mijn moeder heeft en uitzaaiing in haar hoofd
Geplaatst: Wo 20 Feb 2013 11:06
hallo,mijn naam is Gonda en ben bijna 43 jaar.Mijn moeder is 60,ruim 1 1/2 jaar geleden ontdekte ze longkanker bij mijn moeder en werd toen
heel goed behandeld daarvoor en ze kwam er heel sterk uit,mijn wereld was/is ingestort en zij was de gene die mijn meisjes moest opvangen
Afgelopen oktober was ik met mijn kids op vakantie toen ik haar belde zei ze dat ze wat in haar hoofd hadden gevonden.
wat duurde de 2 dagen lang voordat ik naar huis kon en natuurlijk kon de vertraging er ook nog wel bij.
de huisarts had wederom een verschrikkelijke fout gemaakt eerst mijn moeder 3 jaar doorlaten lopen met lk want het was steeds maar een longontsteking
en met haar hoofd heeft ze haar 4 maanden door laten lopen,mijn moeder werd steeds naar huis gestuurd met laat je maar vallen op het bed dan komt het
goed en toen het niet beter ging moest zij naar Fysio,uiteindelijk was het een tumor in haar kleine hersenen (evenwichts orgaan)mijn moeder liep tot één week voor dat het bekend werd gewoon de post
heb de huisarts een brief geschreven dat ze beter haar studie geld kan terug vragen,wilde haar in de eerste instantie wel haar kop er vanaf slaan
maar daar zou mijn moeder niet beter van worden.
mijn moeder is eind november voor 5 x bestraald en nu maar hopen dat het haar leven verlengd en menswaardig mag blijven
de arts in het avl zei tegen mij houdt u er maar rekening mee dat u moeder er over 11 maanden niet meer is,wij zijn nu ruim 4 maanden verder
mijn moeder weet dat het niet te genezen is maar niet dat ze zo snel dood gaat,ze is zo verschrikkelijk bang voor de dood,dat zij nu helemaal vast
zit van de spanningen en dat het verschrikkelijke spanningshoofdpijnen veroorzaakt waar ik weer in paniek van raak
ik krijg steeds meer paniek aanvallen en kan eigenlijk bij niemand terecht,ben altijd alleen geweest met mijn moeder geen vader geen zussen of broers.
heb een dochtertje van 12 een echt oma's kind en een dochtertje van 4 een mama's kind en een vriend
maar mijn vriend kan mijn niet helpen,vorig jaar is zijn moeder na een ziekbed van 1 maand overleden en hij heeft ons toen 8 maanden lang laten vallen,
hij heeft een vader een stiefvader 3 broers en 1 zuster en ik niemand.
had 1 vriendin en die gaf mij vorig jaar de schuld dat mijn moeder kanker door mij heeft gekregen,daar was ik dus meteen klaar mee
voel mij zo eenzaam ik kan niet zonder mijn moeder,mijn moeder is mijn moeder,vriendin,mijn uitlaat klep(nu niet meer) omdat ik haar wil besparen.
mijn dochtertje van 12 krijgt nu psychische hulp omdat zij toen het bekend werd dat oma longkanker had zij het leven niet meer zag zitten en zei dat ze dood wilde
als oma er niet meer was,ik heb een zware tijd met haar vader gehad mishandelingen ect,dus oma was haar veilig,gezellig plekje als kind vandaar dat oma haar allessie is,waar ik eigenlijk heel blij om ben.
ik heb ook wel gesprekken gehad omdat ik best met ups en downs in het leven psychisch in de war kan raken,maar die zeggen steeds het is een normale reactie,maar dat wil ik niet horen ik wil geholpen worden.
liet voorheen ook wel alle moed zakken en dacht als ik heb er tussen uit peer ben ik overal vanaf,maar moet nu met beide benen op de grond blijven staan,want er is niemand meer die mijn meiden kan opvangen,want dat deed mijn moeder altijd.
