Mijn pleeg-vader

[sonjas]

Wat spannend! Heel veel succes!!!!!!!!

Liefs Sonjas

[stoffeltje]

hoi anspatje,
denk aan jullie veel sterkte,het is niet makkelijk!
stoffeltje

[anspatje]

dank je wel!

[lmdehaan]

Pff, heftig zeg! Heel veel sterkte!

[anspatje]

Hallo,
Zoals jullie weten heb ik afgelopen dinsdag een verzoek ingedient bij de huis arts voor euthanasie voor dicky.
Vandaag heeft de huisarts mij gebelt.
Ze zei dat ze met de oncoloog over dicky had gepraat,
en dat ze tot de conclusie zijn gekomen om eerst een andere soort morfine te gaan proberen.
Hij krijgt dan morfine pleisters in plaats van het morpfine drankje wat hij nu krijgt.
We moeten kijken of hij daar door minder moe is.
Dan heb ik volgende week weer contact met de huisarts.
daarbij kunnen ook ze nog ritalin geven.
Bij adhd kinderen is dit juist om kinderen wat rust te geven maar bij volwassenen is het om ze meer energie te geven.
Ik wil er natuurlijk alles aan doen om het dicky zo fijn mogelijk te maken,
ik hoop dan ook van harte dat het doet wat ze hopen,
maar ik ben er ook weer niet blij mee.
Nu vooral omdat we de keuze voor euthanasie gemaakt hebben en ik er nu eindelijk wat anders tegen over stond dan eerst,
omdat ik nu echt inzag dat het misschien wel beter voor dicky was.
Ik had in mijn hoofd dat ik nu op een korte termijn afscheid van hem zou moeten nemen.
En nu denk ik weer zo van nu ga ik hem nog langer zien lijden....
Het blijft een moeilijk iets.

[liddy]

Wat een stap om te nemen.
Vanuit de arts begrijp ik dat ze nog eerst iets anders wil proberen, vanuit jou en je pleegvader begrijp haar reactie niet.
Euthanasie moet door twee dokters beoordeeld worden, dokters die allebei zeer recent bij je pleegvader geweest zijn.
Stel nu dat de pleisters helpen en hij minder pijn heeft, dan ben je blij dat de dokter het geprobeerd heeft.
Helpt het niet dan wordt de beslissing voor wel euthanasie makkelijker voor de dokter.
Ze heeft dan namelijk alles geprobeerd, iets wat ze volgens de wet ook verplicht is om te doen.
Bedenk dat voor een arts het toedienen van middelen voor euthanasie haaks staat op wat hij/zij altijd probeert te doen.
Een handeling die ook emotioneel het nodige vraagt van een arts.
Het klinkt allemaal wel aannemelijk, echter daar ben jij nu niet mee geholpen.
Weer niet weten waar je aan toe bent, dat maakt deze ziekte ook ontzettend moeilijk om mee om te gaan.
Toch hoop ik voor jou dat je ergens nog iets vind daar je jezelf aan kunt optrekken.
Misschien het goede weer ...

[sonjas]

Dat is erg dubbel allemaal. Vooral als je jezelf er al op ingesteld had..
Wanneer zou hij die pleisters dan krijgen? En voor hoelang om te kijken of het aanslaat??

Het hele proces blijft dus onzeker en onduidelijk, van het begin tot het eind..



Liefs Sonjas

[stoffeltje]

hoi,
voor jou zelf ook zo onzeker.
je weet ook nooit hoe het uit pakt en wat het beste is.
veel sterkte!
stoffeltje..

[doortje]

beste antspatje

ik wil je heel veel sterkte wensen
ik herken de onzekerheid van denken afscheid te moeten nemen
en dan toch weer een behandeling
heel moeilijk en dubbel

doortje

[anspatje]

Hoi!
Nog even een berichtje van mij.
donderdag vond ik het heel vereveld dat de arts mij belden en eerst nog andere medicijnen wilde proberen bij dick.
Maar nu een dag later bekijk ik het weer van een ander punt.
Ik heb zo iets van het is alleen maar goed dat ze nog iets willen proberen.

De dokter kent dicky ook als strijder en niet als iemand die de moed zomaar opeeft. Ze wil alles proberen. We kijken een week aan met deze morfine. Werk het niet proberen we nog de ritalin. En daarna msschien nog wel iets anders.

En wie weet heeft hij er wel baat bij en helpt het allemaal wel. En als het allemaal niet helpt dan is de keuze voor de euthanasie straks alleen maar makkelijker, omdat je dan echt zeker weet dat je alles geprobeerd hebt.

moest het nog ff kwijt!
fijn weekend!
x

[sonjas]

Dat is één ding wat zeker is, kun je achteraf nooit zeggen 'hadden we maar..'.
Nu hopen dat het goed aanslaat en jullie nog extra tijd krijgen zo!!

