Hoe angst en zorg kan overheersen...

Een mens lijdt het meest onder hetgeen hij vreest ... Hier kan en mag je erover praten.
Twijfel je? Ga dan altijd naar je dokter!
desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Vr 20 Mei 2011 14:04

Hallo allemaal,

Ik zal eerst mijn verhaal maar eens neerzetten. Zal in ieder geval wat opluchten denk ik.
Mijn naam is Desiree.. ben 31 jaar en moeder van 4 jonge kinderen.. Getrouwd en sta heerlijk in het leven.
tot half april.

Ik ontdekte een klein knobbeltje in mijn hals... zo groot als een erwt, pijnloos en meteen was ik er niet gerust op. Ik controleer regelmatig mijn klieren, borsten, liezen etc en had dit toch echt nog niet eerder opgemerkt. Mijn man laten voelen zonder te vertellen waar precies ik iets voelde.. Hij wees direct hetzelfde aan.
Niet mee rond blijven lopen dus meteen een afspraak gemaakt in bij de huisarts. (een vervangende arts.. niet mijn eigen) Deze voelde ook meteen wat ik bedoelde, maar constateerde dat dit een opgezette lymfklier was. Kon overal door komen zelfs als je je vinger stoot en gaat ook vanzelf weer over./weg.. In oktober moet het weg zijn, zo niet dan wil hij me terug zien.
Ik ging weer naar huis. Niet helemaal gerustgesteld, want een half jaar vond ik wel erg lang, maar afgesproken was dat als ik me zorgen maakte of verandering opmerkte ik gewoon weer moest bellen. Dan zou er weer opnieuw naar gekeken worden. Prima.. Ik was goed geholpen en verder tevreden. Ik had er overigens geen last van.

Op 5 mei werd ik ziek in de avond. grieperig gevoel, hoofdpijn, koortsig.. De volgende dag werd ik echt ziek wakker.. Enorm opgezette klieren in hals en nek en onder kaak. Zelfs het slikken deed me pijn (maar dit was geen standaard keelpijn. leek echt te komen door opgezette klieren) De klieren in mijn hals en nek waren ook erg pijnlijk evenals de klieren in mijn liezen/buik. . De minste aanraking deed me al kreunen. De koorts schoot omhoog naar 40,1. Hele dag op bed gelegen en vooral veel geslapen. De volgende morgen was de koorts zo goed als verdwenen.. misschien nog wat verhoging, maar dit was verwaarloosbaar.
Wat wel opviel was dat mijn klieren (de klieren van het knobbeltje) links en rechts enorm opgezet bleven. Ik weet dat dit kan na een griep, maar zelf heb ik dit beeld nog niet eerder zo meegemaakt. Ik kon mijn eigen hoofd bijna niet dragen en zocht steeds een steun om op te rusten. De klieren bleven erg pijnlijk, mijn hoofd zwaar en ik doodmoe. Zondag was dit beeld hetzelfde.. ik voelde mij prima.. op mijn hoofd en klieren na. Heel bizar. Ik had me al voorgenomen dat wanneer dit op maandag ochtend niet verbeterd zou zijn ik me weer zou melden bij de HA. Maar de volgende morgen voelde ik toch duidelijk verbetering en heb het hierbij gelaten.. Echter de moeheid bleef. Het knobbeltje ook, zonder verandering.. 2 dagen later vond ik deze echter iets gegroeid, maar dit kan verbeelding zijn. verder geen bijzonderheden.

tot....16 mei

Naast het moe zijn besef ik me dat de misselijkheid ik die week ervoor met vlagen had nu toch wel constant aanwezig is. Geen overgeven , maar wel een vervelende factor. Ook merk ik steeds vaker dat ik met snel opstaan of snel omdraaien toch erg duizelig kan zijn. (Het één zal wel met het andere te maken hebben) Bloedarmoede misschien? Ik let op mijn voeding.. ook al is mijn eetlust niet je van het al een tijdje.. de 3 maaltijden gaan nog wel en met floradix drankje moet het ook met de duizelingen wel beter gaan dacht ik.

's avonds ontdek ik aan de rechterkant een verdikking van mijn klier. Geen knobbeltje zoals aan de linkerkant, maar meer een verdikking (kan het niet goed omschrijven.) het is groter dan links en ook weer voelt Edwin direct wat ik bedoel. Ook een vriendin (verpleegkundige) voelt hetzelfde.
De zorg is meteen weer terug.

