mondkanker
Geplaatst: Zo 07 Jul 2013 18:56
In shock, niet willen geloven en toch is het waar.
Ik kan een beetje verward over komen maar zo voel ik me ook. Ik ben sylvia 50 jaar. Ik heb drie jongens drie schoondochters en drie kleinkinderen en een geweldige partner al 20 jaar.
Dit is mijn verhaal:Het is een paar maanden geleden toen ik een plekje onder mijn kunstgebit kreeg. Aften dacht ik gelijk dus mijn man piralfex gehaald bij de drogist.
Gewoon aantippen, maar naar een week of twee had ik nog steeds last.A lleen om te eten deed ik mijn prothese in, want verder kon ik hem niet verdragen.
Steeds maar weer wat schuren aan de prothese zodat het niet te pijnlijk was. Nu slik ik altijd al pijnstillers want ik heb fibromyalgie dus de pijn was enigzins te verdragen.
Tot drie weken terug ik was dus al een twee maanden zelf aan het dokteren. En toch voelde ik dat er iets niet goed was.
Ik schreef in m'n dagboek dat als ik naar de huisarts zou gaan ik bij de kaak specialist zou komen. Heel raar maar dat had ik geschreven.
Vier dagen geleden werd ik wakker en ik keek in m'n mond. De pijn was die nacht heel erg komen opzetten als kramp in m'n onderkaak.
Ik zag dat er een gele plek achter in m'n mond zat. Toen ik voelde voelde ik onder m'n tong een bult aan dezelfde kant als de gele plek.
Ach meid zei ik tegen mezelf,een ontsteking even naar de huisarts een antibioticakuur halen. Maar toch durfde ik geen afspraak te maken.
De dag erop weer bij het wakker worden heb ik de knoop doorgehakt en heb een afspraak gemaakt.
De pijn werd heviger en zonder prothese ging ik niet naar buiten.Ik heb nog een beetje trots. M'n man ging mee naar de huisarts.
Ik werd geholpen door een arts in opleiding en toen deze gekeken had zei ze; hier moet een ervaren dokter bij.
Ze belde naar de andere kamer waar mijn eigen huisarts zat en vroeg of die wilde komen. Dat gebeurde en aan haar gezicht kon ik al zien dat het mis was.
Hier doen we niets aan zei ze. Maak direct een afspraak met de kaakchirurg in het ziekenhuis vertelde ze de de arts in opleiding.
De volgende dag, vrijdag afgelopen week, werd ik gehaald door een jonge vrouw in het groen. In de behandelkamer zat een man achter zijn computer en zei dat ik mocht gaan zitten.
Hij keek in m'n mond, keek naar de assistente in het groen en zei we gaan een hap uitnemen. Ik was helemaal in paniek en vroeg of ze m'n man uit de wachtkamer wilde halen.
Ik ben panisch voor prikken maar dat moest wel gebeuren.I k werd verdooft en moest even wachten. Wat denkt u zelf wat u heeft, vroeg de arts.
Kanker zei ik vanuit het niets. Ja u heeft mondkanker.Er werd niet eens gezegd het kan goed of kwaadaardig zijn. Het was voor hem helemaal duidelijk.
Ik zou naar een andere stad naar het ziekenhuis moeten, er zal geopereerd worden, er moeten foto,s genomen van m'n hals en longen de hele mikmak.
Er werd een stukje van de tumor weggehaald, dit is naar het lap gestuurd Dinsdag hoor ik wat er verder gaat gebeuren. Je wereld staat op z,n kop.
Gisteren was ik nog gewoon iemand met een rot plekje in d'r mond, nu ben ik een kankerpatiƫnt. En ik weet me geen raad.Wat gaat er gebeuren?
Een jaar zou ik er zoet mee zijn, zei de arts die ook kankerdokter blijkt te zijn. Wat een rot woord is het toch.
Maar ik mocht het van de arts niet afkorten. Gewoon kanker zei hij een aantal keer tegen me.
Ik kan alleen maar huilen. Boos op onze lieve heer ben ik heel even geweest maar dat heb ik laten varen.
