Diagnose Kanker lotgenotenforum

hallo allemaal

op de 1ste plaats wil ik jullie allemaal veel sterkte toewensen..

ook ik ben mijn lieve moeder( 62) verloren op 9 juli 09 aan alvleesklierkanker.
mijn moeder heeft een ziekbed van 5 maanden gehad, verschrikkelijk de onderzoeken, de spanning, de pijn die ze had,
ze heeft 3,5 week in het ziekenhuis gelegen en ik ben bij elk onderzoek geweest die ze moest ondergaan, elke dag had ze er wel 2 of 3...
uiteindelijk alvleesklierkanker, nou de grond zakte onder onze voeten vandaan,
in die periode heb ik samen met mijn vader, mijn moeder helemaal verzorgd, ik had contact met de doktorenen ik legde alle medicijnen klaar die ze elke dag moest hebben (32 pillen!), ik verzorgde haar lichamelijk, mijn vader hield het huis schoon en deed de boodschappen,
ik was van 's morgens vroeg tot in de avond bij me ouders, daarna na huis want ik heb zelf ook een gezin en ja hoe dan ook alles gaat gewoon door.
ik heb wel hele mooie momenten met mijn moeder gehad, we hebben alles besproken, hoe ze het wilde hebben, we hebben samen de urn uitgezocht en besteld, nou dat is echt bizar, maar aan de andere kant toch ook wel mooi dat ik dat samen met haar heb kunnen doen,
wij hebben samen nog een ring ontworpen, waar haar as in zou komen als ze kwam te overlijden, ook die heeft ze kunnen zien( was natuurlijk nog niet helemaal af). we hebben besproken dat ik een boom voor haar wilde planten ter na gedachtenis aan haar, ze wilde ook een beetje uit gestrooid worden, hebben we ook allemaal doorgenomen,
de laatste week ging het steeds slechter met haar, elke dag kwam er wel een arts, ze was zo onrustig en het bleek dat ze het slaapdonken was (van al die medicijnen).
uiteindelijk is ze aan de pomp gelegd met slaapmiddel erin, wat er fout kon gaan, ging er fout,
donderdagavond 9 juli om 21:50 uur is ze in de armen van mijn vader en mij overleden.
we hebben alles geregeld alles zelf gedaan tijdens de crematie, de weken er na hadden we nog allerlei dingetjes wat we nog moesten doen,
mama ophalen bij het crematorium, uitstrooien, waxine lichtje laten maken met haar as er doorheen, de ring afmaken, boomplanten, en mijn laatste stuk van mijn boek afschrijven en na de drukkerij brengen.

tja, en nu ,oh wat voel ik me verschrikkelijk down zeg, ik ben nu denk ik echt in dat zwarte gat gevallen, er is nu niks meer wat we voor haar kunnen doen.
de feestdagen komt eraan en dat zonder mijn moeder,
de laatste week ben ik zo futloos,heb nergens interesse in, kan gewoon uren voor me uit te turen aan de keukentafel, ik heb de hele dag een zenuwgevoel door me lichaam heen gieren,ik hou iedereen (vrienden) op afstand want daar heb ik allemaal geen zin in. kan alleen maar huilen en lig het liefst maar in bed.
mijn verdriet is zo groot ik kan er niet meer omgaan,al had ik zelf gedacht dat ik het wel zou aankunnen.
dit is niet goed zo hoe ik me voel, ik heb een lieve man en lieve dochter, ik wil weer beetje kunnen genieten van de dingetjes, alleen het lukt me echt niet.
het grote verdriet wat ik heb over mijn moeder, heb ik ook nog es het verdriet van mijn vader erbij en dat maakt het ook allemaal zo moeilijk, die man zit ook echt helemaal in een zware dip,e n niemand kan hem helpen bij het dragen van zijn last, en dat is bij mij ook, want iedereen is erg meelevend en zegt allemaal lieve dingen, maar het helpt niks.


is dit voor jullie ook zo herkenbaar???

groetjes belinda

Allereerst van harte gecondoleerd met het verlies van je moeder.
Ja, dit is heel herkenbaar.
In een soort van roes heb je tijdens de laatste maanden van je moeder geleefd.
Je hebt jezelf voorbij gelopen, je emoties kregen amper de kans.
En nu komt de bezinning van wat geweest is.
Eigenlijk zou je nu aan verwerking moeten beginnen, maar dat doet zo'n pijn.
Dat wil je niet, dus wil je niets meer.
Zoals zovelen kunnen jullie het niet alleen.
En net als zoveel anderen hebben jij en je vader hulp nodig bij het verwerken.
Ga eens praten met de huisarts, dominee, pastor, je mag het zelf invullen.
Vraag daar om hulp. Rouwen is iets wat we niet geleerd hebben.
Probeer tijdens de feestdagen samen mooie herinneringen op te halen aan je moeder.
Je kunt zeggen we willen het wel vieren, maar ons moeder is er niet bij. Dan maak je het negatief.
Of je zegt, ons moeder zou willen dat we er toch iets van maken. Dan probeer je er toch een positieve draai aan te geven.
Samen huilen en toch weer proberen verder te gaan.
En schrijf je gevoel van je af, je bent hier van harte welkom.

hallo liddy,

gisteren heel onverwachts ging ik mijn dochter ophalen bij haar vriendin, ik moest wachten en zat even met die moeder te babbelen, wat blijkt nu, zij doet in rouwverwerking, ze heeft zelf ook heel veel mee gemaakt, en is het haar beroep er van gaan maken,
ik heb 1,5 uur met haar gesproken en warempel ik voelde me een heel stuk beter....
ik heb voor volgende week weer afgesproken met haar, het doet me goed, ze sprak dingen uit, waar ik zelf ook wel aan gedacht had, maar op een of andere manier kwam het nu pas binnen bij mij....

idd je kan het negatief bekijken, gisteravond heb ik de negatieve tijd achter me gelaten en we hebben met ons hele familie van elkaar genoten, ik voelde echt de aanwezig van mijn moeder,en dat was heel fijn,
ik hoop zo met hulp dat ik me idd er goed door heen ga slaan en ik hoop ook voor mijn vader...

want mijn lieve moeder is nu erg verdrietig hoe ze ons zo ziet, en dan kan zij zelf ook niet verder, vergeten doen we haar toch nooit, maar ons leven verder als treurwilgjes te gaan, dat wilt mijn moeder niet..

ik heb besloten dat ik in jan. een ballon op laat gaan, met een kaartje eraan, zodat ik dingen los kan laten zodat mijn moeder ook verder kan en wij ook.....
ik ben helemaal niet gelovig of zo,maar dit spreekt mij wel aan, en baat het niet schaadt het niet...


grtjs belinda

Wat een kerstcadeau voor jou. Fantastisch.
Ook wat je zegt: "op een of andere manier kwam het nu pas binnen bij mij... ".
Dat heb ik al vaker meegemaakt. En dan snap je niet waarom je het eerder niet begrepen hebt.
Kennelijk moet je er eerst klaar voor zijn om een bepaalde raad te kunnen plaatsen.
En, je zult best nog wel eens negatief zijn, maar nu weet je dat je daaruit kunt komen.
Immers huilen is goed en daarna weer verder gaan.
Heel goed idee van die ballon.
Fijne feestdagen.