Hoofdwebsite Stichting DiagnosekankerMijn naam is Marjon.
Mijn moeder is all 10 en halve maand ziek.
Het begon met een dubbele long onsteking, en toen een enkele, meerdere malen "zou zij het niet halen" maar zij vocht zich dapper overal doorheen, en NET toen ze het goed ging doen, en we echt hoop kregen, kwam de diagnose, darm kanker.
Een operatie, waar zij naar zeggen nog te zwak voor was, maar zij MOEST ondergaan, ging goed, en een tweede omdat de stoma niet goed was ook, en na de operatie, het goede nieuws, de kanker was weg!
Langzaam werd zij beter, langzaam, maar we hadden zoveel meegemaakt, wij hadden geduld ALS ze maar beter werd.
Tot, wij net voor de feestdagen het bericht kregen dat de tumor marker sterk was verhoogd in haar bloed en we te horen kregen dat dit waarschijnlijk uitzaaingen waren en met haar leeftijd en ziekte verleden onbehandelbaar.
De eerste weken stortte ik in, maar, ik vocht mij eruit en begon van de feest dagen te genieten, en oudejaarsavond, het was gezellig en ma was erbij, wat na alles een geschenk was!
Er werd mij verteld, ook met kanker KAN met nog wel jaren leven, en je moeder doet het zo goed, die leeft nog wel een jaartje.
En ze DEED het ook het goed, tot twee weken geleden, toen ze begon te hoesten en gisteren klonken de longen zo slecht, dat een long foto werd genomen.
We waren zo bang, toch niet weer longonsteking?
Maar, het was veel erger dan we ooit gevreesd hadden, vandaag kregen we het vreselijke nieuws, de kanker is naar de longen uitgezaaid, en de prognose is drie maanden...ZO kort
Mijn moeder, dapper als zij is, riep meteen uit "Maar ik ga er tegen vechten!"
De dokter gaat dus een afspraak maken met een internist/oncoloog en die zal ons dan vertellen wat de kansen zijn, maar wij ziin al gewaarschuwd, de kansen zijn, en zullen heel klein zijn...
Ik zou dapper moeten zijn, en van de laatste maanden moeten genieten en ik zal dat BIJ haar altijd proberen te zijn (lukt niet echt goed, ik ben zo moe gestreden...), maar als ik dan thuiskom, ik ben RADELOOS!
Mijn moeder is ook mijn beste vriendin, zoveel deelden we...
Ik kan mij een leven zonder haar niet voorstellen, en weet gewoon echt niet hoe ik door de eerste maanden/jaren heen zal komen.
Maar ik moet, dat is zo, maar hoe?...
En die vraag, waarom?
Waarom zij?
Mijn moeder is de liefste en zorgzaamste moeder in de wereld, ik hou zoveel van haar...
Ik ben zo bang...
