij heeft ook kanker>

[janineb]

Hoi dames,

ben ook weer terug. Wat mooi dat jullie een ring hebben kunnen vinden samen, dat is echt van onschatbare waarde. Mijn moeder heeft mij een identieke armband gegeven net als mn zus. Die gaat dus ook nooit meer af. je moeder is goed bezig zo te horen, ook praktisch echt super knap vindt ik dat. Mijn moeder bleef het meeste voor ziuch uit schuiven en kwam uiteindelijk in de knel. Al die persoonlijke dingen uitzoeken zouden we samen doen, maar geen tijd meer. Tja het verdriet blijft je steeds overvallen he, heb ik ook hoor. Vandaag had zelfs mn jongste dochtertje het ook zo zieleig, maar wel goed denk ik.
gelukkig is een vriendin mee gegaan op ons tripje, ik weet zeker dat het anders moeilijker voor me was geweest. Ik heb lief en leed met haar kunnen delen, heel byzonder, ze huilde met me mee. Jij weet ook hoe spciaal dat voelt he Sophietje.
Mijn moeder gaat helaas erg slecht. Mn moeder kan niet meer lopen en niet meer praten en ze ademt heel moeilijk. Morgen middag ga ik erheen met kids want geen oppas kunnen regelen. Ik weet niet hoe lang er nog is, maar mn zus raakt aan het eind van haar latijn. Ik ga doen wat ik kan om bij hun te zijn. Zal mn werk moeten bellen voor zorg verlof. ben wel ziek terug gekomen van de trip hge koorts, buik en hoofdpijn. Voor heen zou ik niet gaan om mn moeder niet te besmetten, maar nu maakt het niet meer uit denk ik. Het lijkt voorbij, ben weer zo verdrietig.
Ik zie mijzelf steeds bij haar graf met mn kindjes erbij en wordt haast gek van de gedachte. Maar ik wens mn moeder rust en hopelijk een beter leven na de dood. Ik zet mn schouders eronder neem het dag voor dag en dan zal het wel goed komen.

groetjes janine

[stoffeltje]

hallo janine,
het is erg mooi dat je zo een vriendin hebt.
dat steund.
het gaat nu snel achteruit met je moeder hè!
probeer je zus ook te steunen,dat heeft ze echt nodig.
fijn dat je zorg verlof kan krijgen,wees er nog voor je moeder en zus.
maar denk ook aan jezelf.
is er nu thuiszorg behalve je zus?
kinderen verwerken het zo anders allemaal.
bewaar foto"s en vertel veel over je moeder ,over de goede tijden.
ook als ze er niet meer mocht zijn.
ze maken het op hun manier mee.
hou het vast dat je moeder dan van het strijden en lichamelijke en geestelijke pijn af is.
je moeder rust dan,voor jou begint het rouwproces,daar had ikzelf heel wisselende gevoelens bij.
maar wees er nog voor haar.
veel liefs en hou je haaks!

[Sophietje]

Hoi Janine en Stoffeltje,

Rouwen doe je nu al, zelfs nu ze er nog is. Het idee dat je binnenkort je moeder moet verliezen zorgt voor zoveel verdriet dat je al op een bepaalde manier afscheid aan het nemen bent. Soms heb ik ook bepaalde momenten dat ik bijna in paniek schiet bij de gedachte als ze er niet meer is. Dan kan ik het niet meer overzien. Gelukkig sterk ik me ook met momenten dat het weer beter gaat en haal ik energie uit de momenten met haar samen.

Zo te horen gaat je moeder nu snel achteruit. Wat zal dat zwaar zijn voor jullie. Pas je goed op jezelf? Ik denk dat heel belangrijk is.

Neem inderdaad zorgverlof op, daar heb je recht op en heb je voor jezelf misschien meer rust om nu dicht bij je moeder te zijn, hoe confronterend ook. Nu kan je nog samen zijn met je moeder en je zus.

Heel veel sterkte gewenst.

Groetjes,

Sophietje

[janineb]

hoi dames,

helaas hebben we gister voorgoed afscheid moeten nemen van Anna, mijn moeder. Ik ga binnenkort meer schrijven maar als ik nu begin moet ik huilen en ik wil even niet huilen. Dinsdag is de begravenis.

Janine