Zit het nou echt tussen mijn oren?
Geplaatst: Wo 20 Mar 2013 17:35
Hallo allemaal,
Ik ben al vanaf half december echt ziek, maar vanaf oktober ben ik al niet lekker.
De reden dat ik me heb geregistreerd bij jullie forum omdat ik graag van me af wil schrijven
omdat ik het idee heb totaal niet serieus genomen te worden en dat het misschien wel tussen mijn oren zit.
Vanaf oktober ben ik al moe en bijna elke dag verhoging en lichte koorts. Ik kreeg knobbels in mijn hals
en ik had wel in de gaten dat dit mijn lymfkeklieren zijn. Maar ik dacht dat ik een griepje te pakken had en
besteedde er niet zoveel aandacht aan. In december werd het alleen maar erger. De knobbels zijn nu 2 harde knikkers
geworden boven mijn sleutelbeen en onder mijn kaak, naast mijn slokdarm/luchtpijp zeg maar zit een knobbel die veel groter
is dan een knikker. Maar hij zit vrij diep dus ik kan de grootte niet echt inschatten. Ook heb ik een bult onder mijn achterhoofd en ook veel plekjes enzo daar bovenaan mijn nek en op achterhoofd. Daar jeukt het ook als een gek. De moeheid is sinds december niet meer te harden. Ik kreeg overal op mijn lichaam jeuk en daar heb ik nog steeds last van. Net als veel zweten (vooral in de nacht) en ik ben in 12 weken tijd 17 kilo afgevallen. Ik ben gaan googelen en misschien had ik dit niet moeten doen. Ik vind veel herkenning in jullie verhalen maar ik weet ook héel goed dat de kans heel erg klein is dat ik écht ziek ben. Mijn bloedwaarden blijven steeds verhoogd, en dan de erytrocyten, de leucocyten en de trombocyten. En niet echt schrikbarend hoog, dus ik begin vreselijk aan mezelf te twijfelen. Vooral omdat ik momenteel nog opgenomen ben in de pychiatrie. Gelukkig gaat het erg goed met me en heb ik afgelopen week te horen gekregen dat ik met ontslag mag. Ik twijfel zo aan mezelf omdat ik hier constant te horen krijg dat het stress (uhh waarvan?) is en de huisarts beweerde zelfs dat ik depressief ben (terwijl gelukkig ze hier ook zeggen dat ik verre van depressief ben). Ook was ik te zwaar dus nu krijg ik alleen maar te horen: goh wat goed dat je zoveel afgevallen bent! Ja natuurlijk is dat fijn, maar niet op deze manier. Ook ben ik sinds december aan het hoesten. Van de longarts heb ik een antibiotica gekregen afgelopen week maar is niet aangeslagen. Ik heb vannacht vreselijk veel donkerbruin taai slijm opgehoest met proppen bloed. De huisarts heeft vanochtend naar het AMC gebeld naar de longarts. Voor komende maandag had ik al een afspraak bij de internist staan (voor de eerste keer) en daarna gaan ze in mijn longen kijken door middel van een bronchoscopie. Dit wilde de longarts hoorde ik zostraks. Dus er wordt wel haast achter gezet gelukkig. Het vreemde is dat mijn longfoto van een maand geleden goed was. Er was alleen sprake van bronchopathie (?). Dat betekend toch dat je te hard hoest ofzoiets? Ook een buikecho leverde niet echt wat op (heb ook bovenbuikpijn), alleen ze zagen iets in mijn linkernier. Maar dat was waarschijnlijk een niersteentje. En wat kalk in mijn lever ofzoiets. Dus ik begin zooo te twijfelen, zit het nu echt tussen mijn oren en moet ik me niet zo aanstellen? Mijn linkeroksel begint sinds een paar weken ook wat te zeuren, evenals mijn linkerlies. Maar ik voel er al niet eens meer aan, doodsbang dat ik me aanstel en dat ik het me inbeeld ofzoiets. Heb trouwens sinds ik ziek ben ook een grote huidafwijking onderaan mijn rug, helft onderrug en helft billen. Dit is nu echt heel groot geworden, volgens de huisarts is het ringworm maar ik heb nu al zolang creme gesmeerd (heb al een andere gehad want die eerst hielp niet) maar het de huidafwijking groeit alleen maar. Verder vaak en best veel blauwe plekken op mijn linkerbeen. De knobbels en blauwe plekken zitten allemaal links, erg vreemd.
Mjn vraag is, kan je toch iets mankeren terwijl de borstkasfoto en buikecho zo'n beetje in orde zijn? Als mijn lymfklieren in mijn borstkas vergroot zouden zijn dan hadden ze dat toch allang moeten zien? Omdat ik zo hoest enzo. Het zal wel allemaal tussen mijn oren zitten......maar ik wordt er ZO moe van steeds zo ziek en moe te zijn. Ik zorg goed voor mezelf en ik ben een echte vechter maar dit zit me even heel erg tegen.
