omgaan met een hersentumor

Dit forum is speciaal voor jongeren met kanker en hun lotgenoten.
patricksusername
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Zo 31 Jul 2011 22:29
Locatie: Gouda
Contact:

omgaan met een hersentumor

Berichtdoor patricksusername » Zo 31 Jul 2011 23:14

Hallo iedereen,
ik ben Patrick, 25 jaar oud/jong, en ben naar dit forum gekomen in de hoop mensen te vinden die begrijpen wat ik doormaak om mee te praten
en me eventueel tips kunnen geven hoe om te gaan met deze situatie.

Ik zal proberen mijn verhaal in het kort te doen:
In 2006 werd ik geopereerd aan een zogenaamde 2e graads astrocytoom. Ik werd halfzijdig verlamd wakker uit de narcose, na revalidatie trok het meeste aardig bij.
De tumor kwam dit jaar terug in de vorm van een 3egraads. Dit betekent dus dat we nu spreken van een kwaadaardige tumor. wederom werd ik geopereerd en ik werd weer linkszijdig verlamd wakker.
Gelukkig kan ik de meeste dingen wel, vooral de fijne motoriek werkt niet. Momenteel zit ik in een serie van 33 bestralingen. Ik moet nog 16 bestralingen doen.

Ik heb er moeite mee om dit alles te accepteren en baal ervan dat mijn lange haar uitvalt en ga zo maar door. Helaas slaag ik er niet in om mensen van mijn leeftijd te vinden die hetzelfde hebben als ik.

Dus als er hier mensen zijn die me begrijpen dan zou ik erg blij zijn met enige feedback :)
Greetz, Patrick

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: omgaan met een hersentumor

Berichtdoor liddy » Ma 01 Aug 2011 20:31

Er zijn heel veel mensen die het er heel moeilijk mee hebben dat ze kanker hebben gekregen.
Zeker als je zo jong bent als jij, dan komt het vaak nog harder aan.
Alles wat je over je toekomst gedroomd hebt, ga je ter discussie stellen.
Je bent gelukkig net over de helft van de bestralingen.
Streep de behandelingen op een kalander aan en bedenkt dat je steeds dichter bij je nieuwe haardos komt.
Ik ben benieuwd of jij ook, als zovelen, eerst krulletjes krijgt.
Schrijf vooral je verhaal van je af, dat lucht op, dat hebben hier al velen zo ervaren.
Hopelijk reageren er nog meer mensen op jouw verhaal.

Roelof
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Vr 01 Feb 2013 04:51

Re: omgaan met een hersentumor

Berichtdoor Roelof » Vr 01 Feb 2013 05:37

Hoi Patrick,

Kom je nog op dit forum? Hopelijk plaats je dan een bericht. Ik heb wel echt iets te vertellen.

Groet,
Roelof

GeorgeVoK
Lid
Berichten: 12
Lid geworden op: Wo 27 Mei 2020 17:12
Locatie: Australia
Contact:

omgaan met een hersentumor

Berichtdoor GeorgeVoK » Vr 29 Mei 2020 21:37

Leven met een doel?

We leven niet, we overleven.

Genieten van het leven? Dat moet je iemand vragen uit de tijd dat we nog geen landbouw hadden. “Genieten? Ja, op z’n tijd, maar ik moet nu eerst een rund omleggen anders is m’n gezin morgen weer in honger.” Óver-leven is waar we continu mee bezig zijn. Maar we mogen van geluk spreken, overleven is voor ons wel erg makkelijk geworden. We doen 40 uur per week werk dat bij ons past, wat we leuk vinden, we kopen ons eten, huren of kopen een huis en we zijn voorzien in ons levensonderhoud. Een gemak waar een boel mensen jaloers op zijn. Nu zitten er wel een boel haken en ogen aan…

Niet iedereen is zeker van een baan. Niet iedereen heeft werk waar ie gelukkig van wordt. Niet iedereen komt zorgeloos rond. Al het geld wat we verdienen via onze baan wordt op alle mogelijke manieren van ons ontnomen via verleidingen thuis, buiten, op het werk… De mens leeft veel op impulsen, werkt vanuit het onbewuste, dingen die de marketeers maar al te goed kennen.
Maar als je gewoon een baan hebt en op een zomeravondje bij een knapperend vuurtje kan zitten, een stukje vlees roosteren, een muziekje opzetten, van onze partner, kinderen of vrienden genieten. Wie doet ons dan nog wat?

Mag je dat laatste zomaar doelloos noemen? Volgens mij zijn die kleine, leuke, gezellige dingetjes dingen die de mens gelukkig maakt. Even de zorgen vergeten en genieten. Want de zorgen, het overleven, houdt ons al genoeg bezig dat we die moment van niets doen heerlijk vinden. Zit er buiten eten, genieten en wellicht kinderen voortbrengen nog een doel aan het leven? Als dat zo is, dan is het leven niet ‘geïnitieerd’ door toeval. Waar komt die drijfveer vandaan, die zegt dat we moeten overleven? Waarom is ooit, bij een eencellig diertje, de ‘drang’ ontstaan om te gaan delen? Sinds er voortplanting bestaat, is overleven een doel geworden. Sinds overleven makkelijker is geworden, is voor de westerling ‘live your life to the limit’, ofwel genieten, een doel geworden. Sinds we uren met ons bewustzijn naar een beeldscherm kunnen staren en lezen of met andere mensen in discussie kunnen, werd ineens steeds vaker de vraag gesteld waarom we eigenlijk leven. Ok, ook duizenden jaren geleden werd die vraag gesteld. Wat dacht men toen? Waar religies de kop opstaken, kreeg het leven algauw een ‘doel’. Waar vervolgens filosofen hun kop opstaken, ging hij er algauw af…

Stelling: We willen het leven begrijpen, omdat we ons er bewust van zijn dat we leven. We kunnen het leven niet zomaar begrijpen, omdat we simpelweg de informatie niet hebben en deze niet zomaar kunnen achterhalen. We hebben als doel om te overleven, iedereen kiest uiteindelijk voor het in leven blijven als het erop aankomt. Eerst moest er leven ontstaan, maar tegelijkertijd moest er OVERleven ontstaan want zonder overleven geen leven. Wat of wie initieert zoiets is de vraag. Het lot, het toeval, en de rest ging vanzelf?

“The positive drive, keeps us alive..”


Ik weet dat er al een topic over is, maar wil toch opnieuw de discussie aanwakkeren: Kunnen we aan het leven zomaar een ‘hoger doel’ aanmeten, of is het ‘slechts’ overleven?
CHATEX bot-messenger technologies tends to make crypto exchange offered to anybody with a common smartphone


Terug naar “Jongeren praten met jongeren die kanker hebben”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 gasten