Diagnose Kanker lotgenotenforum

Hallo mensen, ik zal alles even proberen uit te leggen, het zal best een lang verhaal kunnen worden.

In januari ben ik bloed wezen prikken omdat ik me vaak moe voelde (al vond ik het zelf nogal meevallen). De dokter liet me prikken op de ziekte van pfeiffer, werking van de schildklier, en bloedarmoede (of iets met witte bloedplaatjes, heb er geen verstand van maar wel zoiets gehoord).

Tijdens dat bloedprikken ben ik ook flauwgevallen, terwijl ik het prikken helemaal niet eng vond. Achteraf gezien heb ik echt een tik gehad van dat flauwvallen, werd erg bang voor de dood tot op de dag van vandaag.

Sindsdien ben ik erg achteruit gegaan. Bang voor alles, angstaanvallen, hyperventilatie.

Nu heb ik ook alweer een tijdje in m'n hoofd dat ik denk dat ik een ernstige ziekte heb, voornamelijk kanker. Ik wil graag de hoofdsymptonen van kanker weten.

Wat ik vooral heb: Me niet op de wereld voelen, het is een heel raar gevoel, ik weet niet of ik het als moeheid kan omschrijven. Ik kan nog wel alles normaal doen (voetballen, sportschool, joggen). Ook voel ik me vaak duizelig, trillerig. Eng zegmaar. Ik voel vrijwel elk moment van de dag een soort van lichte pijn op de borst, als ik wil gapen lukt dit heel vaak niet, en diep zuchten wil ook niet vaak meer lukken, waardoor ik een heel naar gevoel op de longen krijg.

Waar ik ook vaak op let ,is of ik wit zie, maar dat is maar een enkele keer het geval (door vermoeidheid denk ik). Ben zelfs een keer naar het ziekenhuis geweest met een torenhoge bloeddruk en hartkloppingen, puur door de spanning zo erg ben ik ermee bezig.

Nouja, de rest vertel ik nog wel verderop, anders wordt het een beetje erg lang.

P.S, ik rook niet, eet vrij gezond (fruit, genoeg water, variatie), drink af en toe (1x in de maand hoogstens) en sport ook regelmatig.

Oja, de uitslag van m'n bloed was trouwens goed, ze hadden niks vreemds gevonden. Maar toch vertrouw ik het niet.

Beste W,

Hopelijk neem je het me niet kwalijk als ik zeg dat een mens ook ziek kan worden van zijn/haar gevoelens.
Daarmee wil ik je klachten absoluut niet ontkennen. Jouw klachten zijn er wel degelijk.
Echter de kans dat jij kanker hebt, is zo enorm klein als je kijkt naar het aantal mensen wat per jaar kanker krijgt.
Ook omdat je aangeeft al sinds januari klachten te hebben, is de kans dat jij kanker hebt eigenlijk uit te sluiten.
Echter de vraag is; waarom heb je klachten?
Ik kan je echt aanraden een gesprek aan te vragen met de huisarts en eens goed over je gevoelens te praten
en samen met haar/hem naar een passende oplossing te zoeken.
Je moet er niet mee rond blijven lopen.
Succes,

Liddy

Wat je schrijft herken ik heel erg. Ik heb dan wel kanker gehad, maar al weer 6 jaar geleden. Vorig jaar echter, bij een standaard controle, leek er iets mis te zijn met mijn leverwaarden. Wat dus kon in houden, dat de kanker terugwas. Maar het was maar een klein verschil en mijn vervangend arts, twijfelde een beetje of het nu ernstig was of niet. Dus toch maar opnieuw bloedprikken etc de week erna.
Maar vanaf het moment dat ik dat hoorde stortte ik finaal in. Angstaanvallen, niet meer alleen op straat durven uit angst om flauw te vallen, het gevoel hebben dat je niet kan ademen, het benauwd hebt. Eigenlijk al die dingen die jij nu ook noemt.
Overigens hoorde ik na 1,5 week al dat er niets aan de hand was, vals alarm. Echter de klachten hielden aan.
En alleen met de hulp van de psychologe heb ik het op kunnen lossen. Zij leerde me onder andere de kracht van de geest, van het denken. Dat klinkt wazig misschien, maar je voelt iets, door dat je iets denkt.
Denk je aan iets vrolijks of zie je iets wat je met iets vrolijks associeert (automatische gedachten) dan voel je je vrolijk. Echter dat werkt ook andersom.
Ik werd al bang als ik er aan dacht dat ik naar buiten moest om boodschappen te doen. Waarom? omdat ik dan ging denken dat ik flauw gingen vallen, het weer benauwd ging krijgen etc etc.
Als ik echter aan al die dingen niet zou denken op dat moment, dan zou ik zo naar buiten gaan.
Via de psychologe heb ik dus die knop leren omzetten. En dat ging sneller dan verwacht gelukkig. Maar in het begin, voor ik ook bij de psych kwam, was het wel eventjes diep dal!
Dus wat liddy al zegt, ga met je huisarts praten... en blijf er niet mee lopen.
Ik zeg niet dat het hetzelfde is, ook al herken ik de dingen, maar denk wel zeker te weten dat de huisarts degene is die je verder kan en moet helpen.

sterkte
jodyi

Echt bedankt voor jullie reacties! Doet me echt goed dat jullie het goed opvatten, vind het zelf wat aanstellerig klinken namelijk, ookal weet ik dat het echt wel slopend is.

Maar ik ga inderdaad morgen naar de huisarts, praten erover en dan waarschijnlijk in therapie ervoor. Eerder zei de dokter al aan chronische hyperventilatie te denken, en het staat bekend dat je daardoor ook constante klachten hebt. Hoe langer die klachten aanhouden, des te meer ga je denken van wat heb ik natuurlijk, en zo ontwikkeld de angst zich steeds weer verder.

Dat met het flauwvallen herken ik ook heel erg! De angst om flauw te vallen, bijvoorbeeld: ik zit in de trein, de trein begint met rijden en ik raak (onverklaarbaar, en niet altijd) in paniek. Bang om flauw te vallen.

Maarja, nogmaals bedankt mensen, doet me écht goed

Afspraak voor de therapie is gemaakt, ben al een stuk rustiger gelijk.

Waar het ook best door zou kunnen zijn gekomen is misschien omdat ik mijn buurman (ene kant), mijn buurvrouw (ander kant), overbuurvrouw en overbuurman aan kanker heb zien overlijden. Mijn tante heeft borstkanker op het nippertje overwonnen, en mijn moeder had ook een knobbeltje echter was die gelukkig goedaardig.

Mensen die dit lezen, en het herkennen: praat erover, ga naar je huisarts!

Beste W,

Fijn te horen dat je wat hebt kunnen bereiken bij de huisarts.
Het moet een heerlijk gevoel voor je zijn dat je nu rustiger bent.
Hopelijk heeft de therapie snel succes en kun je achteraf zeggen dat je heel wat geleerd hebt van deze situatie.
Zet hem op!

Liddy

Fijn dat het geregeld is. En die rust herken ik ook. Opluchting dat je weet dat er nu wat aan gedaan gaat worden, dus een soort van positieve gedachten, die dus gelijk zorgen voor positieve gevoelens. Hopelijk lukt het je dit vast te houden tot de afspraak!
En gaat het daarna gewoon snel weer bergopwaarts.
sterkte verder!
jodyi