Het piekeren stopt niet
Geplaatst: Do 11 Aug 2011 17:48
Tja, ik ben bekend met de tekst: een mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest.. Echter helpt dit nu even niet.
Hier mijn verhaal om even mijn hart te luchten.
Na mijn bevalling ben ik in een erg stressvolle periode terecht gekomen waarin het niet goed leek te gaan met mijn baby.
Na allerlei onderzoeken blijkt het allemaal goed te zijn met de kleine en kunnen we dan eindelijk de roze wolk gaan zoeken.
Echter een dag later word ik wakker met allerlei pijnen in mijn hele lichaam en in mijn gedachten komt maar 1 woord naar boven en dat is kanker.
Ik ben echt overtuigd van het feit ik dit heb en dat mijn prille geluk verstoord zal worden en dat mijn kleine zonder mij de wereld moet verkennen.
De reden dat alleen de term kanker in mij op kwam, is dat er inmiddels verschillende familieleden aan deze ziekte overleden zijn.
Ik heb direct mijn huisarts gebeld en hij heeft na een gesprek met mij geconcludeerd dat ik totaal uitgeput was door alles wat er met mij gebeurd
was de afgelopen jaren. Ik heb medicijnen gekregen en het ging alleen maar erger. Nu ben ik 5 maanden verder en heb ik nog steeds allerlei klachten.
Met name buikklachten. Pijn onderaan mijn ribben, hiervoor ben ik nu bij een manueel maar het gevoel gaat niet weg.
Verder heb ik vaak hoofdpijn en duizelen de gedachten door mijn hoofd. Alle vormen van kanker heb ik al gehad.
Ik heb een hele fijne huisarts, die mij een buikecho heeft laten maken. Hier is niets uitgekomen, uit bloedonderzoeken ook niet,
maar ik blijf maar malen en googlen. Ik volg al therapie en doe echt alles om mij niet te laten beïnvloeden door mijn gedachten. Maar het lukt niet.
Ik kan alleen maar denken aan het feit dat ik wel kanker moet hebben, anders voelde ik toch niet zoveel pijn.
Graag reacties....
Hier mijn verhaal om even mijn hart te luchten.
Na mijn bevalling ben ik in een erg stressvolle periode terecht gekomen waarin het niet goed leek te gaan met mijn baby.
Na allerlei onderzoeken blijkt het allemaal goed te zijn met de kleine en kunnen we dan eindelijk de roze wolk gaan zoeken.
Echter een dag later word ik wakker met allerlei pijnen in mijn hele lichaam en in mijn gedachten komt maar 1 woord naar boven en dat is kanker.
Ik ben echt overtuigd van het feit ik dit heb en dat mijn prille geluk verstoord zal worden en dat mijn kleine zonder mij de wereld moet verkennen.
De reden dat alleen de term kanker in mij op kwam, is dat er inmiddels verschillende familieleden aan deze ziekte overleden zijn.
Ik heb direct mijn huisarts gebeld en hij heeft na een gesprek met mij geconcludeerd dat ik totaal uitgeput was door alles wat er met mij gebeurd
was de afgelopen jaren. Ik heb medicijnen gekregen en het ging alleen maar erger. Nu ben ik 5 maanden verder en heb ik nog steeds allerlei klachten.
Met name buikklachten. Pijn onderaan mijn ribben, hiervoor ben ik nu bij een manueel maar het gevoel gaat niet weg.
Verder heb ik vaak hoofdpijn en duizelen de gedachten door mijn hoofd. Alle vormen van kanker heb ik al gehad.
Ik heb een hele fijne huisarts, die mij een buikecho heeft laten maken. Hier is niets uitgekomen, uit bloedonderzoeken ook niet,
maar ik blijf maar malen en googlen. Ik volg al therapie en doe echt alles om mij niet te laten beïnvloeden door mijn gedachten. Maar het lukt niet.
Ik kan alleen maar denken aan het feit dat ik wel kanker moet hebben, anders voelde ik toch niet zoveel pijn.
Graag reacties....