Mijn arme vader

[jada]

hi Angelique, lief dat je nog meeleeft. Had even een beetje afstand genomen omdat het 2 weken bij ons redelijk stabiel was, je wilt dan even genieten en een beetje je kop in het zand stoppen. Afgelopen weekend zijn we met elkaar weggegeweest naar een huisje in Zeeland (renesse). Had hier voor mezelf al een weekje besproken met mijn dochters, ik doe dat elk jaar in de meivakantie. Hebben een maand geleden toen 2 huisjes bijgeboekt voor mijn broer en gezin en voor mijn ouders. Gelukkig heeft hij dit nog meegemaakt en het was ook heel bijzonder. Ik zit hier nu nog. Hoorde vannochtend van mijn moeder dat hij nu sinds gister heel hevig aan het bloeden is. Ze wilden dit eerst niet zeggen. Ze zijn vanmiddag naar het ziekenhuis geweest maar wat denk je zijn KNO arts was er helemaal niet, ze hadden hem per abuis bij de Kaakchirurg ingepland. Deze man kon uiteraard niet sdoen en nu moeten ze morgenochtend weer terug.

Ik hoop zo dat dit niet het begin van het einde is maar ik vrees het ergste. Ik blijf nog even hier maar als het nodig is ben ik in drie kwartier weer thuis.

liefs jada

[jada]

Zit ik hier in mijn vakantiehuisje en ineens grijpt het me naar de keel. De berichten vanaf huis zijn bijzonder zorgwekkend. Mijn vader blijft bloeden, heeft het ijskoud en barste vanavond van wanhoop in snikken uit. Dit hoorde ik van mijn broer. Hij wil absoluut niet dat ik terugkom want hij weet zeker dat hij nog enkele weken heeft. Ik weet dit niet zo zeker, al symptomen zijn gewoon slecht. Hij bloed gewoon langzaam leeg. Verder is zijn conditie eigenlijk nog niet zo dat hij hele dagen in bed ligt te lijden, dit maakt het allemaal zo tragisch. Kon hij maar gewoon langzaam minder worden en dan uiteindelijk vrede met het einde hebben. Hij zou zover zeker komen, daar is hij sterk genoeg voor. Dit gaat nu alleen te snel en is te angaanjagend. Moet je je voorstellen dat je van de dokter hoort dat er elk moment een slagader kan knappen. Dit is niet te bevatten, het is gewoon een tijdbom. Het ziekenhuis kan niets voor hem doen, ze wilden hem zelfs niet opnemen. Ik heb zo zielsveel medelijden met hem en mijn moeder. Ik wist wel dat dit zou gebeuren, enkele weken relatief rustig, je wordt zelfs weer een beetje in slaap gesust. Af en toe dringt de gedachte dan tot je door:hij gaat echt dood, je kan het echter niet bevatten. En dan nu weer heftig paniekerige nachtmerrie dagen. Ik kijk het nog even aan en anders rij ik toch naar huis.

[anspatje]

Je moet doen, wat je wil doen. Als je liever naar huis wil dan moet je gewoon gaan. Om daar te zitten en alleen maar te denken wat er allemaal kan gebeuren daar word je niet vrolijk van en kan je ook niet echt genieten daar. Ik vind het knap dat je vader niet wil dat je komt omdat hij denkt dat hij nog niet gaat. Hij heeft nog hoop. Maar als ik hoor over dat trillen en zo doet me dat erg denken aan mijn avond met dicky, niet de bedoeling om je bang te maken hoor, maar het is mijn ervaring en dat hoeft natuurlijk niet bij je vader zo te zijn. En dat hij niet zieker is geworden en moe dat zegt ook niet veel, als zijn slagaders knapt dat kan elk moment gebeuren zo maar ineens. Daar hoef je niet eerst van te voren zieker van geworden zijn. Het zijn niet echt opbeurende woorden, maar ik ben altijd eerlijk en zeg wat ik denk, wat niet altijd gewaardeerd word. Ik hoop natuurlijk van harte dat het nog niet tijd is voor je vader, en hoop ook echt dat het bloeden zal stoppen. Ik denk aan jullie als ik meer had kunnen doen had ik dat zeker gedaan. Liefs van mij

