Mijn broer

[liddy]

Nee, hier word je niet verkeerd begrepen.
Het is heel normaal dat je wenst dat je broer een lijdensweg bespaart blijft, ook al betekent dit een eerder sterven.
Wellicht is het de bedoeling van de medicijnen om de aanvallen dragelijk te maken.
De medicijnen voor epileptische aanvallen genezen niet, ze bestrijden de symptomen.
Dat lijkt me heel zinvol, want daardoor kan het zijn dat zijn epileptische aanvallen verminderen of draagbaar worden.
Natuurlijk wilde ik mijn man niet afgeven, maar ik was blij toen het moment daar was.
Eindelijk rust voor hem.
Het lijkt erop dat de kans groot is dat jouw broer uiteindelijk in een coma raakt.
Dan is hij niet meer aanspreekbaar, maar dit heeft als voordeel dat zijn bewustzijn erg verlaagd is.
Waardoor hij geen pijn meer heeft.
Ik heb geen idee hoe lang je broer nog heeft. Toch wil ik je alvast het volgende meegeven.
Het zou zomaar kunnen dat bij het overgaan van je broer er 'kortsluiting' in de hersenen ontstaat.
Dit ziet er heel naar uit voor degenen die erbij zijn (als een heftige epileptische aanval),
echter je broer merkt er niets van, hij is dan al over.
Schrikken doe je altijd op zo'n moment, maar nu kun je het beter plaatsen.
Sterkte.

[stoffeltje]

hoi ireen,
de gedachte van slaapt hij maar rustig in ,is niet raar!!!
in de laatste periode van mijn broers leven spraken wij ook van sliep hij maar in.
je wenst niemand zo een levensperiode toe.
van de epileptische aanvallen merkt hij zelf niets,voor omstanders is het schrikken en het ziet er beangstig uit.
de med. die hij daar voor krijgt zorgen ervoor dat hij er minder last van heeft.
<zelf heb ik ook epilepsie>
ook kan het de tumor meer kwaad dan goed doen zo een aanval.
je wenst niemand zo een einde van zijn leven toe.
hetgeen wat je kan doen mocht hij toch nog een aanval krijgen ,
is zorgen dat hij zich niet stoot of verwond tijdens de aanval.
heel veel sterkte stoffel ..

[Ireen]

Hoi,

vanmiddag om 5 uur heeft mijn schoonzus gebeld, mijn broer krijgt de ene na de andere epileptische aanval, morgenvroeg hebben ze een gesprek met de artsen, hij heeft nu meerdere keren aangegeven dat hij niet meer wil, en ook niet meer kan, en gaat voor euthanasie, van mij mag hij gaan, alleen een ''hekel'' punt, mams heeft hem sinds afgelopen week niet meer gezien, en is nu bang dat ze hem niet meer levend ziet, want mijn broer had vandaag ook aangegeven dat hij helemaal niemand wilde zien, morgen gaat mijn schoonzus nog een keer aan mijn broer vragen of hij mams echt niet meer wil zien, ik begrijp het ook wel, stel dat hij een epileptische aanval krijgt als mams daar zit, dat wil hij haar natuurlijk niet aandoen, maar nu is ze al zover als hij haar echt niet meer wil zien dan heeft mams er vrede mee, ook van haar mag hij gaan, wat ben ik eigenlijk aan het schrijven, vreselijk, alleen weten wij nog niet hoe lang alles nu nog gaat duren, voor mijn broer is dit vreselijk om steeds weer zo'n aanval bewust mee te maken, want dat doet hij dus wel, maar een euthanasieverklaring, wil natuurlijk niet zeggen dat ze zeggen hupsakee dat doen we zomaar even, zal best wel even overheen gaan.
Pfff, we willen hem niet kwijt, omdat je hem niet wil/kan missen.
Iemand hier ervaring met een euthanasieverklaring, hoe lang gaat zoiets duren???

