Help, mijn vader kan mijn moeder niet loslaten!

Ineens heeft degene die je liefhebt niet meer lang te leven ...
Een moeilijke periode van afscheid nemen breekt aan ...
Fredje
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Do 14 Feb 2013 10:07

Help, mijn vader kan mijn moeder niet loslaten!

Berichtdoor Fredje » Do 14 Feb 2013 10:09

Beste allen,

Mijn moeder heeft darmkanker, met uitzaaiingen in de lever (diagnose 2 jaar geleden).
Ze is sinds oktober 2012 uitbehandeld en verkeert nu in de laatste fase. Ze ligt voor 100% op bed. Ze had al een stoma, en heeft nu ook een katheter omdat ze geen energie/kracht meer heeft om op de postoel te gaan. Ze wordt verzorgd door mijn vader, en de buurtzorg komt een paar keer per dag. ’s Avonds en ’s nachts (en ook vaak overdag) is er altijd 1 van hun kinderen bij (ze hebben er 4), om mijn vader te helpen met het ‘keren’ van mijn moeder, om te zorgen dat de doorligplekken niet erger worden.

Dit is allemaal al erg genoeg, maar wat het allemaal nog moeilijker maakt is dat mijn vader mijn moeder niet kan laten gaan.
Ze geeft aan dat ze dood wil, en niet wil eten, maar hij blijft haar maar eten geven. Om een of andere reden kan ze dat niet weigeren. Als reden dat hij haar toch laat eten geeft hij aan ‘Ze is zo mager, je kan haar toch niet laten verhongeren.’
We hebben allemaal (ook de buurtzorg en de huisarts) uitgelegd hoe dat gaat met kanker, dat daar niet tegenop te eten valt, en dat dat een symptoom is van deze fase. En dat wel eten terwijl iemand niet wil juist nog meer gevoelens van onbehagen geven. Elke keer zegt hij dat hij het begrijpt, en dat hij haar niet zal dwingen, maar toch ‘vergeet’ hij dat weer en horen we door de babyfoon dat hij tegen haar zegt ‘Je moet nu toch echt eten hoor!’.

Verder is ze heel erg onrustig en bang (en zegt dat ook). Ze roept mijn vader bijna elke 10 minuten, zegt vaak ‘Help, help me dan toch!’, maar toch geeft mijn vader haar geen/onvoldoende haldol en oxazepam (die de huisarts haar heeft voorgeschreven tegen delieren en onrust). Als reden daarvoor geeft hij aan ‘dat kan toch niet goed zijn, al die rommel in haar lichaam’ en ‘Als ze zo rustig is, is er voor mij ook geen lol meer aan’!
Ook hierover hebben we hem regelmatig aangesproken, en dan zegt hij dat hij weer de voorgeschreven medicatie zal geven, maar elke keer merken we weer dat hij dat toch niet doet.

Wat moeten we doen?!!!? Er met mijn vader over praten werk dus niet.
Het is vreselijk om aan te zien, mijn moeder is gewoon gegijzeld door mijn vader! Zijn er hier meer mensen die ervaring hebben met dit soort situaties?

Groetjes,
Fredje

Terug naar “Omgaan met terminale patiënten”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten