Mijn moeder heeft uitzaaiingen en is niet te redden

[Marinus]

Zondag 5 december jl zaten we Sinterklaas te vieren toen mijn moeder plotseling een vreemde zin uitsprak, rare woorden. Er was meer aan de hand.
We zijn naar de huisartsenpost gegaan en toen kreeg ze een epilepsie-aanval. Ik dacht dat mijn moeder zou sterven.
De diagnose nadat ze onder de MRI-scan was gegaan, was heel slecht; ze heeft talloze uitzaaiingen in haar hersenen, afkomstig van longkanker.
Nog steeds voel ik me verdoofd. Ik heb zo'n ongelofelijke medelijden met mijn moeder, ze is 64 en heeft nu nog max 3 maanden.
Vorig jaar stierf mijn ex-vrouw aan alcohol, evenals mijn vader op 49-jarige leeftijd. Ik heb geen broers of zussen en ben verantwoordelijk voor mijn beide dochters, 16 en 11 jaar.
Ik heb het gevoel dat ik niet meer kan, maar wil zo graag mijn moeder een paar fantastische maanden geven.
Volgende week dinsdag gaat ze alsnog bestraald worden, ze denkt dat ze dan geneest.
Ik durf haar niet te vertellen dat het geen zin meer heeft en alleen maar wat tijd wint. Herkent iemand dit?

[liddy]

Wat is kanker toch wreed.
Alles draait om het feit wat bereik je ermee als je het haar nu vertelt.
Wacht je tot dat ze zelf met vragen komt?
Wat zou ze nog willen regelen, van wie zou ze nog afscheid willen nemen?
Kan de dokter iets zeggen over het verloop, met name hoe lang ze nog bewust in het leven staat?
Ga eens praten met de dokter en vertel hem/haar je dilemma.
Dan krijg je een beter beeld hoe ze ervoor staat en dat maakt het misschien makkelijker om te beslissen hoe je het aan gaat pakken.
Praat alvast wel met haar over haar wensen voor straks. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het gesprek.
Ik ervaarde een hele opluchting, nadat ik wist wat mijn man wilde.
Mocht ze thuis zijn, schakel dan haar huisarts in om zo de thuiszorg te gaan regelen.
Die kunnen beginnen met huishoudelijk zorg en dit naar behoefte uitbouwen.
De thuiszorg komt in een later stadium zo nodig ook 's-nachts bij haar slapen/waken.
Want hoe graag je het allemaal zelf wilt doen, het gaat niet. Er is een grens aan jouw kunnen.
Probeer te genieten van de goede momenten, nu is het tijd om waardevollen herinneringen op te bouwen.
Ja, zelfs tijdens de feestdagen, door al je emoties heen, zijn er die momenten die als een sterretje aan de hemel zijn.
Maak foto's, verdriet en geluk liggen naast elkaar.
Schrijf je verhaal op als het niet lukt om je emoties te uiten, je moet er iets mee.
Sterkte.