[jada]

Dank je weer Angelique, vind het echt heel erg lief van je dat je ondanks je eigen verdriet toch nog mensen wilt steunen. Helaas ontmoet ik niet vaak zulke mensen. Daarom ben ik ook zo blij met dit forum, hier kan je gewoon even je ellende kwijt en dan zo goed en kwaad weer verdergaan. Ik zou zelf direkt terugwillen maar zit hier met mijn dochters en een vriendinnetje, om hen nu zo uit hun vakantie te rukken is ook weer zowat. Twijfel twijfel twijfel. Zie morgen wel hoe het dan is.

Weltrusten voor zo

[stoffeltje]

hoi jada,
schrok toen ik dit las,was gister niet op forum.
kan me de twijfel zo voorstellen.
maar doe wat je hart je ingeeft!
het wel of niet naar huis gaan.
het nog bij hem zijn is ook belangrijk.
veel sterkte ik hoop dat je je vakantie nog rond kan maken!
stoffeltje

[jada]

Lieve allemaal,

Vannochtend werd ik om half 9 gebeld dat ik toch maar beter naar huis kon komen. Het bloed liep in stralen uit mijn vaders nek. Hij is toen naar zijn eigen specialist gegaan en die was woest dat hij gister niet direkt was opgenomen (hij was toen vrij). Hij moest eigenlijk direkt blijven maar mijn vader wilde nog even terug naar huis. HIj heeft hier toen afscheid genomen van zijn beste buren en voor de laatste keer in zijn huis rondgelopen. Daarna zijn we met hem naar zijn moeder gegaan (96 jaar) en daar waren ook zijn broer en zus. Hier heeft hij ook afscheid van genomen. Je kunt je voorstellen hoe hartverscheurend dit is Verder heeft hij ook alle vrienden en familie een afscheidsmail gestuurd, goh wat is die man dapper en sterk, en wat is hij nog 100% bij. Zo zonde dat die bloedingen hem gaan vellen want verder zou hij volgens mij nog maanden mee kunnen.

Nu ligt hij in ERasmus en is het wachten tot de blow out zoals ze dat noemen. Bizar is het echt een nachtmerrie. Mocht het bloeden toch weer stoppen dan is besloten dat hij toch naar een hospice gaat. De artsen hebben namelijk verteld dat zo'n fatale bloeding thuis gewoon niet te doen is. Gelukkig heeft mijn vader en ook mijn moeder hier vrede mee om naar een hospice te gaan. Euthenasie wil hij nog niet, daar voelt hij zich nog te goed voor. Wat gaat het allemaal snel, wij lopen gewoon steeds 3 stappen achter op alle gebeurtenissen. Gister zeiden mijn moeder en ik nog dat we hem nooit naar een hospice zouden laten gaan maar vandaag verleg je alweer de grens. Het is een speciaal hospice in Rotterdam waar ze ervaring hebben met hals tumoren en de daarbij behorende problemen.

Ik hou jullie op de hoogte.

[liddy]

Oh, Jada, wat zitten jullie ineens in een stroomversnelling.
Wel prettig dat er echt met jullie meegedacht wordt.
Mocht je vader naar het hospice gaan, dan hoop ik dat zij ook zullen ervaren hoe toegewijd de mensen zijn die daar werken.
Ik hoop dat er nog wat kwaliteitstijd is voor jullie.
Ik denk aan jullie.

