Hoe moet ik omgaan met mijn zieke zwager?

[Gast]

Ik heb een zwager bij wie begin dit jaar longkanker is gekonstateert.
Het gaat (zeer) waarschijnlijk om de kleincellige variant, opereren is niet mogelijk.
Mijn zwager is 44 jaar en is met mijn zus (39) getrouwd, ze hebben 2 kinderen van 15 en 10 jaar. Ik heb het idee dat alle betrokken weten hoe het evoor staat (1,6% overlevingskans), maar samen hebben ze het hier niet over. Wel onafhankelijk van elkaar tegen mij. Ik heb het idee dat ze denken dat ze voor elkaar sterk moeten blijven.
Zelf weet ik ook niet of ik nou mijn verdriet mag tonen of juist sterk moet lijken, als steun voor alle betrokkenen. Ik ben psychologisch ingesteld, en kan goed over gevoelens praten en luisteren. Maar meestal ben ik gericht op een oplossing, en die lijkt hier niet aanwezig. Dat is nieuw voor mij.
Hoe kan ik zowel mijn zwager, mijn zus, mijn neef en mijn nicht steunen?
En hoe steun ik ze als geheel (ze nemen mij stuk voor stuk in vertrouwen)?
Is er iemand die hier ervaring mee heeft, die mij van nuttige tips kan voorzien? Ik ben voor het eerst bang en verslagen. Mag en kan ik die gevoelens ook tonen aan de betrokkenen?

Groetjes Marcel

[else]

Hallo Marcel,

Volgens mij kan je met alle betrokkenen hierover praten, behalve met je zwager. Het is vreemd maar mensen zitten tijdens dit soort situaties vreemd in elkaar. Toen mijn vader ernstig ziek was wilde mijn moeder ook graag met hem praten, maar hij ontweek ieder moeilijk onderwerp. Toen mijn vader overleden was heeft mijn moeder altijd gezegd "waarom wilde hij niet met mij praten". Helaas heeft het niet lang geduurt toen ook mijn moeder ongeneeslijk ziek werd. De laatste dagen van haar leven heb ik heel vaak aan haar gevraagd "Mam praat met mij en zeg me wat je denkt en waar je bang voor bent" zij schudde dan met haar hoofd en zei niets. Onbegrijpelijk dat wat ze mijn vader kwalijk nam, zelf ook deed. Dit zijn hele moeilijke situaties en wanneer doe je het goed? Ik wens je heel veel sterkte, want het is een zware belasting.