Ik zal hem de komende tijd veel te hard nodig hebben.
Ik kan een beetje verward over komen maar zo voel ik me ook. Ik ben sylvia 50 jaar. Ik heb drie jongens drie schoondochters en drie kleinkinderen en een geweldige partner al 20 jaar.
Dit is mijn verhaal:Het is een paar maanden geleden toen ik een plekje onder mijn kunstgebit kreeg. Aften dacht ik gelijk dus mijn man piralfex gehaald bij de drogist.
Gewoon aantippen, maar naar een week of twee had ik nog steeds last.A lleen om te eten deed ik mijn prothese in, want verder kon ik hem niet verdragen.
Steeds maar weer wat schuren aan de prothese zodat het niet te pijnlijk was. Nu slik ik altijd al pijnstillers want ik heb fibromyalgie dus de pijn was enigzins te verdragen.
Tot drie weken terug ik was dus al een twee maanden zelf aan het dokteren. En toch voelde ik dat er iets niet goed was.
Ik schreef in m'n dagboek dat als ik naar de huisarts zou gaan ik bij de kaak specialist zou komen. Heel raar maar dat had ik geschreven.
Vier dagen geleden werd ik wakker en ik keek in m'n mond. De pijn was die nacht heel erg komen opzetten als kramp in m'n onderkaak.
Ik zag dat er een gele plek achter in m'n mond zat. Toen ik voelde voelde ik onder m'n tong een bult aan dezelfde kant als de gele plek.
Ach meid zei ik tegen mezelf,een ontsteking even naar de huisarts een antibioticakuur halen. Maar toch durfde ik geen afspraak te maken.
De dag erop weer bij het wakker worden heb ik de knoop doorgehakt en heb een afspraak gemaakt.
De pijn werd heviger en zonder prothese ging ik niet naar buiten.Ik heb nog een beetje trots. M'n man ging mee naar de huisarts.
Ik werd geholpen door een arts in opleiding en toen deze gekeken had zei ze; hier moet een ervaren dokter bij.
Ze belde naar de andere kamer waar mijn eigen huisarts zat en vroeg of die wilde komen. Dat gebeurde en aan haar gezicht kon ik al zien dat het mis was.
Hier doen we niets aan zei ze. Maak direct een afspraak met de kaakchirurg in het ziekenhuis vertelde ze de de arts in opleiding.
De volgende dag, vrijdag afgelopen week, werd ik gehaald door een jonge vrouw in het groen. In de behandelkamer zat een man achter zijn computer en zei dat ik mocht gaan zitten.
Hij keek in m'n mond, keek naar de assistente in het groen en zei we gaan een hap uitnemen. Ik was helemaal in paniek en vroeg of ze m'n man uit de wachtkamer wilde halen.
Ik ben panisch voor prikken maar dat moest wel gebeuren.I k werd verdooft en moest even wachten. Wat denkt u zelf wat u heeft, vroeg de arts.
Kanker zei ik vanuit het niets. Ja u heeft mondkanker.Er werd niet eens gezegd het kan goed of kwaadaardig zijn. Het was voor hem helemaal duidelijk.
Ik zou naar een andere stad naar het ziekenhuis moeten, er zal geopereerd worden, er moeten foto,s genomen van m'n hals en longen de hele mikmak.
Er werd een stukje van de tumor weggehaald, dit is naar het lap gestuurd Dinsdag hoor ik wat er verder gaat gebeuren. Je wereld staat op z,n kop.
Gisteren was ik nog gewoon iemand met een rot plekje in d'r mond, nu ben ik een kankerpatiƫnt. En ik weet me geen raad.Wat gaat er gebeuren?
Een jaar zou ik er zoet mee zijn, zei de arts die ook kankerdokter blijkt te zijn. Wat een rot woord is het toch.
Maar ik mocht het van de arts niet afkorten. Gewoon kanker zei hij een aantal keer tegen me.
Ik kan alleen maar huilen. Boos op onze lieve heer ben ik heel even geweest maar dat heb ik laten varen.
Ik zal hem de komende tijd veel te hard nodig hebben.