[stoffeltje]

hallo jada,
wat kan dat snel gaan het is ook zo onvoorspelbaar.
een hospice is erg goed ,ze zijn op alle betrokken gericht.
zowel voor je vader als jullie.
een moedige vader heb je.
het is ook moeilijk je vader zo achteruit te zien gaan,en zo snel.
fijn dat je ons op de hoogte wilt houden.
wens je veel kracht toe,
wees er nog voor je vader,nu kan het nog.
hou zijn hand vast en praat zo mogelijk nog met elkaar.
stoffeltje

[anspatje]

Lieve jada, wat heb je een sterke en dappere vader zeg. En wat gaan alles in eens snel he. Fijn dat hij nu zijn eigen specialist gezien heeft, andere artsen weten hier gewoon te weinig van af. Ik hoop dat het bloeden gestopt is zodat jullie nog wat meer tijd hebben om van elkaar te genieten. Zo zie je maar dat het echt een rot ziekte is. Vooral om dat je vader nog zo fit is. Gister had ik je berichtje alwel gelezen maar was te emotioneel om te reageren. Ik hoop dat jullie veel kracht hebben en je hier door heen slaan. Geniet echt van elk moment. Zeg wat je nog graag had willen zeggen. Heel veel sterkte in deze hectische tijd. Ik hoop dat de artsen jullie er net zo goed door heen helpen als dat bij mij gebeurt is. Nogmaals ik denk aan julllie

[jada]

Hi Angelique, heel knap dat je nog kunt reageren want jij weet natuurlijk precies hoe het voelt. Je hebt het immers net zelf meegemaakt.

Enige verschil is dat bij mijn vader de fatale bloeding langer uitblijft dan bij dicky, het is nu al sinds woensdag aan het stromen en het is wachten op het moment. Dit wachten is zo verschrikkelijk. Vannochtend vroegen ze aan mijn vader of hij alvast in slaap gemaakt wilde worden. Hij was helemaal overstuur want hij beseft volgens mij nog steeds niet helemaal dat het nu elk moment afgelopen kan zijn, dinsdag kreeg ik nog een mail dat hij zeker dacht nog weken te hebben. Heb hem ook gezegd dat hij hier niet over na moet denken want het feit dat hij het nog niet weet is dat hij er dan nog niet aan toe is. Wie weet over enkele dagen wel, immers wij lopen steeds een aantal stappen achter de werkelijkheid aan is ons alang gebleken.

Maandag is in principe gepland voor opname in het hospice. Ben vandaag met mijn broer wezen kijken en gezien de omstandigheden is dit toch de beste keus.

Het is echt of we rondlopen in een nachtmerrie.

Angelique heel veel sterkte, ik kan me heel goed voorstellen dat je nu pas alles van de afgelopen weken/maanden kan verwerken, zit je er middenin dat heb je daar geen tijd voor. Als je het emotioneel niet aankunt dan begrijp ik heel goed als je niet meer antwoord.

liefs jada

[anspatje]

Natuurlijk blijf ik reageren, ik heb hier veel steun gehad, en vind het fijn om dat te kunnen terug doen,
al is het maar door sterkte te te zeggen. Of te laten weten dat ik aan je denk.
Bij dicky is het inderdaad snel gegaan, maar gelukkig is dat bij je vader niet zo.
(ik weet eigenlijk niet wat beter is)
Ik had graag wat extra tijd met dick willen hebben, ik had hem nog zoveel willen zeggen.
Maar wetende dat het gaat gebeuren maar niet weten wanneer lijkt me een behoorlijke last.
Dus maandag naar een hospice, gezien de omstandigheden is het inderdaad beter.
Maar om hem vast in slaap te brengen vind ik nog al wat...vooral omdat hij zich nog zo goed voelt.
Vanuit de dokters oogpunt snap ik het wel ze willen niet dat je vader onnodig gaat lijden.
Maar vooral omdat je niet weet wanneer het gaat gebeuren denkt je vader misschien ik wil alles nog bewust meemaken.
Het is echt een keus die hij zelf moet maken.
Moeilijk hoor.
Ik heb de hele dag op je berichtje gewacht, gek dat je je zo zorgen kan maken om iemand die je eigenlijk niet kent.
Nou ik hoop dat jullie dit weekend nog lekker van elkaar kunnen genieten, en dan breekt er maandag weer een andere periode aan. Sterkte,

[jada]

ja gek he? dat had ik toen ik las dat dicky was overleden. Ik kreeg gewoon een hele schok of ik hem persoonlijk kende. En ook aan jou heb ik toen continu lopen denken. Trouwens nog wel want ik heb al veel mensen verteld over ons ontmoeting op dit forum en dat ik jou vertelde wat er kon gebeuren en het toen tot overmaat van ramp nog ineens heel snel gebeurde ook. Ook vandaag nog toen de arts weer zei hoe gruwelijk het is om een fatale bloeding mee te maken dacht ik weer aan jou en ik krijg steeds meer respect voor je.