De volgende ochtend (17 mei) sta ik op de weegschaal.
waar k op 9 mei nog 75 kg woog, weeg ik nu 72 kg.
Op zich mooi natuurlijk (er mag best iets af) maar zo zonder enige moeite verbaasd dit me toch redelijk. Toch schenk ik er geen aandacht aan.
Moeheid en misselijkheid blijven flink aanwezig en ook de verdikking is niet verdwenen.
Tijd voor een lijstje klachten:

-Knobbeltje links hals
-verdikking rechts hals
-constant moe
-constant misselijk
-minder eetlust (eten gaat wel verder)
-snel duizelig
-in 2 maanden tijd 6 x bloedneus gehad (ik heb ze nooit en als iemand me er niet op gewezen had dan had ik dit nooit in verband gebracht met mijn overige klachten.)
-Veel jeuk (is mijzelf niet opgevallen, maar Edwin vind dat ik vaak zit te wrijven/krabben.. vooral 's avonds.. en hij heeft eignelijk wel gelijk . Geen idee of dit uberhaupt ergens mee te maken kan hebben, maar ik heb het maar genoteerd.
-ineens, zomaar 3 kg afgevallen
- sinds 16 mei constante krampen onder in mijn buik (menstruatie krampen kan ik het het beste mee vergelijken) en af en toe een scherpe steek wat hoger in de buik
-ik heb een paar dagen (weet niet meer wanneer precies) een bloedsmaak gehad in mijn mond tijdens en na het hoesten. Toch geen bloed gezien.

Nu weet ik dat alle klachten bij een zwangerschap kunnen horen echter is dat hier geen optie aangezien manlief is gesteriliseerd.

Nadat ik mijn lijstje eens bekeek kon ik er niets van maken. En wat doet de moderne mens dan tegenwoordig. precies.. de grootste fout maken.. GOOGLE!
Ik hoefde niet veel moeite te doen om bij de diagnose Kanker uit te komen. Uiteraard was dit al meerdere malen door mijn hoofd gegaan. Een knobbeltje baart niet voor niets zorgen, maar zo had ik er nog niet naar gekeken.

Ik verdiepte me er verder in om niet oppervlakkig angst bij mezelf te gaan zaaien, maar wellicht had ik dat beter niet kunnen doen. Hoe meer ik las hoe angstiger ik werd. De klachten komen toch wel erg overeen.
Er stond voor vandaag 20 mei een afspraak bij de ha voor onze jongste dochter. Ik had de assistente nog gebeld met de vraag of ik er niet direct achteraan kon. Maar de agenda zal vol. Ik kon wel even de ha vragen of hij even kon kijken of dat ik echt een nieuwe afspraak moest maken.. zo gezegd zo gedaan.
Vanmorgen na mijn dochter vroeg ik de ha of hij nog even tijd had. Even wel, lag eraan wat er te bespreken was. Ik deed beknopt mijn verhaal.. het knobbletje links, de verdikking rechts en even snel mijn overige klachten..
"ho ho ho, niet zo snel. Dit is niet iets wat nu even beproken gaat worden... met dat hij dat zei voelde hij links en rechts en beaamde wat ikzelf al had gevoeld."
Hij wilde dat ik een dubbele afspraak (dubbele tijd) zou maken voor komende week. Dat ik alles even op een rijtje zou zetten en dan zullen we komende week alles rustig doornemen. Hij vond mijn hals in combinatie met mijn klachten genoeg reden voor een goed gesprek en zeker geen overbodige luxe.
Dit stelt me gerust (hij neemt me serieus.. had ook niet anders verwacht hoor, tis een hele fijne ha) aan de andere kant deelt hij kennelijk ook enige zorg.

Volgende week vrijdag 27 mei was er een plekje vrij. (ik ben niet de enige die hem een fijne ha vindt ;) )
Nog een hele week wachten..

Op dit moment ben ik één brok spanning. Ik maak me zorgen en voel me tegelijkertijd een enorme aansteller..
Voor t zelfde geldt is er niets aan de hand en doe ik net of ik zojuist mijn doodvonnis heb horen uitspreken.. Toch laat het me niet los.
Daarvoor zijn er net iets teveel geliefden die te maken hebben (of hebben gehad) met kanker..Misschien dat het me daarom ook zo angstig maakt.

