Berichtdoor redhead » Zo 20 Nov 2005 09:12
Goedemorge Jodyi en Inge
Wat lief dat jullie zo reageren op mijn bericht!!!
De site stond al enige tijd in mijn favorieten, las wel een hoop op de site maar wilden mijn ellende er niet op zetten. Tis een beetje nieuw voor mij.
maar merk wel dat het fijn is. Je wil niet zo gauw iemand lasstig vallen he.
En wat erg Inge van je man wordt je toch helemaal gek van. Het gekken is toen wij het de tweede keer hoorde waren we eigenlijk niet bang, dom dom. Maar ja de eerste keer hadden we het ook met vallen en opstaan gered dus....... Waneer horen jullie wat??? Of zijn jullie nog druk met onderzoeken bezig?
Die onzekerheid maakt je gek en geeft zo'n druk op het gezin.
En ja Jodyi, dat is waar ik soms moeite mee heb, dat anderen gewoon verder leven. Mijn vriendin heeft al 20 jaar ruzie met haar man en nu ze dit hoorden van ons zei ze tegen mij, oo Mar wat doen wij dom we gaan meer genieten van elkaar. Toen dacht ik grgrgrgrg ik had het zo fijn met Coen en we haden zoveel toekomst plannen. En die worden ons allemaal afgepakt en waarom, waarom wij. Maar dat zegt iedereen. We kregen 4 jaar geleden een nakomelingentje erbij onze jongste van nu 4 jaar dus toen moest alles weer opzei gezet worden. Maakt niet uit zeiden we we, hebben nog een heel leven, en dat wordt zo onder je gat vandaan getrokken.
Tis misschien raar maar wij hadden aan de artsen gevraagt hoe lang heeft hij dan nog te leven maar dat kunnen ze niet zeggen. Coen is of was wel optimisties en zei jho Mar op zeker nog 5jaar, ze zeiden bij me vader ook nog een jaar en die is er nog 5 jaar geweest. Maar ergens in me achterhoofd wist ik dat dat niet zo zou zijn gek he. En nu nu ik hem zo op bed zie liggen al helemaal niet. Hij is in totaal al 18 kg afgevallen. De pillen die hij heeft gehad van de dokter tegen de evenwichtstoornis helpen niet echt, dus morgen maar weer bellen. Als hij maar weer op de been is en kan eten. Dan heb ik ook weer het idee dat ik wat voor hem kan doen en kan hij weer aansterken. Normaal is hij een bezige bij dus hopelijk gaat het gauw beter. En kan hj de weekende weer naar zijn rommelmarkt.
Gisteravond is mijn dochter (19 jaar ) een beetje ingestort. Die schrok zo van haar vader en zei zegt nooit veel maar nu kwam de explosie waar ik heel blij mee was, zei moet het ook allemaal maar aanzien haar vader en ik die verdriet heb. De middelste van 11 zei van de week mam, ik ben ineens volwassen geworden dit is toch geen jeugd waar ik in zit en toen moest ik zo huilen, en ook een beetje lachen, om zijn woorden.
Nou lieve Inge en jodyi, Heel fijn dat ik hier mag komen en bij praten ik merk dat het toch wel steun geeft want voor de familie hou je je maar groot en vang je e ook op en dit is even mijn moment mijn eigen plekje dank jullie wel XXXXXjes mar
De grootste vreugde van de mens is niet als hij gezond is maar als hij gezond wordt.
redhead