Ik hou je zoveel mogelijk op de hoogte.

[anspatje]

Dank je wel voor de lieve woorden, het lijk inderdaad als of je elkaar jaren kent.
Ik heb een hyves voor dicky gemaakt waar ik af en toe wat naar hem kan schrijven als ik iets kwijt wil,
en daar heb ik vandaag over jou geschreven dat jullie een spannende tijd te gemoed gaan.
en dat het fijn is om elkaar te steunen.
Hoe gruwelijk het ook was die dag ik ben zo ontzettend blij dat ik er voor hem was.
Nou ben blij dat je me op de hoogte houd, maar ik snap ook dat je alle tijd ergens anders aan wil besteden,
als je maar weet dat er aan je gedacht word.

[anspatje]

ik hoop dat jullie het weekend een beetje doorgekomen zijn.
Door voornamelijk te genieten van elkaar.

[jada]

Hoi Angelique,

Gister moederdag niet gevierd, even uitgesteld, mijn man moet nu voor 2 honden en 3 kinderen zorgen terwijl ik veel bij mijn vader zit. Hij raakte lichtelijk in paniek dat hij nog op pad moest voor cadeaus dus vandaar. Met mijn vader het weekend redelijk gegaan. Het bloeden is weer gestopt voor dit moment. Vandaag hebben wij hem begeleid naar het Hospice Cadenza in Rotterdam. Heel confronterend en heel moeilijk. Wel een mooie sfeer daar maar toch. Ook bij mijn moeder weer twijfel omdat het nu weer twee dagen goed gaat. Ze was erg overstuur en wilde hem eigenlijk toch weer mee naar huis nemen. De artsen hebben dit uit haar hoofd weten te praten. Mijn vader vind het geloof ik wel prima, is moeilijk in te schatten. Hopen dat het nog een tijdje stabiel blijft.

[stoffeltje]

hoi jada,
kan het van je moeder wel voorstellen,in haar gevoel haar man weer dichtbij.
maar het is zo onvoorspelbaar,het zou zo weer om kunnen slaan en dan!
het is een goede beslissing.
nu is er hulp aanwezig van alle kanten.
ook voor jou zal het een rustiger idee zijn.
veel sterkte,
stoffeltje

[liddy]

Je moeder kan ik goed begrijpen, het is zo moeilijk om zorg over te geven aan een ander wetende dat je man niet meer thuiskomt.
Als haar man het ziekenhuis inging, dan kwam hij steeds weer naar huis en dat is nu niet het geval.
Iedere keer is het weer aanpassen, weer een stukje inleveren.
Hopelijk zal je moeder ook ervaren dat er amper regeltjes zijn in een hospice, een heel verschil met een ziekenhuis.
Ze zal positief versteld staan wat er allemaal mogelijk is.
Ik gun jullie nog een mooie tijd in het hospice.

[jada]

Lieve liddy en stoffeltje, weer bedankt voor jullie mooie woorden. Ben blij hier mijn verhaal kwijt te kunnen. Het is eignelijk zo'n gruwelijk verhaal met die bloedingen dan veel mensen het niet kunnen aanhoren of denken dat ik het overdrijf. Ze kunnen niet geloven dat je gewoon kunt doodbloeden en dat daar niets aan te doen is.