Hoe dan ook... Ook al vinden jullie herkenning in mijn verhaal of ik in jullie verhalen.. Jullie kunnen geen diagnose stellen.. Google kan dat ook niet al lijkt dat vaak zo makkelijk..
Wel is het fijn om even mijn gedachtenspinsels en zorgen op een rijtje te zetten. Misschien, heeeel misschien kan ik me dan straks op mijn werk een beetje concentreren en kan ik komend weekend ook genieten van al het moois...

Mijn hart is in ieder geval weer iets gelucht.. en alleen dat al is een grote hulp..
Ik houd jullie op de hoogte...

Liefs Desiree

sonjas
Lid
Berichten: 224
Lid geworden op: Di 01 Feb 2011 19:14

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor sonjas » Vr 20 Mei 2011 14:14

Hoi Desiree,

Wat vervelend dat je een hele week moet wachten, is zeker niet makkelijk.
Ik blijf wel even meelezen, heb nml zelf ook een opgezette klier in mijn hals. Een paar weken terug is er bloedgeprikt waar niets uitkwam. Omdat de klier nog steeds wat verdikt is ben ik er ook nog niet helemaal gerust op..

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Vr 20 Mei 2011 14:32

Hoi Sonjas,

ja ik vind het wel vervelend dat ik nog zo lang moet wachten.. ik stort me wel op de studie en mijn huis en uiteraard mijn kids.. afleiding genoeg.. maar of t echt helpt??
Ik laat t weten.. de komende week houd ik alle "kwalen/klachten" wel bij in een dagboekje.. wellicht zullen een aantal (of allemaal ) wel te maken hebben met de opbouwende spanning die nu gaat overheersen.. (hopelijk toch echt onterecht)..

Nou goed.. we zullen het zien. Geduld is een schone zaak, maar zeker niet een makkelijke.. en als helemaal niet mijn sterkste kant!!...
Tijd voor een spoedcursus geduld..;)

Is er bij jou alleen bloedgeprikt?? heb je ook nog andee klachten???

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor liddy » Vr 20 Mei 2011 15:56

Da's nogal wat die lijst van je.
Je schrijft dat de huisarts de klieren gevoeld heeft.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat als de huisarts het niet vertrouwd had, hij geen tijd voor je had gemaakt.
Als hij iets ernstigs vermoedt, laat een huisarts je niet een week wachten.
Dus dat kan je een beetje geruststellen.
Er zijn zo veel ziektes, daardoor is de kans klein dat het iets met kanker te maken heeft.
Je bent beslist geen aansteller. Er is iets aan de hand en je weet niet wat.
Logisch dat je je zorgen maakt. Enkel een dokter kan beoordelen wat er aan de hand is.
Daarom is jouw actie door naar de huisarts te gaan volkomen terecht.
Afleiding zoeken is nu de beste remedie.
Het wordt morgen mooi weer, wellicht kun je er op uit met het hele gezin.
Samen naar het bos...

sonjas
Lid
Berichten: 224
Lid geworden op: Di 01 Feb 2011 19:14

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor sonjas » Vr 20 Mei 2011 16:21

Er is alleen bloedgeprikt. Hij dacht aan een ontsteking ofzo. Erop duwen was ook pijnlijk.
Het is wel degelijk minder, ik moet nu harder duwen om het te voelen. Hij weet van de situatie met mijn moeder, lijkt me dat hij daar ook wel rekening mee houd. Omdat de bloeduitslag goed was was verder 'onderzoek' niet nodig.
Verder heb ik geen klachten, niet waar ik me bewust van ben. :wink: Doordat het met mijn moeder zo slecht gaat ben ik toch al niet mezelf nu..

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Vr 20 Mei 2011 21:29

@liddy..

Of de ha echt iets vermoed durf ik niet te zeggen. Hij wist toen overigens niet dat een sfspraak pas een week later kon..hij had over zeer binnenkort/komende week..dat werd dus vrijdag...

Ik ga mijn best doen om afleiding te zoeken...bedankt voor je reactie...
Ikhoop dat je gelijk hebt....