sorry maar ik moest ff mijn hart luchten,hopelijk krijg ik kracht er door
heel veel liefs,goeds en lotgenoten sterkte van gonda xx
heel goed behandeld daarvoor en ze kwam er heel sterk uit,mijn wereld was/is ingestort en zij was de gene die mijn meisjes moest opvangen
Afgelopen oktober was ik met mijn kids op vakantie toen ik haar belde zei ze dat ze wat in haar hoofd hadden gevonden.
wat duurde de 2 dagen lang voordat ik naar huis kon en natuurlijk kon de vertraging er ook nog wel bij.
de huisarts had wederom een verschrikkelijke fout gemaakt eerst mijn moeder 3 jaar doorlaten lopen met lk want het was steeds maar een longontsteking
en met haar hoofd heeft ze haar 4 maanden door laten lopen,mijn moeder werd steeds naar huis gestuurd met laat je maar vallen op het bed dan komt het
goed en toen het niet beter ging moest zij naar Fysio,uiteindelijk was het een tumor in haar kleine hersenen (evenwichts orgaan)mijn moeder liep tot één week voor dat het bekend werd gewoon de post
heb de huisarts een brief geschreven dat ze beter haar studie geld kan terug vragen,wilde haar in de eerste instantie wel haar kop er vanaf slaan
maar daar zou mijn moeder niet beter van worden.
mijn moeder is eind november voor 5 x bestraald en nu maar hopen dat het haar leven verlengd en menswaardig mag blijven
de arts in het avl zei tegen mij houdt u er maar rekening mee dat u moeder er over 11 maanden niet meer is,wij zijn nu ruim 4 maanden verder
mijn moeder weet dat het niet te genezen is maar niet dat ze zo snel dood gaat,ze is zo verschrikkelijk bang voor de dood,dat zij nu helemaal vast
zit van de spanningen en dat het verschrikkelijke spanningshoofdpijnen veroorzaakt waar ik weer in paniek van raak
ik krijg steeds meer paniek aanvallen en kan eigenlijk bij niemand terecht,ben altijd alleen geweest met mijn moeder geen vader geen zussen of broers.
heb een dochtertje van 12 een echt oma's kind en een dochtertje van 4 een mama's kind en een vriend
maar mijn vriend kan mijn niet helpen,vorig jaar is zijn moeder na een ziekbed van 1 maand overleden en hij heeft ons toen 8 maanden lang laten vallen,
hij heeft een vader een stiefvader 3 broers en 1 zuster en ik niemand.
had 1 vriendin en die gaf mij vorig jaar de schuld dat mijn moeder kanker door mij heeft gekregen,daar was ik dus meteen klaar mee
voel mij zo eenzaam ik kan niet zonder mijn moeder,mijn moeder is mijn moeder,vriendin,mijn uitlaat klep(nu niet meer) omdat ik haar wil besparen.
mijn dochtertje van 12 krijgt nu psychische hulp omdat zij toen het bekend werd dat oma longkanker had zij het leven niet meer zag zitten en zei dat ze dood wilde
als oma er niet meer was,ik heb een zware tijd met haar vader gehad mishandelingen ect,dus oma was haar veilig,gezellig plekje als kind vandaar dat oma haar allessie is,waar ik eigenlijk heel blij om ben.
ik heb ook wel gesprekken gehad omdat ik best met ups en downs in het leven psychisch in de war kan raken,maar die zeggen steeds het is een normale reactie,maar dat wil ik niet horen ik wil geholpen worden.
liet voorheen ook wel alle moed zakken en dacht als ik heb er tussen uit peer ben ik overal vanaf,maar moet nu met beide benen op de grond blijven staan,want er is niemand meer die mijn meiden kan opvangen,want dat deed mijn moeder altijd.
sorry maar ik moest ff mijn hart luchten,hopelijk krijg ik kracht er door
heel veel liefs,goeds en lotgenoten sterkte van gonda xx