Diagnose Kanker lotgenotenforum

hallo,

ik ben hier nieuw.
2 en halve week geleden is mijn moeder opgenomen in het ziekenhuis. Ze was al een aantal weken niet fit, heel erg moe en aan de diarree.
We dachten een griep. Maar er kwam overgeven bij en dat hield maar niet op. Alles wat ze at kwam er ook net zo hard weer uit.
Toen begon ze geel te worden en stuurde de huisarts haar toch door voor bloedonderzoek.
Na een week kwam de uitslag en mijn moeder moest direct naar de eerste hulp. Totale paniek natuurlijk want niemand zei wat er aan de hand was.
Ze ging voor een echo want de bloedwaarden in haar lichaam waren helemaal niet goed.
Na allerlei onderzoeken kwam 4 dagen later het vreselijke nieuws.
Mijn moeder heeft kanker aan de galblaas,12vingere darm en alvleesklier en is niet meer te helpen!
Mijn wereld en die van mijn gezin en vader stort compleet in! Waarom??
Alles werd in een stroomversnelling gezet want mijn moeder kon niet meer eten, haar maag leegt niet meer. Dus moest ze meteen naar Amsterdam en daar hebben ze met veel moeite 2 stents kunnen plaatsen. 1 om de gal af te kunnen voeren en 1 om te kunnen eten.
Nu is ze weer thuis en mijn wereld lijkt wel compleet langs me heen te gaan. Nog steeds kan ik het niet geloven!
Hoelang heb ik mijn moeder nog bij me? Ik kan helemaal niet zonder haar!
Artsen weten niet hoelang ze nog zal leven maar zeggen niet langer dan een jaar.
Er gaan zoveel gedachtes en vragen door me heen, ik hoop dat ik hier op dit forum een beetje kan praten met mensen in dezelfde situatie.

groeten Sanicha

hoi sanicha,
het zal voor jullie flink schrikken zijn en nu nog .
en het vooruitzicht van niet weten hoe of wat.
op zo een moment leef je ook in een soort waas,het kan gebeuren, maar niet bij "jouw" moeder!
een soort 8baan van gevoelens wat je meemaakt en er nog niet mee weet om te gaan in het begin.
zelf heb ik het gehad met mijn broer,de eerste schrik en ontsteltenis, een klap in je maag.
daarna alle verwarrende gevoelens.
tuurlijk kan je hier er over praten.
avk en ook de gal.
wees er voor je moeder en probeer er met haar erover te praten.
ook over later wat dan en wat er geregeld moet worden.
kunnen jullie goed met elkaar praten?
uit je gevoelens, zonodig met een goede kennis of huisarts.
de tijd van het leven kunnen de artsen niet helemaal inschatten.
probeer nog samen met je moeder mooie momenten te hebben.
doe ondanks de omstandigheden nog prettige dingen die ze fijn vind samen.
maar vergeet jezelf niet, je hebt echt je kracht nog nodig.
hebben jullie thuiszorg of regelen jullie het onderling.
mijn broer is helaas overleden, maar de gevoelens die door je heen gaan voelde ik ook.
als je je hart wilt luchten of vragen hebt kan je hier altijd zijn hoor.
liefs stoffeltje en sterkte

Dat is schrikken geblazen.
In eerste instantie kon ik het amper geloven toen mijn man te horen kreeg dat hij nog maar een paar maanden had (longkanker).
Het enige wat mij op de been hield, was proberen bij de dag te leven, niet teveel vooruit kijken.
Het blijkt toch altijd weer anders te lopen.
Ik hoop voor je dat jullie er onderling over kunnen praten. Enkel praten want zoiets begrijpen is onmogelijk.
Heel veel sterkte.

