kanker en verminderde vruchtbaarheid
Geplaatst: Zo 21 Aug 2005 18:07
Hallo,
Mijn vriend heeft in 2003 Non-Hodgkin kanker gehad en is hiervoor behandeld met chemotherapie (CHOP) en prednison.
Inmiddels gaat het heel goed met hem; de kanker blijft vooralsnog weg.
We willen nu alleen heel graag een kindje, maar helaas.... door de chemotherapie is de zaadkwaliteit van mijn vriend nog steeds verminderd. Om het half jaar laten we het controleren, maar het is nog steeds onvoldoende om op natuurlijk manier zwanger te kunnen raken. Ik word er erg onzeker en verdrietig van; ik ben erg bang dat het niet beter wordt en dat het voor ons erg moeilijk wordt om een kindje te krijgen. We hebben wel zaad in laten vriezen, maar dat was ook niet al te best. Als het niet anders kan, gaan we de medische molen natuurlijk wel in, maar daar zien we allebei erg tegenop.
Mijn vriend denkt dat het allemaal wel goed gaat komen en dat het tijd nodig heeft om te herstellen. Maar ik heb daar wat minder vertrouwen in. Om me heen wordt iedereen zwanger en ik word daar best wel een beetje verdrietig van, want niemand kan mij vertellen of het bij ons misschien ook een keer gaat lukken. Mijn geduld is een beetje op, ik wil niet meer wachten, want misschien wordt het niet meer beter en dan verspil ik kostbare tijd!
Ik zou het heel fijn vinden om ervaringen uit te wisselen met mensen die deze situatie herkennen.
Groet,
Marie
Mijn vriend heeft in 2003 Non-Hodgkin kanker gehad en is hiervoor behandeld met chemotherapie (CHOP) en prednison.
Inmiddels gaat het heel goed met hem; de kanker blijft vooralsnog weg.
We willen nu alleen heel graag een kindje, maar helaas.... door de chemotherapie is de zaadkwaliteit van mijn vriend nog steeds verminderd. Om het half jaar laten we het controleren, maar het is nog steeds onvoldoende om op natuurlijk manier zwanger te kunnen raken. Ik word er erg onzeker en verdrietig van; ik ben erg bang dat het niet beter wordt en dat het voor ons erg moeilijk wordt om een kindje te krijgen. We hebben wel zaad in laten vriezen, maar dat was ook niet al te best. Als het niet anders kan, gaan we de medische molen natuurlijk wel in, maar daar zien we allebei erg tegenop.
Mijn vriend denkt dat het allemaal wel goed gaat komen en dat het tijd nodig heeft om te herstellen. Maar ik heb daar wat minder vertrouwen in. Om me heen wordt iedereen zwanger en ik word daar best wel een beetje verdrietig van, want niemand kan mij vertellen of het bij ons misschien ook een keer gaat lukken. Mijn geduld is een beetje op, ik wil niet meer wachten, want misschien wordt het niet meer beter en dan verspil ik kostbare tijd!
Ik zou het heel fijn vinden om ervaringen uit te wisselen met mensen die deze situatie herkennen.
Groet,
Marie