[liddy]

Wat enorm moedig van je broer om voor euthanasie te kiezen.
En je moeder die er vrede mee heeft om haar kind niet meer levend te zien.
Je bent wel omringd door heel bijzondere mensen.
Laat het allemaal op je af komen. Je bent geen deelnemer, maar toeschouwer.
Een toeschouwer vol emoties, dus laat ze komen.
Heel veel sterkte.

[Ireen]

Thanx Liddy.

Ik weet alleen niet hoe lang het nu nog gaat duren, zeg maar, de artsen zien natuurlijk ook wel dat dit uitzichtloos is, het gaat dus niet om morfine toedienen, maar echt euthanasie, zou het zo kunnen zijn dat mijn broer nu nog een aantal weken moet lijden??

[liddy]

In de wet "Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding" staat o.a.

Bij te toepassen van euthanasie moeten er zorgvuldigheidseisen gevolgd worden.
De zorgvuldigheidseisen, bedoeld in artikel 293, tweede lid, Wetboek van Strafrecht, houden in dat de arts:
a. de overtuiging heeft gekregen dat er sprake was van een vrijwillig en weloverwogen verzoek van de patiënt,
b. de overtuiging heeft gekregen dat er sprake was van uitzichtloos en ondraaglijk lijden van de patiënt,
c. de patiënt heeft voorgelicht over de situatie waarin deze zich bevond en over diens vooruitzichten,
d. met de patiënt tot de overtuiging is gekomen dat er voor de situatie waarin deze zich bevond geen redelijke andere oplossing was,
e. ten minste één andere, onafhankelijke arts heeft geraadpleegd, die de patiënt heeft gezien en schriftelijk zijn oordeel heeft gegeven over de zorgvuldigheidseisen, bedoeld in de onderdelen a tot en met d, en
f. de levensbeëindiging of hulp bij zelfdoding medisch zorgvuldig heeft uitgevoerd.

2.Indien de patiënt van zestien jaren of ouder niet langer in staat is zijn wil te uiten, maar voordat hij in die staat geraakte tot een redelijke waardering van zijn belangen terzake in staat werd geacht, en een schriftelijke verklaring, inhoudende een verzoek om levensbeëindiging, heeft afgelegd, dan kan de arts aan dit verzoek gevolg geven. De zorgvuldigheidseisen, bedoeld in het eerste lid, zijn van overeenkomstige toepassing.

3.Indien de minderjarige patiënt een leeftijd heeft tussen de zestien en achttien jaren en tot een redelijke waardering van zijn belangen terzake in staat kan worden geacht, kan de arts aan een verzoek van de patiënt om levensbeëindiging of hulp bij zelfdoding gevolg geven, nadat de ouder of de ouders die het gezag over hem uitoefent of uitoefenen dan wel zijn voogd bij de besluitvorming zijn betrokken.

4.Indien de minderjarige patiënt een leeftijd heeft tussen de twaalf en zestien jaren en tot een redelijke waardering van zijn belangen terzake in staat kan worden geacht, kan de arts, indien een ouder of de ouders die het gezag over hem uitoefent of uitoefenen dan wel zijn voogd zich met de levensbeëindiging of hulp bij zelfdoding kan of kunnen verenigen, aan het verzoek van de patiënt gevolg geven. Het tweede lid is van overeenkomstige toepassing.

Tot zo ver een gedeelte uit de wet.


Als de arts mee wil werken, zal hij/zij een tweede arts moeten inschakelen.
Wil de arts niet meewerken, dan mag je hem/haar vragen jullie in contact te brengen met een arts die wel wil meewerken (mits voldaan aan alle regels).
Dus wanneer de euthanasie kan plaatsvinden, hangt o.a. af van de tweede arts. Zodra die tweede arts akkoord is, kan bij wijze van spreken de volgende dag plaatsvinden.
Mocht de toestand van je broer zo snel achteruit gaan, dat hij geen gesprek kan voeren met de tweede arts, dan komt de mogelijkheid van actieve euthanasie te vervallen.
Echter dan komt er een andere mogelijkheid, namelijk de passieve euthanasie, in beeld.
Bij passieve euthanasie wordt er afgezien van elke behandeling.
Daarnaast kan men bijv. morfine toe dienen in die doses dat je broer niet overlijdt, maar wel zijn bewustzijn verliest en zodoende geen weet meer heeft van wat er gebeurt. Op zo'n moment wordt ook voeding en vocht gestaakt. Je broer krijgt dan de kans om te sterven. Dit niet meer toedienen van voeding en vocht noemt men (met een in mijn ogen afgrijselijk woord) versterven. Meestal volgt dan de dood binnen 10 dagen. Korter kan ook.

Mijn man (longkanker) is om 08:00 uur in coma geraakt, heeft vanaf de moment geen voeding of vocht meer gehad en stierf diezelfde dag om 21:20 uur.
Een deel van mij was opgelucht dat het zo snel gegaan was.

Hopelijk vinden jullie veel medewerking van de arts.
Heel veel sterkte.

[stoffeltje]

ireen,
sterk van je broer om zo een zware beslissing te nemen.
wat naar toch nog die aanvallen te krijgen.
hou jij jezelf wat staande?
mijn broer had ook euthanasie aangevraagt,maar dat was gelijk toen hij te horen kreeg dat hij kanker had.
hoelang het duurdt voor je broer hem krijgt weet ikzelf niet.
op het moment van het afscheid nemen <vond ik>was het veel zwaarder dan ik dacht.
heel dubbel,het eerst wensen en dan het afscheid heel bewust moeten meemaken.
dit is het zowel voor jullie als voor je broer dan.
dit wilde ik er nog bijnoemen.
heel veel sterkte en kracht stoffel...

[Ireen]

Hoi,

Bedankt voor jullie reacties.

Mezelf staande houden wordt nu heel erg moeilijk, maar ben er in die zin wel ''klaar'' mee, dat mijn broer mag gaan, klinkt misschien hard, maar liever vandaag nog dan morgen, hij kan ook niet meer en vechten hiertegen is niet mogelijk.
Alleen hoop ik dat mams hem nog even kan zien, al is het alleen maar even vasthouden, gisteren wilde hij helemaal niemand meer zien, zelfs zijn allerbeste vriend, maar met in het vooruitzicht dat hij een aanval krijgt als mams bij hem zit, dat zal hij haar niet aan willen doen, maar ook een beetje naar mams kijkend zal het voor haar, straks, beter zijn als ze hem nog een keer kan zien, maar al met al blijft het heel erg moeilijk.

[stoffeltje]

hoi ireen,
het lijkt me idd moeilijk voor je moeder,het is haar kind!
bij iedereen liggen de gevoelens ook anders.
ook je broer zal het naar vinden als je moeder dit meemaakt.
maar ik hoop toch voor je moeder dat ze op een goed moment haar zoon nog even kan zien.
je zit al in een deel van een rouwproces,het afscheid.
probeer toch ook nog ontspannende periode"s voor jezelf te vinden.
je hebt je kracht nog nodig.
veel sterkte!
stoffel..

[liddy]

Misschien kan je broer zijn angst om een aanval te krijgen als je moeder op bezoek komt met de arts bespreken.
Wie weet is het mogelijk om tijdelijk zijn medicijnen te veranderen, waardoor hij waarschijnlijk wel wat suffer is
en toch in staat is je moeder te ontvangen.
Ik was zelf die laatste dagen wat in verwarring door mijn gevoelens.
Er werd steeds meer zorg nodig dat het steeds minder mijn man werd.
Ik deed alles om het zo comfortable voor hem te maken en het contact werd steeds minder.
Niet dat ik minder van hem hield, maar hij leek steeds meer los te komen van de aarde.
Hij was zich aan het voorbereiden om over te gaan.
Dus mocht je steeds minder contact krijgen met je broer, weet dan dat dit een onderdeel van het proces is.
Heel veel sterkte.