Liefs

jada
Lid
Berichten: 172
Lid geworden op: Zo 27 Mar 2011 16:20

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor jada » Zo 22 Mei 2011 11:07

Heb 5 jaar geleden dezelfde symptonen gehad, toen mijn ogen ook geel werden ben ik zelfs een weekje opgenomen in het ziekenhuis. Bleek toen dat ik Hepatitis A in combinatie met ziekte van Pfeiffer had gehad. Was toen al door het ergste heen maar wel een lange nasleep voor ik weer de oude was. Laat dus even checken op pfeiffer. Hepatitis A kan ook maar is vrij zeldzaam dat je dit in Nederland oploopt, GGD was ook verbaasd dat ik niet in het buitenland was geweest.

sterkte ermee

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Zo 22 Mei 2011 17:10

Hoi Jada

Hier had ik inderdaad over gelezen. Pfeiffer. Ik heb toen ik 20 was al Pfeiffer gehad. De moeheid komt inderdaad overéén (al was dat toen vele malen erger), maar zover ik weet kun je Pfeiffer maar één keer krijgen. Al zijn er natuurlijk overal uitzonderingen voor.

Verder voel ik mij onveranderd.
Ik besef me wel dat ik nu overal op let. Elk steekje of krampje voel ik en link ik aan mijn zorg.
onzinnig natuurlijk. De klachten die ik nu voel kunnen net zo goed (en waarschijnlijk nog wel logsicher ook) te maken hebben met de zorg en stress die
ik mezelf aanmeet.

Het is vast niets....*zegt ze in de hoop zichzelf te overtuigen*

Bedankt voor je reactie...

sonjas
Lid
Berichten: 224
Lid geworden op: Di 01 Feb 2011 19:14

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor sonjas » Vr 27 Mei 2011 19:18

Hoii,
Hoe is het met je? Ben je gisteren nog naar de dokter geweest?
Ik van de week wel, voor die opgezette klier in mijn nek. Over 2 weken mag ik een echo laten maken...
Het kon vanalles zijn zegt ze, sommige mensen hebben er altijd wel 'last' van. Ik hoop dat het allemaal meevalt en niks bijzonders is..

Gr Sonjas

louise40
Lid
Berichten: 4
Lid geworden op: Za 28 Mei 2011 10:22

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor louise40 » Za 28 Mei 2011 14:53

heb net alles meegelezen en vroeg me ook af hoe het gaat.. ? en wat de huisarts gezegd heeft. tevens was ik benieuwd wat voor soort bloedonderzoek je gehad hebt ? waar is op getest bedoel ik ..

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Zo 29 Mei 2011 12:08

Hallo allemaal,

Door de verjaardag van zoonlief vrijdag en zaterdag had ik geen tijd om me even te melden.

Vrijdag ging ik toch wel met lood in mijn schoenen naar de HA. Na eerst gesproken te hebben.. klachten etc kon ik me uitkleden en heeft de HA alle klieren na gevoeld waar ie maar bij kon :wink:

Buiten het harde bobbeltje links in mijn klier en de verdikking rechts kon hij niets voelen. Hij verzekerde me dat de halsbobbeltjes die hij voelde geen enkele reden tot zorg waren. Ik mocht nog puur voor eigen geruststelling bloed laten prikken. Maar om mezelf niet langer in de zenuwen te laten zitten heb ik dit niet gedaan.. De HA vond dit ook niet nodig, maar snapte wel mijn bezorgdheid.. 1 vriendin vecht op dit moment tegen borstkanker en een andere is gistermiddag op 29 jarige leeftijd overleden aan huidkanker. Onwerkelijk en zeldzaam dat dit in je omgeving bij twee jonge mensen gebeurd. Heel confronterend ook. Ik heb dan ook geen enkele reden om maar aan te nemen dat het mij niet zou kunnen gebeuren.. geen paniek, gewoon realistisch..

Op het moment dat ik dit meekreeg zat ik net met mijn hand langs mijn hals en voelde een keihard bobbeltje dat ik nog niet eerder voelde. Links.. bij mijn klier.. Maarrrrr ik ben op dit moment snotverkouden dus dat zal de oorzaak wel zijn. Anders had de ha ongetwijfeld dit wel gevoeld.
De HA nam me heel serieus en drukte me op het hart dat ik bij elk knobbeltje moest langs komen.. al was het alleen maar omdat je niet met die grote zorgen moet blijven lopen. Daar is hij voor.. Dat geeft wel een fijn gevoel.. Je kunt jezelf soms zo'n zeur vinden..