Groetjes, Kim
Ik ben al vanaf half december echt ziek, maar vanaf oktober ben ik al niet lekker.
De reden dat ik me heb geregistreerd bij jullie forum omdat ik graag van me af wil schrijven
omdat ik het idee heb totaal niet serieus genomen te worden en dat het misschien wel tussen mijn oren zit.
Vanaf oktober ben ik al moe en bijna elke dag verhoging en lichte koorts. Ik kreeg knobbels in mijn hals
en ik had wel in de gaten dat dit mijn lymfkeklieren zijn. Maar ik dacht dat ik een griepje te pakken had en
besteedde er niet zoveel aandacht aan. In december werd het alleen maar erger. De knobbels zijn nu 2 harde knikkers
geworden boven mijn sleutelbeen en onder mijn kaak, naast mijn slokdarm/luchtpijp zeg maar zit een knobbel die veel groter
is dan een knikker. Maar hij zit vrij diep dus ik kan de grootte niet echt inschatten. Ook heb ik een bult onder mijn achterhoofd en ook veel plekjes enzo daar bovenaan mijn nek en op achterhoofd. Daar jeukt het ook als een gek. De moeheid is sinds december niet meer te harden. Ik kreeg overal op mijn lichaam jeuk en daar heb ik nog steeds last van. Net als veel zweten (vooral in de nacht) en ik ben in 12 weken tijd 17 kilo afgevallen. Ik ben gaan googelen en misschien had ik dit niet moeten doen. Ik vind veel herkenning in jullie verhalen maar ik weet ook héel goed dat de kans heel erg klein is dat ik écht ziek ben. Mijn bloedwaarden blijven steeds verhoogd, en dan de erytrocyten, de leucocyten en de trombocyten. En niet echt schrikbarend hoog, dus ik begin vreselijk aan mezelf te twijfelen. Vooral omdat ik momenteel nog opgenomen ben in de pychiatrie. Gelukkig gaat het erg goed met me en heb ik afgelopen week te horen gekregen dat ik met ontslag mag. Ik twijfel zo aan mezelf omdat ik hier constant te horen krijg dat het stress (uhh waarvan?) is en de huisarts beweerde zelfs dat ik depressief ben (terwijl gelukkig ze hier ook zeggen dat ik verre van depressief ben). Ook was ik te zwaar dus nu krijg ik alleen maar te horen: goh wat goed dat je zoveel afgevallen bent! Ja natuurlijk is dat fijn, maar niet op deze manier. Ook ben ik sinds december aan het hoesten. Van de longarts heb ik een antibiotica gekregen afgelopen week maar is niet aangeslagen. Ik heb vannacht vreselijk veel donkerbruin taai slijm opgehoest met proppen bloed. De huisarts heeft vanochtend naar het AMC gebeld naar de longarts. Voor komende maandag had ik al een afspraak bij de internist staan (voor de eerste keer) en daarna gaan ze in mijn longen kijken door middel van een bronchoscopie. Dit wilde de longarts hoorde ik zostraks. Dus er wordt wel haast achter gezet gelukkig. Het vreemde is dat mijn longfoto van een maand geleden goed was. Er was alleen sprake van bronchopathie (?). Dat betekend toch dat je te hard hoest ofzoiets? Ook een buikecho leverde niet echt wat op (heb ook bovenbuikpijn), alleen ze zagen iets in mijn linkernier. Maar dat was waarschijnlijk een niersteentje. En wat kalk in mijn lever ofzoiets. Dus ik begin zooo te twijfelen, zit het nu echt tussen mijn oren en moet ik me niet zo aanstellen? Mijn linkeroksel begint sinds een paar weken ook wat te zeuren, evenals mijn linkerlies. Maar ik voel er al niet eens meer aan, doodsbang dat ik me aanstel en dat ik het me inbeeld ofzoiets. Heb trouwens sinds ik ziek ben ook een grote huidafwijking onderaan mijn rug, helft onderrug en helft billen. Dit is nu echt heel groot geworden, volgens de huisarts is het ringworm maar ik heb nu al zolang creme gesmeerd (heb al een andere gehad want die eerst hielp niet) maar het de huidafwijking groeit alleen maar. Verder vaak en best veel blauwe plekken op mijn linkerbeen. De knobbels en blauwe plekken zitten allemaal links, erg vreemd.
Mjn vraag is, kan je toch iets mankeren terwijl de borstkasfoto en buikecho zo'n beetje in orde zijn? Als mijn lymfklieren in mijn borstkas vergroot zouden zijn dan hadden ze dat toch allang moeten zien? Omdat ik zo hoest enzo. Het zal wel allemaal tussen mijn oren zitten......maar ik wordt er ZO moe van steeds zo ziek en moe te zijn. Ik zorg goed voor mezelf en ik ben een echte vechter maar dit zit me even heel erg tegen.
Groetjes, Kim