[Ireen]

Hoi,

Gisteravond zijn we bij Hans geweest, hij wordt dus in slaap gehouden, want als hij wakker wordt dan krijgt hij die aanvallen, en is hij zo ontzettend boos, gewoon om het feit dat hij er nog is,zeg maar.
Maar wat ligt hij er lekker bij zeg, en wat is hij, nog steeds, net zo knap.
Mams en ik hebben hem lekker vastgehouden, door z'n mooie kop met krulen gestreken, maar of hij er zelf nog iets van gemerkt heeft dat weet je natuurlijk nooit, maar dit was voor ons zo ontzettend fijn.
Maandag is er het gesprek met de neuroloog, en de huisarts wordt gebeld, want die is dan pas terug van vakantie, hij staat volledig achter euthanasie, in Hans zijn geval, Hans heeft daar al uitvoerig met hem over gesproken en heeft ook al een verklaring getekend.
Iedereen die dienst doet op die afdeliong mag geen goedkeuring geven voor euthanasie, dus maandag zal een onafhankelijke arts zijn dossier in moeten kijken en aan de hand van dat dossier beslissen of het terecht is.
En mocht er geen goedkeuring worden gegeven voor euthanasie dan mogen ze hem alleen nog maar passief euthaniseren, geen eten meer, geen vocht, alleen medicatie om hem slapende te houden.
dus al met al een hele moeilijke en lastige situatie, maar aan de andere kant ook wel weer terecht als bescherming voor die artsen tegen de wetgeving.
Mocht het wel goedgekeurd worden dan gaan mams en ik nog wel een keer lekker kroelen met Hans en dan mag hij van ons gaan.
Maar het blijft onwerkelijk

[stoffeltje]

hoi ireen ,
wat vindt ik het ontzettend fijn voor je moeder dat ook zij zo toch nog afscheid van haar zoon ken nemen.
nog even haar zoon in haar armen hebben.
het hoort toch bij het rouwproces.
ook voor jou!
het is vredig maar toch ook erg verdrietig met euthanasie.
hij is dan vrij van alle pijn en heeft rust.
voor jullie is het een toch plotseling "hij is heen " ervaring.
hoop voor jullie dat de beslissing snel vast staat wat de doktoren betreft.
is er iemand in de fam. die de beslissing van "wanneer" mag nemen als hij het niet meer aan kan geven?
heel veel sterkte stoffeltje..

[Ireen]

Mijn broer heeft zelf al een euthahasieverklaring getekend, dit al voordat de uitslag van het biopt er was,
en als de goedkeuring er eenmaal is, hopelijk, na maandag, dan zal het nog een paar dagen duren,
en dan zal het ook snel gebeuren.
Mams en ik hebben wel aangegeven dat wij het exacte tijdstip dan liever niet willen weten,
en pas willen horen als hij rustig is ingeslapen zeg maar, als wij het vantevoren weten
dan zit je daar ook weer de hele dag tegenaan te ''hikken''.

[liddy]

Ga er maar vanuit dat hij via zijn onbewuste jullie liefde opneemt.
Diverse keren heb ik meegemaakt dat iemand in coma zich toch van dingen bewust is.
Wij hebben mijn man terwijl hij in coma lag verteld om 18:00 uur dat zijn zoon weg moest
en om 21:00 uur terug zou zijn. Om 21:05 uur vertelde zijn zoon mijn man dat hij weer terug was.
15 minuten later is hij overleden, ofwel hij heeft op zijn zoon gewacht.
Zo zijn er talloze verhalen te vertellen.
Dus volg je intuïtie.
Fijn dat er alvast met passieve euthanasie is gestart en dat jij merkt dat deze behandeling ook zijn waarde heeft.
Het is geen actieve euthanasie, maar je broer is nu in ieder geval zijn aanvallen kwijt, zijn boosheid.
Wat jij en met name je moeder nu nog voor je broer kunt doen, is een stukje verzorging.
Zijn gezicht verfrissen met speciale waslotion die ze in het ziekenhuis hebben, zijn lippen verzorgen met lipcrème, zijn handen en voeten inwrijven met verzorgende crème. Kijk of de lakens niet te strak zitten bij zijn voeten.
Zo kun je nog iets bijdragen en goede herinneringen opbouwen.
Heel veel sterkte.

[Ireen]

Hoi,

Hoe kan het nou dat ik steeds zo vreselijk veel huilbuien heb??, probeer mezelf steeds sterk op te stellen en groot te houden, maar het valt zo zwaar.
Zie steeds hoe hij daar in bed ligt, je weet dat hij er als het ware al niet meer helemaal is, en aan de andere kant ben je blij dat je hem nu nog aan kan raken, iets kan zeggen, even knuffelen.
Maar tegelijkertijd ben je ook al bezig met zijn echte afscheid, ik wil proberen iets op papier te gaan zetten, en dan wordt ik weer boos op mezelf en denk dan het is nog even niet zo ver.
Is dit vreemd???

[liddy]

Nee, jouw reactie is zo menselijk.
Immers het is wel je broer daar die er ligt, echter het is niet zoals jij je broer kent.
Daar ligt de verwarring.
Juist door het nu al bezig zijn met wat op papier te zetten, ben je bezig je voor te bereiden
op het moment dat hij er werkelijk niet meer is.
Daarom volg je intuïtie en neem jezelf serieus.
Een achtbaan van tegenstrijdige gevoelens hoort daarbij.
Nu kun je je broer nog liefde geven in handelingen.
Straks kun je je broer liefde geven in vorm van het verwerken van jouw verdriet.
Heel veel sterkte.

[stoffeltje]

hoi ireen,
vreemd,nee dat is dit niet!!!
huilbuien zijn ook erg goed ,beter dan het inhouden ervan.
alle emotie"s die er door je heengaan komen eruit dat is juist goed.
het is ook vreselijk onwezelijk als je je broer zo ziet en dat hij er nu rustig uitziet.
dat hij er eerdaags niet meer is!
een heel verwarrend gevoel,je staat aan de kant en kan niets doen.
je wil zo graag maar het gaat niet.
probeer er vrede met je gevoel te hebben dat hij niet meer hoeft te lijden en dat dit zijn wens is.
je wordt met je gevoelens heen en weer geslingerd.
herken dit gevoel erg,mijn broer koos ook voor euthanasie.
je wil hem bij je houden maar dat gaat niet.
je wordt nu in een versneld proces gezet met afscheid nemen en rouwen.
bij mij ging het als een waas om mij heen.
neem voldoende rust als het lukt,kracht heb je echt nog nodig.
en huil en uit je gevoelens zoveel mogelijk.
veel sterkte stoffel..

[Ireen]

Hoi,

Ik laat weer even iets horen, pffff, ben er echt klaar mee, dat ziekenhuis, weer een andere arts wilde even het dossier van mijn broer opnieuw bekijken of er misschien nog iets aan te doen was, toch niet normaal dit.
Nu is het dus zo dat, ondanks, mijn broer zelf, vantevoren nog een euthanasieverklaring heeft getekend, ze nog geen actieveeuthanasie uit mogen voeren, omdat hij nu dus al vanaf vorige week donderdag in slaap wordt gehouden, en nu zelf niet meer kan zeggen dat hij niet meer wil, en ze in het ziekenhuis sowieso geen actieve euthanasie uitvoeren.
Nu krijgt mijn broer vanaf vorige week donderdag geen voeding meer, en vanaf deze week alleen nog maar medicatie om de epilepsieaanvallen te onderdrukken, en hem in slaap te houden, en morfine.
Ben nu naast je verdriet ook nog kwaad, wat heeft zo'n verklaring dan voor nut??, en hoe lang moet hij daar zo nog liggen, dit is toch niet menswaardig meer he?
Hans van ons mag je je ogen sluiten