Ben wel vergeten te vragen hoe ik nou zelf evt het verschil kan voelen tussen een onschuldige klier en iets dat niet pluis zou kunnen zijn.
misschien nog maar even bellen...

Ontzettend bedankt voor het meeleven en de reacties...

Een heel opgeluchte moeder!!

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor liddy » Zo 29 Mei 2011 20:20

Gecondoleerd met het verlies van je vriendin.
Tegelijkertijd geweldig nieuws voor jou en wat heb jij een fijne huisarts.

sonjas
Lid
Berichten: 224
Lid geworden op: Di 01 Feb 2011 19:14

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor sonjas » Ma 30 Mei 2011 10:57

Wat fijn voor je dat het uiteindelijk niets is!!

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Di 08 Mei 2012 15:19

Hallo

Vorig jaar plaatste ik mijn eerste bericht. In juni vorig jaar stortte ik in en kreeg ik de diagnose Burnout!

Nu een jaar verder (bijna). Therapie en anti-depressiva sinds twee maanden gaat het echt wet stukken beter. Tot een week of twee geleden. De eeuwige vermoeidheid werd erger.
Ik val razendsnel af en ben naar de huisarts gegaan. Eerst dacht ik dat het door de anti-depressiva zou komen, maar dat sloot de huisarts al snel uit. Er is bloed geprikt (kopje moeheid)
en daar krijg ik morgen de uitslag van. Al enige tijd heb ik met vlagen vreselijke jeuk overal. Sinds vorige week is dit eigenlijk constant aanwezig. Ik wordt er gek van. Ik krab alles open.
Je kunt dan maar beter pijn hebben.

Vorige week nadat ik bij de huisarts was geweest, stuurde ze me dus door voor bloedonderzoek.
Ik moest voor deze week een nieuwe afspraak maken (morgen ochtend) dan zou ze me volledig nakijken. Ook inwendig onderzoek.

Nu ben ik natuurlijk bekend met internet en te ongeduldig en nieuwsgierig. Ik ben gaan zoeken naar oorzaken voor mijn klachten en kom steeds bij één punt uit. Hodgkin lmfoom.
Vorige week na het bezoek belde mijn huisarts. Ze vroeg of het bobbeltje bij mijn lymfeklier van vorig jaar al was verdwenen. Deze is echter nooit weggeweest. Hij is iets groter, nog steeds niet pijnlijk.

Ook de huisarts zei toen ik vroeg welke richting ze uit dacht dat het van niets bijzonders tot hodgkin kon zijn. Dit had ik niet eens gehoord. Mijn man wist me dat te vertellen toen ik via internet bij hodgkin uit kwam.
Ik ben kennelijk blijven steken bij; niet ernstig...

Hoe dan ook...ik weet dat de kans dat het niets bijzonders is vele malen groter is dan andersom, maar toch is daar die zorg weer.. Niet zo erg als vorig jaar. Ik ben er nu veel rustiger onder...

Ik houd jullie weer op de hoogte...

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Wo 09 Mei 2012 10:19

Ik ben doorgestuurd naar de internist/oncoloog en gynaecoloog... Zucht

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor liddy » Wo 09 Mei 2012 23:49

Hoe raar kan een mens reageren.
Het is zo begrijpelijk dat je wilt dat ze je nakijken en toch had je liever gehoord dat je niet door gestuurd hoefde te worden.
Hou je vast aan "ik weet dat de kans dat het niets bijzonders is vele malen groter is dan andersom"
Weet je al wanneer je terecht kunt?

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Do 10 Mei 2012 14:56

Nee ik hen nog geen idee.. Binnen 1 à 2 weken hooguit. Zei de ha. Ze zou er wat druk achter zetten.
Inmiddels vind ik het eng worden... Dat komt mee door mijn man die als de dood is. Van de nuchtere kerel is niets meer over...

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Vr 11 Mei 2012 17:39

Inmiddels bericht dat ik woensdag naar de gyn moet. Van de internist nog niets gehoord.

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Do 23 Aug 2012 15:31

Tijd voor een update..



Bij de gyn was e niets bijzonders.. De internist was een oncoloog..
Bloedonderzoek wees uit dat mijn vit d gehalte erg laag was. Waarde: 36
Verder was alles goed.

