hoe reageren
hoe reageren
mijn papa's vriendin,die ik als een tweede moeder,maar bovenal als een beste vriendin beschouw,heeft niet lang meer te leven. 2 jaar geleden,zo rond haar verjaardag,is bij haar baarmoederhalskanker vastgesteld. ze hebben alles verwijderd en we haalden allen opgelucht adem. vorig jaar,terug rond haar verjaardag opnieuw slecht nieuws:maagkanker! ze is haar maag uitgehaald. ze verloor zienderogen de kilo's. ze was helemaal verzwakt en deed een infectie op haar longen op. daar is ze dan aan geopereerd. blijkbaar moeten ze dan in die operatie een zenuw of zo geraakt hebben,want sindsdien heeft ze non-stop pijn in haar schouder. best wel lastig als je al 20 of 30 kilo vermagerd bent in zo'n korte tijd. deze week kreeg ze last van een dikke en pijnlijke buik. een darmobstructie. ze dachten dat er littekenweefsel van die maagoperatie in de weg zat in haar darmen. dus zijn ze haar gisteren met de ambulance komen halen en hebben ze haar geopereeerd. slecht nieuws,opnieuw kanker. haar dikke darm zit er vol mee. het grote stuk dat haar darmen blokkeerde hebben ze verwijderd,maar aan de rest kunnen ze niet veel doen. bestraling of chemo hebben geen zin. ze maakt veel te vlug nieuwe kankers aan. ze geven haar nog 3Ã 6 maand,misschien nog een jaar of langer. wie weet hoe sterk ze is. het was maandag haar verjaardag,en ik was die vergeten,heb er dinsdag maar aan gedacht. het schuldgevoel,dat ik haar,waarschijnlijk laatste verjaardag ben vergeten ... vanaf vandaag mag ze bezoek ontvangen,en moet mijn papa samen met de specialist haar het nieuws brengen. ik ben bang om naar haar toe te gaan. wat moet ik zeggen? wat moet ik doen? ze is een mooie vrouw van 41. ze zit al jaren in een 'v'echtscheiding verwikkeld,ziet haar eigen kinderen nooit. ze is mijn en mijn partner als haar eigen kinderen gaan beschouwen. het is niet eerlijk! vooral nu blijkt dat mijn mama haar vriend enkele weken terug een paar onderzoeken van zijn keel heeft ondergaag,omdat de kans erin zit dat hij misschien kanker heeft. wat een vreselijke ziekte!
Hoi,
Ik sluit me helemaal aan bij bovenstaand antwoord.
Ik kan me niet voorstellen dat ze het erg vindt dat je haar verjaardag bent vergeten. Als je ziek bent, is zo'n verjaardag echt niet zo belangrijk.
Gewoon er zijn is het belangrijkste. Als je niet met lege handen aan wilt komen, kan je een klein bloemetje (een biedermeiertje ofzo) meenemen, dat past meestal goed in de vaasjes die ze in een ziekenhuis hebben. Of een tube lekkere creme voor de handen of gezicht. Dat is vaak wel lekker om bij de hand te hebben. Maar dat weet jij natuurlijk wel het best.
Veel sterkte ermee.
groetjes, Marit
Ik sluit me helemaal aan bij bovenstaand antwoord.
Ik kan me niet voorstellen dat ze het erg vindt dat je haar verjaardag bent vergeten. Als je ziek bent, is zo'n verjaardag echt niet zo belangrijk.
Gewoon er zijn is het belangrijkste. Als je niet met lege handen aan wilt komen, kan je een klein bloemetje (een biedermeiertje ofzo) meenemen, dat past meestal goed in de vaasjes die ze in een ziekenhuis hebben. Of een tube lekkere creme voor de handen of gezicht. Dat is vaak wel lekker om bij de hand te hebben. Maar dat weet jij natuurlijk wel het best.
Veel sterkte ermee.
groetjes, Marit
hey,
ik ben vandaag bij mijn papa's vriendin op bezoek geweest. ik had enkel een kaartje mee,maar ik heb een kalender van kuifje voor haar laten maken (ze spaart alles van kuifje) die ik dan deze week eens ga brengen,maar dat weet ze nog niet. het was best moeilijk haar daar zo te zien en toch vrolijk proberen te doen. er werd enkel gesproken over hoe goed haar operatie was verlopen,niet over de tijd die haar hier nog rest. ik vermoed dat mijn papa haar dat gisteren heeft verteld (door de knipoog die ze me halverwege ons bezoek gaf),maar het is te pijnlijk om er zelf over te beginnen. we hebben gewoon vrolijk gedaan,en over leuke en luchtige onderwerpen gesproken. ik zag dat ze er wel van genoot. ik wil haar niet kwijt,en wil ook niet dat mijn papa haar kwijtraakt! dit doet pijn,en zal nog zoveelmeer pijn doen! maar het lucht mij op hier mijn verhaal eens kwijt te kunnnen. bedankt!
ik ben vandaag bij mijn papa's vriendin op bezoek geweest. ik had enkel een kaartje mee,maar ik heb een kalender van kuifje voor haar laten maken (ze spaart alles van kuifje) die ik dan deze week eens ga brengen,maar dat weet ze nog niet. het was best moeilijk haar daar zo te zien en toch vrolijk proberen te doen. er werd enkel gesproken over hoe goed haar operatie was verlopen,niet over de tijd die haar hier nog rest. ik vermoed dat mijn papa haar dat gisteren heeft verteld (door de knipoog die ze me halverwege ons bezoek gaf),maar het is te pijnlijk om er zelf over te beginnen. we hebben gewoon vrolijk gedaan,en over leuke en luchtige onderwerpen gesproken. ik zag dat ze er wel van genoot. ik wil haar niet kwijt,en wil ook niet dat mijn papa haar kwijtraakt! dit doet pijn,en zal nog zoveelmeer pijn doen! maar het lucht mij op hier mijn verhaal eens kwijt te kunnnen. bedankt!
Terug naar “Omgaan met terminale patiënten”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten