Diagnose Kanker lotgenotenforum

Hoi, vorig jaar sept is bij mijn moeder, 75 jaar, baarmoederhalskanker geconstateerd. Ze is daarvoor bestraald, en zou alles dus achter de rug moeten zijn. Vanmorgen ging ze voor een uiteindelijke uitslag. Er werden opgezette lymfeklieren ontdekt , ze heeft ook sinds een paar weken een dik been. Is de kanker uitgezaaid? Of....? Wij, de dochters willen graag vanalles weten. Ze moet op een nieuwe controle komen en dan zullen ze ook weer een nieuwe scan maken. Moet ons mam nu weer van voren af aan beginnen?? Wie weet er iets meer van??? Margo

hoi Margo,

jeetje wat een klap voor jullie. Alleen niemand hier kan antwoord geven op je vragen. Dat zal een arts moeten doen nadat er een scan is gemaakt. Die scan kan pas aangeven waarom de klieren opgezet zijn. Het dikke been zou een logisch gevolg kunnen zijn van de lymfen die doordat ze opgezet zijn, hun werk niet meer goed doen en het lymfevocht niet meer afvoeren. Dat ze opgezet zijn, daar gaat het natuurlijk om.Mogelijk zijn daar best meerdere redenen voor te verzinnen, ik weet het niet, maar een scan is echt het enige dat iets kan zeggen over wat het is, hoe ontzettend moeilijk dit afwachten in onzekerheid nu ook is. Dus ik kan jullie alleen maar ontzettend veel sterkte wensen...

jodyi

Kan iemand mij vertellen waarom die opgezette lymfeklieren het gevolg kunnen zijn van de bestraling die mijn moeder gehad heeft om de baarmoederhalskanker te bestrijden?? Oftewel, als je eenmaal een abonnement hebt op kanker kom je er dan niet meer vanaf??? Want dit moet weer worden bestraald/geopereerd/of met een chemokuur bestreden worden. Wat is het volgende?

Zoals Jodyi al zei: het kan van alles zijn. Een lymfeklier reageert met opzwellen op iets wat niet goed zit in het lichaam. Dit kan nét zo goed een ontsteking in haar been zijn. Het hoeft dus echt niet te betekenen dat de kanker is teruggekomen.

Probeer in elk geval rustig te blijven tot de artsen hun onderzoeken hebben gedaan. Pas dan weet je namelijk wat er echt aan de hand is... Wij kunnen je het in elk geval niet vertellen en de artsen zonder onderzoeken ook niet.

Mijn moeder is gisteren naar het ziekenhuis geweest, voor een gesprek.
Daar hebben ze al overleg gevoerd, ook met een arts van de Daniel den Hoed. Vorige week is ons mam een weekje op vakantie geweest, en de artsen vonden allemaal dat ze er goed uitzag, en gezond. Hun advies is: Door massage van het been, kunnen de lymfeklieren het weer gaan overnemen, en het vocht afvoeren. 23 juni moet ze dan weer terug voor controle, een petscan, en op 3 juli volgt dan de uitslag. Mijn zussen en ik hebben dan de vraag, "mocht het dan niet goed zijn, zijn ze dan 'te laat' met behandelen? Kunnen ze dan beter niet meteen met chemo beginnen?"
Maar eigenlijk zien we hierin toch ook wel een oplossing, want misschien is het dan toch een gevolg geweest van de bestralingen? Wie zal het zeggen. Mijn moeder is opgelucht, en wacht vrijdag af....
We zijn allemaal heel erg benieuwd hoe het nu verder gaat!!!!

Tja, het schijnt dus niet zo goed te gaan met mijn moeder. Ze was na de laatste keer zo blij. Maar ja, ik snap niet dat de doktoren niet zorgvuldiger zijn met antwoorden, oftewel, ze hebben gezegd dat de kankercellen wegwaren, en dat de opgezette klieren in de buik, opgezette lymfeklieren zijn. Nou mooi niet dus!!!!! Het is blijkbaar een gevolg van de bestraling!! Fraai! Denk je dat je van de kanker afbent, zit er ergens anders weer wat! Ze gaan niet opereren want dat geeft geen genezing, ze gaan geen chemo doen, want dat verhelpt het probleem misschien maar met 30 %, en dat is al dat ziekzijn niet waard. De klieren in haar buik zijn niet verandered, maar het weefsel eromheen is verdikt. Met haar opgezette been gaat het goed, rondom het onderbeen is alles weer normaal, het bovenbeen is nog iets opgezet, dus de massage heeft zin. Ze gaan zorgen dat ze geen pijn heeft, en als er ergens problemen zijn, gaan ze die verhelpen. Oftewel, ze kunnen er niks meer mee. Dit kan 2 maanden duren, 6 maanden duren, maar het kan ook 24 maanden duren. Het komt dus terug, ze zal op termijn slechter worden en hulp nodig hebben. Mooi is dat!! Mijn moeder zegt zelf: Als je eenmaal een abonnement op kanker hebt, kom je er nooit meer vanaf! Dus, het is maar niks. Ondertussen lijkt het wel of iedereen die in mijn omgeving kanker heeft, en ook niet op vooruit gaat, is kanker eigenlijk wel te genezen?? Of komt het altijd wel weer ergens in het lichaam terug?
We hopen nog heel lang plezier te hebben van "ons" mam, want ze staat, ondanks alles nog zeer positief in het leven. Ze doet nog alles, past nog op, gaat nog vaak weg met vrienden en vriendinnen enz.
Margo

Hallo Margo,

Het is verschrikkelijk nieuws wat je moeder gekregen heeft. Ik hoop dat ze nog zo lang mogelijk bij jullie mag blijven.

Maar ik zou toch graag enige kanttekeningen willen maken bij je stukje. Ten eerste geloof ik niet dat doktoren onzorgvuldig zijn met hun antwoorden. Het lichaam is ontzettend complex en kanker is een onvoorspelbare en sluipende ziekte. Soms is de kanker het lichaam en de artsen gewoon te snel af. Daar kan niemand wat aan doen. Het is heel hard, maar het is gewoon vette pech.

Ten eerste ben ik (en velen met mij) het levende bewijs dat iemand beter kan worden van kanker. Ik kreeg een half jaar geleden de diagnose non Hodgkin in een vergevorderd stadium. Ik was na drie chemokuren schoon en vanaf volgende week mag ik gaan revalideren. Er is wel degelijk leven na kanker!! Helaas is het per kankersoort en persoon verschillend hoe het uitpakt.

Probeer te genieten van de tijd die jullie nog samen hebben en wees dankbaar voor de tijd die je al samen met je moeder hebt gehad. Er zijn mensen die minder tijd krijgen op deze wereld.

Sterkte met alles,

Femmy

Ha Femmy,
Fijn, een reactie!
Dit gunnen wij ons mam niet, dit verdient ze niet! Ze doet nog zoveel, heeft haar agenda helemaal vol staan met vakanties met vriendinnen, met een bejaardenclubje, zwemmiddagen, kletsochtenden. En dan krijg je dit. Nee dit is niet leuk. Ik vind het heel fijn dat je een positieve ervaring hebt met kanker!!
Eerst was het een "eindeloos" leven:'ik word wel 103!' en nu zit er ergens een einde. Snap je?? Mijn vader is 8 jaar geleden overleden, aan een acute hartstilstand. Die was dus ineens weg! Geen afscheid, niks! Maar ons mam zou ervoor tekenen. Die wil geen uitzichtloze bezoeken aan ziekenhuizen. Daar is het geen type voor, maar ja, je hebt het niet voor het zeggen, het is maar goed dat je het niet weet!
Ik bedoel: begrijp je mijn woede? Onze woede?
Het is fijn, om op deze site, je verdriet eruit te gooien.
Ik ga in ieder geval snel op jouw site kijken!!!!!
Margo

Hoi Margo,

Ik begrijp je woede, maar bedenk dat je moeder een mooie leeftijd van 75 jaar heeft bereikt!!

Als je op mijn weblog bent, kijk dan ook even bij mijn collega-loggers Renée, Marc en Claudia, Thea en Yonnie. Allemaal jonge mensen die ook kanker hebben. Voor sommigen is het al duidelijk dat ze het niet gaan redden, anderen grijpen zich nog aan aan laatste strohalm.

Ik kan het niet laten je daar toch even op te wijzen.

Groeten, Femmy