Thorax en buikecho leken eerst afwijkingen te laten zien bij longen en lever maar na één ctscan was dit verwaarloosbaar... Ik ben naar huis gestuurd. De klieren zijn te klein voor één punctie.. Milt is niet vergroot.. verder kon ze geen reden vinden om verder te zoeken.

Nu weer terug naar de huisarts geweest.. Ik slik inmiddels medicijnen tegen jeuk en speciaal vit d preparaat, maar een oorzaak is er niet. Weer opnieuw bloedprikken.. Die moeheid, afgevallen en nachtzweten moet toch ergens vandaan komen.

Bloed was goed.. Geen cmv, geen q-koorts... Pfeiffer ..konden ze zien dat ik dat wel gehad heb in het verleden..(dat wist ik al).. Nog geen steek verder dus..

Inmiddels hoest ik alweer 6 weken..(volgens bloed onderzoek heb ik recent geen luchtweginfectie doorgemaakt)...dusss

Ik heb geregeld pijn bij mijn borstbeen (ik denk door het hoesten) en mijn linker arm doet raar..af en toe dove vingers..kramp in mijn onderarm etc..vervelend.

En van de week begon een moedervlek spontaan te bloeden en kreeg ik op mijn wang ineens een vreemde blauwe plek uit het niets. Zal werk niet met elkaar te maken hebben maar raar is het wel.

Enfin... Tot zover..over drie werken terug naar de ha..als ik dan nog een
Kilo ben afgevallen stuurt ie me terug naar de internist....

The story continues...

ritteke
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Do 23 Aug 2012 16:39

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor ritteke » Do 23 Aug 2012 16:43

hoi

ben je al eens nagekeken voor je schildklier
veel van je sympthomen komen ook voor snelle schildklier
kijk anders maar eens op schildklierforum

mvg ritteke

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Do 23 Aug 2012 20:59

Dank je voor je reactie... Mijn schildklier is in orde..dat is als eerste gecheckt. De ha dacht in eerste instantie dat dat de boosdoener was...

Bart1974
Lid
Berichten: 216
Lid geworden op: Zo 18 Sep 2011 13:24

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor Bart1974 » Do 23 Aug 2012 22:26

Hou Desiree,

Wat rot dat ze nog de oorzaak niet gevonden hebben! Ik zou in ieder geval die bloedende moedervlek door je huiarts eruit laten halen. Die dingen kunnen erg verradelijk zijn en horen niet ineens uir het niets te gaan bloeden. Mag ik vragen of er van.heel je lichaam een ct scan is gemaalt ? Zo nee probeer die dan wel te krijgen, gewoon om veel ziektes te kunnen uit sluiten... heel veel sterkte ! Groetjes Barr

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Vr 24 Aug 2012 08:40

Er is alleen een thorax-ct gemaakt.. Verder niet.
Die moedervlek zal ik straks even melden. De ha belt me nog om eea uit te leggen mbt de bloed uitslagen

Bart1974
Lid
Berichten: 216
Lid geworden op: Zo 18 Sep 2011 13:24

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor Bart1974 » Vr 24 Aug 2012 16:26

Hoi Desiree,

Dan zou ik om een gehele ct verzoeken...gewoon om alles uit te sluiten.

Heel veel sterkte !

Groetjes,
Bart

desiree schreef:Er is alleen een thorax-ct gemaakt.. Verder niet.
Die moedervlek zal ik straks even melden. De ha belt me nog om eea uit te leggen mbt de bloed uitslagen

desiree
Lid
Berichten: 26
Lid geworden op: Vr 20 Mei 2011 12:43

Re: Hoe angst en zorg kan overheersen...

Berichtdoor desiree » Ma 03 Sep 2012 23:38

Morgen naar de huisarts voor die moedervlek...het is maar een kleintje hoor (6 mm diameter)
Wat verheven..lichtbruin binnenin nu roze en schilferig met één korstje... Dat bloeden is inderdaad niet normaal zei de assistente dus moest er wel even mee komen... Heb er op wat jeuk na geen last van...

Als ik de komende drie weken nog 2 kg afval of meer dan stuurt hij me meteen door/terug naar de internist...met het verzoek tot volledige scan


Terug naar “Ik ben bang dat ik kanker heb”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten