laatste momenten

[chrizs]

Hallo,

Mijn moeder zit in de laatste fase van haar ziekte(borstkanker) en we hebben vandaag te horen gekregen dat ze nog maar enkele weken heeft te gaan.

Ik heb heel erg veel behoefte aan uitwisseling met mensen in dezelfde situatie die net als ik hun moeder gaan verliezen. Ik vind het een enorm zwaar proces en wil het hier graag over hebben met mensen.....

Zo goed en zo kwaad als het gaat ga ik ermee om...hoe doen jullie dat??

Groet
Chris

[stef]

Hallo,

Ik ben Stefanie, 24 jaar en ben 30 juni mijn papa verloren aan longkanker. Alles zit bij mij dus ook nog heel erg fris in het geheugen, en elke dag, wat schrijf ik, elke moment van de dag ben ik ermee bezig dat hij er niet meer is. Ik ben niet alleen mijn papa, maar ook mijn maatje kwijt. Hij was 49 jaar oud, en dus ook veel te jong om te sterven, maar we hebben nu eenmaal niet te kiezen. Je moet erdoor, en ik heb me tijdens zijn ziekte ook dikwijls afgevraagd hoe ik verder moest, maar toch, een mens is sterker dan je denkt. We kunnen veel hebben. Mijn vader is 3 jaar ziek geweest, dus ik weet waarvan ik spreek: altijd maar hoop hebben, angst hebben, weer een tegenslag, ...
Uiteindelijk is hij in de armen van mijn moeder en mezelf gestorven thuis. Morgen is het 2 maand... Nu, ik kan je alleen maar zeggen: profiteer van alle momenten die je samen nog resten. Probeer zoveel mogelijk te doen voor je moeder, want daar kan je je achteraf toch enigszins aan optrekken. Ik ben in die 3 jaar altijd mijn vader gaan bezoeken in het ziekenhuis, belde hem elke voormiddag thuis, ging veel op bezoek thuis, ... en dat is zowat het enige waar ik me aan optrek. We hebben alles, maar dan ook alles gedaan voor hem. Dat was het enige wat we konden doen, maar we hebben het toch gedaan. Ook zou ik je de raad geven: praat met mekaar, zeg wat je te zeggen hebt. Sowieso kan je nooit afscheid nemen van mekaar, maar zeg haar hoeveel je van haar houdt ... Ik heb de maandagmiddag tegen mijn vader gesproken en zogezegd afgescheid genomen (alhoewel dit eigenlijk onmogelijk is), maar jammer genoeg was hij zo zwak die laatste dag dat hij bijna niks meer kon terugzeggen. Hij reageerde wel, neep in mijn handen, maar kon zelf niet veel meer zeggen door de medicatie. Daar heb ik eigenlijk wel wat spijt van. Dat ik dat niet eerder gedaan had, toen hij me ook nog iets kon terugzeggen, in plaats van me alleen maar triest aan te kijken en in mijn handen te nijpen. Maar toch, hij was bij volle bewustzijn en heeft wel degelijk beseft wat ik allemaal zei.
Ik heb pas sinds enkele weken mijn weerbots van de laatste 3 jaar ellende. Nu pas komt alles in mij boven omdat ik er tijd voor heb, maar vroeger stond je gewoon voor een voldongen feit, en je moet hoe dan ook verder, hoe moeilijk het ook is.
Ik wens je heel veel sterkte toe in deze verschrikkelijke tijd, en kan je alleen maar zeggen: geniet van mekaar met volle teugen. Zowel samen lachen, als samen wenen kan deugd doen. Nu kan je het nog, ik niet meer. Ik moet het alleen doen nu.
Als je wil mag je me gerust nog contacteren om erover te spreken. Dat lucht enigszins op.

Heel veel sterkte! :

Steanie

[chrizs]

wat is je mailadres??

[mamalelie]

Hallo Chris

Hoe is het nu met jullie, is je moeder er nog? Mijn vader is op 22 juli overleden, als je wilt mailen of chatten laat het dan even weten. Heel veel sterkte voor de komende tijd. Groetjes Suzanne.