Ik denk wel dat we over enkele dagen rustiger worden nu mijn vader daar is, het is nu echter nog allemaal te vreemd, ik denk steeds hij hoort daar helemaal niet. Omdat je zo bezig bent met elke keer die paniek kun je nog helemaal niet verwerken of beseffen dat hij doodgaat.

[moonmoon]

hoi Jada , heb je verhaal nu ook hier gelezen. Hoe vreemd het ook klinkt maar ik ben je meer dan dankbaar dat je je verhaal verteld, niets is hetzelfde maar samen met de ervaring van anspatje kan ik me (voor zover mogelijk) geestelijk voorbereiden.
Denk aan je en nogmaals heel veel sterkte !

[anspatje]

Ik ben blij dat het bloeden een paar dagen gestopt is.
Ik zie dat als nog extra tijd met je vader.
Blijf dat koesteren.
Ik begrijp dan ook helemaal dat je twijfeld of hij nu wel op zijn plek zit daar.
Maar zoals al eerder gezegd is, het is zo onvoorspelbaar,
het is alleen maar fijn om mensen om hem hem te hebben die weten wat ze moeten doen.
Ik weet vanavond niet veel te schrijven, maar ik wide toch even laten weten dat ik jullie niet vergeet.
Elke dag denk ik wel een paar x aan jullie,
liefs Angelique

[jada]

Angelique en Moonmoon, bedankt voor het medeleven. Het is fijn te weten dat er mensen zijn die aan ons denken. Denk ook aan jullie

liefs

[anspatje]

Hallo Jada,
Heb ff niets laten horen, want ik heb zelf een beetje pech gehad.
Ik had me verbrand aan een kop thee, en ben een paar dagen later
ook nog van de trap gevallen....
Ook nog dicky's huis schoongemaakt,
nog erg druk met van alles, 20 mei de sleutel inleveren.
Maar wilde even laten weten dat ik jou verhaal en die van moonmoon wel volg hoor,
ik ben erg blij om te lezen dat jullie veel steun aan elkaar hebben.
Maar ik wil ook zeggen dat je ook wel een klein beetje aan jezelf moet denken hoor.
Je moet nog een hele tijd zo, maar aangezien jijeen beetje zoals als mij bent,
weet ik toch wel dat je vader nu op nr 1 staat en jij komt later wel!
Maar al is het maar even wat drinken op een teras met een vriendin of zo ff jada tijd!

Is de bloeding nog altijd gestopt??

[jada]

hi angelique. Tot vannochtend was alles rustig. We hadden ook zoiets van wat doen we nou hier in dat hospice. Mijn moeder kreeg het steeds moeilijker en wilde hem mee naar huis nemen. Ik had haar vannochtend aan de telefoon en zei: kijk het nou nog even een weekje aan". Direkt daarna werd ze gebeld dat hij weer een bloeding had. Het bleek dat de ballon van zijn canule lek was. Paniek toch wel want zonder die ballon loopt hij zelf ook letterlijk leeg. Met ambulance naar Spoedeisende hulp en na 3 uur wachten gingen ze de canule verwisselen. Mijn vader was ontzettend nerveus want hij was bang dat het mis zou gaan. Al met al wat het echter heel snel gebeurt en alles ging goed. Hij mocht daarna weer mee naar het hospice. Ben nu net weer thuis en zit nog een beetje na te bibberen. Het is echt bizar op en neer. Mijn moeder is er nu wel weer van overtuigd dat hij daar toch goed zit. De dokter zei ook dat die had verwacht dat het vorig weekend al mis zou gaan. Echter toen stopte het toch weer. Nu maar weer wachten op de volgende crisis, net zo lang tot het een keer niet meer stopt denk ik. Zijn hoofd is ook gigantische opgezwollen door vocht, daar kunnen ze ook niets aan doen. Al met al dus een slechte dag vandaag. Maar goed voor hetzelfde geld is morgen weer een goede dag.

Hoe is het nu met jou?, ik kan me zo voorstellen dat nu alles voor terugkomt in je gedachten. Mijn ervaring is namelijk dat door al die heftige dingen je helemaal niets kunt verwerken het gaat te snel. Ik hoop dat jij het ook een beetje red en wat steun hebt aan je gezin of familie.

