ik word gek van deze gedachtes!

[Reshine]

Ik ben er nu helemaal klaar mee. Ik sta op met de angst voor kanker en ga ermee slapen. Daarvoor nog uren googlen op symptomen ervan. Het begon in juni dit jaar. Ik voelde me raar en kon nachten niet slapen, kreeg geen lucht. Hyperventilatie zei de huisarts. Maar om andere dingen uit te sluiten toch maar een bloedtest. Daaruit bleek dat ik bloedarmoede had. Klonk op zich logisch maar hoe mijn arts het nieuws bracht.. Ik kreeg geen lucht meer. Ze zei dat er meteen actie ondernomen moest worden, we moesten uitzoeken waar het vandaan kwam! Ik had het niet meer, werd overvallen door onbekende angstgevoelens. Ik ging na het gesprek meteen naar google. "Oorzaken bloedarmoede" tikte ik in. Volgens wikipedia ijzertekort, een aantal andere dingen maar ook "door een kwaadaardig gezwel in het lichaam". Ik weer in paniek. Ik heb zitten malen en piekeren. Dat kan niet, ik ben pas 22! Maar er staat geen leeftijd voor.. Enkele weken later voelde ik een brok in de keel. Huisarts 1 keek ernaar en zei dat ze niets verontrustends zag, mn slijmvliezen waren alleen wat opgezet. Ik vertelde haar dat ik al had gegoogled en de symptomen van keelkanker had; brok in de keel, oorsuizen, bloed (1x klein streepje in mn speeksel). Dat waren niet alle symptomen zei de arts, ik zou hier dan met heel andere verhalen zitten. Bovendien kwam het bloed maar 1x en waarschijnlijk omdat ik teveel schraapte. Daarom ging dat brokgevoel ook niet over en mn oren zagen er prima uit. Lichtelijk gersutgesteld ging ik maar naar huis. Een week later begon ik ook bultjes op mn tong te krijgen dus weer naar de huisarts. Wederom geen afwijkingen te merken maar omdat mn keel iets rood was, kreeg ik antibiotica mee. Daar deze niks hebben geholpen en ik nog steeds dezelfde klachten had, ben ik doorverwezen naar de kno arts. Ik begon toen ook last te krijgen van maagzuur en misselijkheid. De kno arts ging mn neus in met een slangetje en bekeek mijn keel. Geen ernstige afwijkingen, mijn tongamandel was alleen iets opgezet, vandaar dat brokgevoel. En hij zei; als er een kwaadaardige afwijking had gezeten, dan had ik dat nu moeten ontdekken dmv dit onderzoek, ik hoop dat dat een geruststelling voor je is. Dat was het zeker, er ging een nieuwe wereld voor me open. Hij schreef me medicijnen (omeprazol) voor tegen maagzuur want teveel maagzuur zou ervoor zorgen dat die tongamandel opgezwollen bleef. De volgende dag had ik ondanks dit medicijn toch last van maagzuur. Het enige wat ik kon denken was: zal er dan toch iets in mijn maag zijn waardoor de medicijnen niet werken? Ik googlde weer wat af. Ondertussen was ik van 86 kilo naar 79 gegaan en maakte me druk. Afvallen kan ook door stress en weinig eetlust kan ook door bloedarmoede komen. Maar toch had ik geen vrede met die gedachtes. Omdat ik verder niet moest braken, geen bloed in het ontlasting had, heb ik deze gedachte een beetje uit mijn hoofd kunnen krijgen. Totdat ik pijn bij mn ribben/maag/borstbeen kreeg. Ik heb al eerder tietze gehad, dit voelde net zo maar dan alsof het overal zat (heb het eerst maar op 1 plek gehad). Weer naar de dokter dus. Ondertussen kreeg ik ook krampen on mijn buik. Ik dacht aan darm of maagkanker. De dokter luisterde en voelde. Mijn maag blijkt toch hoger te zitten dan de pijnlijke plek. Mn darmen dus. Een spastische darm. Dat moest het zijn. Dat klopte ook wel, ik had nl ook last van obstipatie en diarree, afwisselend. Enigszins gerustgesteld ging ik weer naar huis.0ik kreeg ijzertabletten van de dokter. Ik had opeens pikzwarte ontlasting! Volgens de dokter kwam dit door die pillen. Geloofde het niet echt maar ik voelde me te maxchteloos om er tegen in te gaan, ik wilde het gewoon geloven. Nu heb ik weer last van hoofdpijn, druk op mn ogen en op mn voorhoofd. Ik dacht meteen aan een hersentumor. En dit zijn ook 2 symptomen ervan. Ik word zo moe van deze gedachtes, het sloopt me en niemanbd snapt mij. Ik stel me aan en er zijn ergere dingen op de wereld? Ik heb de hele dag de gedachte dat ik kanker kan hebben, het sloopt me! Ik heb nergens zin meer in! Ik raak telkens in paniek als ik iets voel. Wat vinden jullie van mijn verhaal? Ben ik gek aan het worden of niet? Moet ik naar de dokter of heb ik eerder een psychiater nodig? Ik ben echt bang en hoop dat iemand mijn woorden begrijpt en wijze raad kan geven. Groetjes, Reshine

[stoffeltje]

hoi reshine,
volgens de artsen heb je geen kanker!
waar je wel naarstig op internet naar op zoek bent.
stop in eerste instantie met het zoeken op internet!
je leven wordt nu geleid door angst, en die energie zou je zo goed voor andere dingen kunnen gebruiken.
vraag aan de arts ivm. al die angsten een verwijsbriefje naar iemand waar je daar over kan praten.
en "nee" je bent niet gek aan het worden!
er zijn meerdere mensen die daar last van hebben.
het is een soort "angst"om ziek te zijn, en daardoor ook lichamelijke klachten door krijgt.
mààr ik ben geen arts!!!
vraag er in iedergeval wel hulp bij.
sterkte stoffeltje

[liddy]

Die gedachtes maken je zo onrustig dat het 'gewone' leven erbij inschiet.
Het lijkt erop dat jij de ziekte hypochondrie hebt.
Lees eens in de forum 'Vraag en Antwoord' bij het onderwerp "Maak me zorgen." wat Remexx heeft geschreven.
Roept dat herkenning bij je op?
Wat ik je vooral wil adviseren is, ga naar de dokter en bespreek met hem/haar of je last van hypochondrie kunt hebben.
Zo ja, of hij/zij je dan wil verwijzen naar een hulpverlener, want zonder hulp kom je niet van deze ziekte af.
Succes.

[Reshine]

Bedankt voor jullie reacties! De huisartsen hebben dit inderdaad ook tegen mij gezegd, dat ik me zorgen maak en teveel op alles let. Ik heb al vaak gelezen over hyperchondrie, ik weet bijna wel zeker dat ik dat heb. Het zijn gewoon de negatieve gedachtes die me aan het twijfelen brengen. Ik heb gisteren mijn eerste gesprek met de psycholoog gehad (op aanraden van mijn huisarts & fysiotherapeut). Ik ben er wel positief over en hoop dat zij me kan helpen om mijn leven weer op orde te krijgen. Groetjes Reshine

[liddy]

Wat goed van je dat je aan therapie bent begonnen.
Succes.

[sanna]

Dag Reshine,

Ik ben blij voor je dat je de stap hebt genomen om hulp te zoeken
bij de psycholoog, ikzelf leid aan hypochondrie, ben er nooit mee bij de arts geweest,
maar kweet zeker dat ik het heb, ik haal van alles in mijn hoofd .

Ik wens jou daarom ook super veel sterkte met alles.

Sanna

[Reshine]

Hoi allemaal, bedankt voor alle steun, het doet me goed om te zien dat er toch nog met mij meegeleefd wordt en dat ik word begrepen hier! Ik ben ondertussen ook by de bedrijfsarts geweest (ik heb me heel vaak ziekj gemeld door alle klachten/angsten). Dit was echt geen prettige ervaring! Hij heeft me aan het huilen gebracht doordat hij tegen me zei dat hij niet inzag waarom ik zoveel heb verzuimd (nadat ik mijn hele verhaal had gedaan). Dan voel je je echt onbegrepen en machteloos, vandaar dat ik begon te huilen. Ik zei ook tegen hem; ik voel me echt vreselijk en ik kan me op dit moment niet iets ergers voorstellen omdat dit al voelt als het ergste wat er is! Toen draaide hij bij.. Ik moet van hem een verwijzing vragen naar een internist, hij wil desnoods zelf bellen met mijn huisarts om dit voor elkaar te krijgen. Hij zei dat ik me gewoon teveel zorgen maak en dat het een opluchting voor me zal zijn wanneer de internist niks kan vinden. Ik hoop dat hij gelijk heeft. Ik ga morgen naar de huisarts om het te bespreken.. Verder was mijn eerste sessie bij de psych wel positief, ik heb veel over mezelf moeten vertellen. De volgende keer gaat ze in op mijn agnst/paniekaanvallen, dus ik ben benieuwd.. Iedereen met hypochondrie: gan aub naar een psycholoog! Als je het niet hebt geprobeerd, weet je niet of het werkt! Maar als je er niks aan doet, leidt dat tot meer stress! Ik merk aan mezelf dat dit alleen al mij wat meer rust en minder negatieve gedachtes geeft. Probeer het dus aub, schaam je er niet voor, het gaat om je eigen gezondheid!!