Mijn mama heeft eierstokkanker

[lieff]

Ook mijn mama heeft te horen gekregen dat ze eierstokkanker heeft.. maar dat het ook is uitgezaaid naar haar long, buikvlies en lymfen.
Ik weet ook niet hoe hiermee om te gaan.
Ik wil haar het liefst de hele dag zeggen hoeveel ik van haar hou, dat ik haar niet kwijt wil.. maar wil niet te confronterend zijn.
Ik kan er gewoon niet overuit.. het voelt als de "hel". Ik voel me verscheurd.. het idee dat ze er dadelijk niet is. Mijn vitale, lieve, zorgzame en altijd zichzelf wegcijferende voor anderen mama. Waarom zij.. wat heeft ze verkeerd gedaan.. waarom.. ik weet het niet.. behalve dat het zo oneerlijk is. Ze is nog maar 62, heeft nooit wat gemankeerd.
De vooruitzichten zijn niet goed, al willen ze wel volgende week beginnen met chemo en dan de vraag of het gaat aanslaan.
Ik heb twee kleine kindjes, 1 van bijna 3, 1 van een 9mnd.. Als ik er aan denk dat ze ze niet ziet opgroeien, dat mijn dochtertje haar oma moet missen.. waar ze zo gek mee is en andersom, dat ze hun oma zullen gaan vergeten en haar nooit zullen herinneren.. ik ben op en kapot, ik weet me geen raad, ik probeer sterk te zijn, maar het gaat me ineens zo slecht af, ik zit in zo'n dip.
Zie al begrafenis en alles voor me.
Heb haar vanmorgen geholpen met douchen.. zit zelf in de zorg, vond het fijn om te kunnen doen, maar ook erg confronterend dat het d'r zelf niet lukt ivm benauwdheid.
Ik word echt gek bij alle gedachten.
Is er iemand die er nu ook zo voorstaat? Die evt contact wil hebben/onderhouden?

[liddy]

Wees welkom hier.
Ja hier zijn mensen, die naar je willen luisteren en op je reageren.
Het is verschrikkelijk om te horen dat je mama zo ziek is.
Al die gevoelens die je beschrijft, komen bij vele van ons bekend voor.
Het lijkt wel een achtbaan waar je in zit.
Het overkomt je allemaal en je hebt geen invloed, laat staan dat je ziet waar het ophoudt.
Dat je hier bent gaan schrijven is al een goed begin.
Niemand krijgt lessen in hoe hier mee om te gaan, jij ook niet.
Wat ik je aan zou willen raden, is gaan praten met de huisarts.
Hij/zij kan samen met jou bekijken wat jij op dit moment nodig hebt.
Want hoe lief het ook is, dat je zelf je moeder met douchen helpt, de vraag komt bij mij op,
hoe ga je dit op langere duur volhouden.
Je zou ook de zorgtaken door een ander kunnen laten doen, waardoor jij de tijd vrijhoudt
om leuke dingen met je moeder te doen. Dit is maar een suggestie.
Stoffeltje zal ook wel op jouw bericht reageren en die weet een goed boek voor kinderen.
Nogmaals, voel je hier welkom.

[stoffeltje]

hoi lieff,
wat krijg je nu veel wat er op je afkomt!
probeer te blijven praten ,met bekende of via huisarts.
zelf had ik baadt bij een dominee,bij ieder anders.
neem niet teveel van de zorg op je!
het vraagt teveel van jezelf en daar krijg je later last van.
aan de huisarts is thuiszorg aan te vragen ivm. verzorging etc.
ms. is het wat om aan je moeder te vragen ,als zij dat wil,een boekje te maken.
er zijn ook in de winkel te koop "oma vertel eens".
daar kan zij zelf in schrijven en met bv. foto"s erbij,voor later.
er bestaat een boekje kankerspoken voor kinderen,nu is 3 jaar erg jong!
zelf kan je ook op het forum kijken van K.W.F. http://www.kankerspoken.nl .
dit is speciaal voor kinderen en je kan dan ook zelf er manieren in lezen om ze het te brengen.
het is goed dat je je gevoel al hier neer hebt gezet,het is een begin.
weet niet of je nog een vader en broers of zussen hebt,deel je gevoel dan zoveel mogelijk.
er komen ook zaken die besproken moeten worden van tevoren.
het is niet prettig ,maar beter nu dan te laat,nl wat zijn de wensen van je moeder als de tijd daar is!
hou jezelf goed in de gaten en gun jezelf pauze"s voor andere en ontspannende dingen.
ook met de kinderen prettig bezig blijven,bv. een dagje naar de dierentuin.
ook op je werk het laten weten van je moeder,in geval van nood is er meer begrip en steun!
en als je iets kwijt wil of steun zoekt ,hier zijn altijd lotgenoten en een luisterend oor.
sterkte stoffeltje