Diagnose Kanker lotgenotenforum

Hallo allemaal

Ik heb in maart al een keer een oproep gedaan aan lotgenoten.
Mijn man is 26 aug overleden aan alvleesklierkanker,hij heeft na de diagnose nog een half jaar geleefd.
Het is nog allemaal onwerkelijk,en heb veel behoefte aan mensen die met mij daar over willen praten.
Ik ben 40 en heb een zoon van bijna 16.
Voor hem en mij is het een nachtmerrie.
Dank je wel voor alle reacties.

Carola

Beste Carola,
Ook mijn man is op 12 februari jl overleden aan de gevolgen van pancreaskanker. Hij was 58 jaar. Exact vier maand na de diagnose zat ik naast hem in het mortuarium. De aftakeling die deze ziekte met zich meebrengt is enorm en is voor mij ook heel moeiljk te verwerken. Mijn man takelde af van 89kg naar amper 30kg. Ook over de palliatieve sedatie heb ik mijn twijfels.
Als je wil mag je me altijd mailen om erover te praten want ook ik heb daar behoefte aan. Er zijn zo weinig mensen om je heen die beseffen wat deze ziekte met zich meebrengt. De diagnose, het vonnis, een beetje beterschap, de hoop en dan uiteindelijk toch de dood.
Ik wens jou en je zoon alvast heel veel sterkte.
Liefs,
Lorke

Mijn vader is vorig jaar overleden aan alvleesklierkanker. Hij is net 65 jaar geworden en is bijna 5 maanden na de diagnose overleden.

Beste Carola,
Wat vreselijk voor jullie om dit verdriet mee te moeten maken.... Hoe gaat het nu met jou en je zoon?
Hopelijk hebben jullie nog veel met elkaar kunnen delen en is alles besproken.
Ook ik ben iemand kwijtgeraakt aan alvleesklierkanker.
Mijn vader heeft 1 jaar en 3 maanden geleefd met een inoperabele tumor in zijn pancreas. Dankzij chemo heeft hij de dood nog een tijd voor zich uit kunnen schuiven, en voelde hij zich nog redelijk goed. Maar op 6 december sloeg het noodlot toch toe... hij is 60 jaar geworden. Ik ben 22.
Ik mis hem heel erg, en elke dag meer. Gelukkig hebben we nog veel kunnen bespreken en veel liefde gedeeld. Maar dat neemt niet weg dat ik het ongelofelijk kl*te vind dat hij er niet meer is, en dat hij ook nooit meer terugkomt. Nooit meer met hem praten, elkaar nooit meer kunnen vasthouden. Dat mis ik ontzettend.

Als je graag met me wil praten hierover, dan mag je me mailen. Laat maar wat weten
Hoe dan ook, heel veel sterkte met dit verlies en ik hoop dat je er goed over kunt praten met mensen. En dat je ook de mooie kanten van het leven weer zult gaan zien.

groetjes Simone