[liddy]

Onbegrijpelijk dat het ziekenhuis jullie niet beter heeft voorgelicht.
Werkelijk te gek voor woorden dat jullie niet wisten dat het ziekenhuis geen actieve euthanasie uitvoert.
Zeer nalatig.
Ik was er al bang voor (zie mijn bericht van 6 maart) dat actieve euthanasie niet meer mogelijk zou zijn.
Iemand die in slaap wordt gehouden, kan zelf niet meer tegen de tweede arts zeggen dat actieve euthanasie zijn keuze is.
Echter als ze hem donderdag niet in slaap hadden gebracht, hoe zou het dan voor Hans geweest zijn, ondragelijk?
Als Hans ook geen vocht meer krijgt, zal hij normaal gesproken hooguit 10 dagen in leven blijven.
Dus bereid je voor, het loopt nu echt op zijn einde.
Doordat Hans in slaap wordt gehouden, lijdt hij niets meer en bepaalt zijn lichaam wanneer het genoeg is.
Laat vooral je emoties gaan. Houd ze niet in.
Heel veel sterkte.

[stoffeltje]

hoi ireen,
kan je boosheid grandioos voorstellen!
bij mijn broer was het zo dat als op het laatst mijn broer niet meer "kon"beslissen
het op papier vaststond dat mijn schoonzus die beslissing mocht nemen.
ze hadden samen een lijst gemaakt en alle punten aangevinkt,de laatste mijn schoonzus.

het is nu onmacht ,wat staat jullie te wachten,terwijl dat niet echt de wil was.
heel veel sterkte en dat het spoedig mag verlopen.
hou je haaks!
stoffeltje.

[Ireen]

Hoi,

Deze middag is Hans rustig ingeslapen, eindelijk, zeg ik nu, voor jou geen lijdensweg meer, maar oh, wat gaan we je missen.

[liddy]

Van harte gecondoleerd.
Wat een opluchting voor jullie.
Eindelijk heeft Hans toch gekregen wat hij wou.
Let goed op jezelf. Het zijn heel rare dagen tot de begrafenis/crematie.
Laat het over je heen komen.
En uit vooral je emoties.
Heel veel sterkte.

[stoffeltje]

hallo ireen,
van harte gecondoleerd met je broer,
hij heeft nu rust en geen pijn meer.
dit wilde hij ook.
nu toch voor jou ook een zware periode.
praat huil uit je gevoelens en tussendoor ook wat ontspanning voor jezelf.
zoek zn. steun hierbij .
heel veel sterkte!
stoffel..

[r.landouw]

hallo Ireen.

gecondoleerd met het verlies.
je broer is nu gelukkig verlost van alle aardse ellende.
voor jullie begint de verwerking.
een ieder op zijn eigen wijze.
ik wens jullie allemaal heel veel sterkte, warmte en liefde.
Ron.

[Ireen]

Hoi,

Woensdag wordt Hans gecremeerd, hij is thuis, hij is gebalsemd.
Afgelopen dondardagmiddag ging ik even langs mijn schoonzus, wist dus niet dat Hans thuis opgebaard was, tjee wat ben ik geschrokken, wat was hij toch veranderd, zo mager geworden, maar s'avonds nog even terug geweest, samen met mams, ik had haar wel vantevoren gezegd dat Hans als het ware Hans niet meer was, maakt mij niets uit zei ze, ik wil hem zien het is mijn jongen, en het was goed, ik heb ook nog bij hem gezeten, vreselijk zitten huilen, mams heeft hem geknuffeld, en heeft ook niet voor ogen dat hans zo veranderd was, zij ziet het als haar jongen, is echt goed geweest voor haar.
Het zal woensdag moeilijk worden, en ik probeer mijn gedicht voor te lezen, zal niet zonder tranen gaan.