[anspatje]

Ojee heftige dag weer gehad dus!
Ik dacht dat de ballon van de canule er alleen voor zorgde dat het vocht/bloed niet de longen in kan lopen...
Maar voor je vader het de ballon van de canule ene hele andere werken, het houd alles een beetje op zijn plek.
Ik kan me voorstellen dat er soms door je heen gaat wat doet hij daar,
ik een paar dagen geleden de docu's over de hospice opgezocht.
Je ziet daar in die docu echt hele oude mensen....
En dan nogmaals peje af voor je vader hoor,
vooral omdat de dokter had gedacht dat het verleden weekend al mis zou gaan,
zo zie je maar dat dat niet altijd hoeft te kloppen.
En ik las over de kribbige dingen, die zijn zwaar, maar neem je in deze tijd toch voor lief...
Vervelend dat vocht...jammer dat ze daar niets aan kunnen doen.
Ik hoop dat er nog veel goede dagen zullen komen hoor!
Het is zwaar he alles zo bij elkaar je gezin je baan je vader, en hoewel je soms misschien ik red het niet,
ik weet zeker dat je je hier goed door heen slaat.

Ik ben ik en ik red het wel.....vandaag weer even met de neus op de feiten gedrukt.....keeg de rekening van de uitvaart.
Ik ben nu wel erg moe, gister in slaap gevallen rond 9 uur tot vanmorgen 8 uur. en vanmiddag weer geslapen...Ik zal het wel nodig gehad hebben. Maandag weer aan het werk. Vrijdag moet het huis van dicky klaar zijn en die maandag daarna weer gesprek over de asbestemming.....zo blijf je bezig!

[jada]

hoi angelique,

Ik herken dat van toen ik voor mijn schoonmoeder alles meost regelen. Hoewel ik toen wel verdriet had was dat wel anders dan bij mijn eigen vader. Maar ik weet nog dat het eindeloos leek te duren voordat alles was afgehandeld. Maar zolang ik bezig kon blijven ging het wel. Na enkele maanden toen alles achter de rug was kwam pas het besef wat er allemaal was gebeurd. Zij kreeg een hersenbloeding en is toen in sedatie gebracht. 8 dagen heeft het geduurd, ook zeker een slooppartij. Al bij haar sterfbed stonden mijn man's broers de spullen te verdelen. Ze waren jaren niet bij haar geweest en alleen mijn man en ik kwamen er vaak. Ik zorgde ook veel voor haar toen ze nog leefde. Daarna moest ik de nalatenschap regelen omdat ze mijn allemaal het meest vertrouwden. Wat een nachtmerrie was dat zeg. Ruzie om een vaas tot aan ruzie of de urn begraven of uitgestrooid moest worden.

Ik ben toen heel bewust alles stap voor stap in mijn hoofd gaan herbeleven. Eerst blokkeerde het gewoon als ik eraan dacht. Heb toen mijn tanden op elkaar gebeten en ben er nog een keer doorheen gegaan. Daarna was ik het grotendeels kwijt. Denk er nog wel vaak aan maar niet meer met die afschuw als eerst. Dus mijn tip voor jou: als alles rustig is ga er dan stap voor stap nog eens terug en herbeleef het. Even heel pijnlijk maar nodig, zeker voor types als ons die altijd maar doorgaan en zogenaamd zo flink en dapper zijn. Iedereen vind mij ook altijd zo sterk, ik kan ook veel aan maar soms zou ik wel eens even de zwakke willen zijn en gewoon gillend op de vloer gaan liggen. Hou me uiteraard in ha ha maar het is als een soort inwendig op ontploffen staan. Ik ben af en toe geneigd om iemand die naar mijn mening niet aardig genoeg tegen mijn ouders is, alle hoeken van de kamer te laten zien .

Tja het is echt of je in een nachtmerrie rondwandelt, maar je moet doorlopen, er is toch geen keus?

Tot horens