Beste Sanicha,

Vreselijk om dit bericht te horen. Een mens is nooit voorbereid op een dergelijk bericht.
Begin augustus kregen we te horen dat mijn moeder alvleesklierkanker heeft. In mei dachten ze dat het eierstokkanker was, dus hebben ze haar 3 zware chemo's voor eierstokkanker gegeven: enorm ziek was ze er van, kaal geworden en heeft veel tijd nodig gehad om alleen al van de chemo te herstellen. Na 3 chemo's bleken de tumoren (aan milt en lever) niet te reageren op de chemo en zijn eens iets nauwkeuriger gaan kijken. Vervolgens bleek het dus alvleesklierkanker te zijn met uitzaaiing naar de lever. Begin augustus kregen we dit nieuws en is ze direct ook 'opgegeven'. Boodschap: ze heeft nog hooguit 2,5 maand te leven. Ik heb haar mee naar mijn flat genomen en wil haar graag zelf thuis verzorgen tot ze sterft. De reden dat ik op dit forum zit, is om te weten wat ik kan verwachten qua verzorging. Ik doe het met liefde, maar wil wel een beetje voorbereid zijn. Heeft iemand misschien ervaring hiermee?
Wellicht stel ik mijn vraag op een compleet verkeerde plaats, maar hoop dat iemand mij kan helpen.

Hartelijke groet,
Christin

hoi christin,
jullie hebben in een korte tijd toch al een zware periode achter de rug.
weet niet hoe mobiel je moeder nu is!
lief dat je dat voor je moeder dat wilt doen.
het is zwaar en word nog zwaarder ga daar vanuit.
je kan erop den duur hulp bij krijgen,bv. voor de nacht of ook deels de dag.
want je moet ook op jezelf letten.
heb je broers of zussen die deels het wat over kunnen nemen?
harde vraag,hebben jullie al dingen geregeld voor als het zover is?
de wensen van je moeder en alles wat erbij komt kijken!
nu kan ze haar wensen nog kenbaar maken,en verloopt het zoals ze het wil.
wees er voor haar.!
met haar samen naar de arts gaan.
je zet het hier niet verkeerd hoor!
buiten de zorg om doe nog prettige/mooie dingen samen en koester die.
verval niet alleen in de zware zorg,want dag en nacht gaat niet!
het is moeilijk om deze vraag in 1 maal te beantwoorden.
het kan bij iedereen anders lopen qua hulp wat nodig is.
het is ook zo een kl... ziekte,je hebt er geen grip op.
je kan altijd vragen stellen hier.
mijn broer is eraan overleden en mijn schoonzus en zijn dochters verzorgde hem ook thuis.
maar denk ook aan jezelf,anders ga je erzelf onderdoor en je hebt je krachten ook nog nodig.
liefs stoffeltje

Neem zo vlug mogelijk contact op met de huisarts.
Laat hem de thuiszorg inschakelen.
Je zou, net zoals mijn man en ik gedaan hebben, kunnen beginnen met een gesprek met de verpleegkundige,
die bij ons in huis kwam praten en gelijkertijd kwam kijken hoe we het een en ander praktisch gezien zouden kunnen regelen.
Bijv. waar komt het bed te staan, hoe zijn de sanitaire voorzieningen.
Je zit dan namelijk al in het systeem en van daaruit kun je veel gemakkelijker de zorg uitbouwen.
Vraag ook aan de huisarts wat je kunt verwachten bij het overgaan.
Dan ben je een beetje voorbereid wat er zou kunnen gebeuren.
Even op de vrouw af, ziet je moeder al geel?

Hoi,

ik lees dat je voor je moeder wil gaan zorgen, wat lief van je. Mijn zus en ik hebben hetzelfde gedaan voor mijn moeder die op 16-7 jl is overleden. eerst bij haar thuis toen was ze nog behoorlijk zelfstandige en de laatste 3 weken bij mn zus thuis. Toen heeft mn zus het leeuwendeel gedaan. Mijn moeder was het grootste gedeelte van de tijd te moe om te eten of te drinken, praten , lopen of wat dan ook dus dat vergt niet veel werk. Wat lastig kan zijn als je moeder niet kan lopen is toilet en douche. Mijn moeder heeft tot een dag voor haar overlijden zelf gedouched maar dit kostte haar wel enorm veel kracht. Het regelen van alle medicijnen, drankjes doktersbezoeken, notaris dingen bankzaken etc moest ook nog allemaal gebeuren. Dit vond mijn zus erg zwaar omdat al die dingen confrontaties zijn met de realiteit. Thuiszorg altijd doen natuurlijk, die zijn super.Ik weet niet hoe dat bij jou is, maar zorg dat je nu doet met haar wat je echt moet doen. Heel moeilijk maar wel erg fijn straks dan is alles gewoon duidelijk. Ik wens jullie erg veel stekte en zo mogelijk mooie momenten.

Janine