Fijn weekend!
Liefs Sonjas

[anspatje]

donderdag vond ik het heel vervelend dat de arts mij belden en eerst nog andere medicijnen wilde proberen bij dick.
Maar vrijdag bekeek ik het weer van een ander punt.
Ik heb zo iets van het is alleen maar goed dat ze nog iets willen proberen.

De dokter kent dicky ook als strijder en niet als iemand die de moed zomaar opeeft. Ze wil alles proberen. We kijken een week aan met deze morfine. Werk het niet proberen we nog de ritalin. En daarna msschien nog wel iets anders.

En wie weet heeft hij er wel baat bij en helpt het allemaal wel. En als het allemaal niet helpt dan is de keuze voor de euthanasie straks alleen maar makkelijker, omdat je dan echt zeker weet dat je alles geprobeerd hebt.

Maar nu waren we zaterdag weer in het umc omdat zijn zakje weer lekte.
En tijdens het verschonen daarvan viel zijn tracheostoma er uit.

Wat voor een een mooi rond gaatje in zijn hals was, is nu een behoorlijk groot gat mat allemaal tumoren er om heen.
En dat was geen prettig gezicht! gelukkig heeft hij dat zelf niet gezien.
Gelukkig heeft hij zo;n bandje op zijn nek die de tracheostoma op zijn lek moet houden,
anders zou dat ding er steeds uit komen.

Verder vrijdag zijn eerste morfine pleister geplakt. En moest hij langzaam gaan minderen met de morfinedrank.
Tot nu toe heeft hij niet het idee dat hij minder moe is.
Dat betekend dat ik dat donderdag tegen de arts moet zeggen,
en zij willen dan met ritalin beginnen.
Nu zei dicky van het weekend dat hij dat helemaal niet wil.....
pffff misschien veranderd hij nog wel van gedachte!

[stoffeltje]

hoi anspatje,
jammer dat zijn wond groter is geworden.
en t"ja de keuze die ligt aan hem zelf.
heel veel sterkte..

[anspatje]

Ik zit qua emoties weer in een achtbaan...
Dicky is best een eigenwijs mannetje de laatste 2 dagen snauwt hij ook een beetje naar mij.
Hij krijgt nu morfine pleisters en had gewoon nog de drankmorfine erbij in genomen,
ik hem duidelijk maken dat dit niet mag.
Althans dat lijk me niet echt handig een dubbele dosis morfine
Hij moest vandaag de morfine pleister vervangen, maar dat had hij een paar uur te vroeg gedaan,
had ik wat van gezegd, meteen kreeg ik weer een snauw: angelique de dokter.
Ik ben meer van de regeltjes en hij heeft zo iets van dat bepaal ik zelf wel.
Vandaag vroeg ik wat een arts uit het umc gevraagd had om aan hem te vragen
zegt hij gewoon daar staat mijn hoofd niet naar.
En het was maar een simpele vraag.
En i moet het weer aan haar terug koppelen.
Ik moet ook van de huisarts peilen of hij miner moe is van deze morfine,
vraag ik dat aan hem want ik moet de huisarts deze week daarover inlichten.
Zegt hij dat zien we wel.
Zeg ik dat hij naar die paar dagen wel verschil of niet moet voelen,
zegt hij morgen weer een dag...
pffff ik vind dat best vervelend...maar t zal er wel bij horen.
Maar mij doet het een beetje pijn.
En later denk ik weer waar maak ik me druk om,
maar ik doe al zo veel niet alleen voor hem, maar ook mijn werk en gezin,
ik wil ook met repect behandeld worden,
ik probeer ook alleen maar goed te doen.....
Maar dan voel ik me weer rot dan denk ik ik heb nog een heel leven voor me (mag ik hopen)
Hij waarschijnlijk niet meer....

[liddy]

Wees niet te bang voor morfine. Okee een dubbele dosis is niet de bedoeling, maar op zich is het geen probleem.
Het stilt nog meer de pijn.
Het begint waarschijnlijk tot hem door te dringen dat de dagen nu geteld zijn.
En daar wordt hij niet vrolijker van. Hij heeft waarschijnlijk zo iets van laat me met rust.
Wat maakt die ene dag nu uit, wie weet ben ik er morgen wel niet.
En ja, wat je ook doet, je doet het nooit goed.
Dit is een heel moeilijke fase waar je nu in zit.
Probeer je voor ogen te houden dat hij zijn reactie op jou uit, maar dat die reactie komt uit onvermogen om met de situatie om te gaan.
Echter het kan o zo hard aankomen, die totaal ongegronde verwijten.
Echt het is niet op jou gericht, maar het doet zo zeer ...

Nog meer dan in de afgelopen periode geldt nu: leef bij de dag.
Want het loopt toch anders dan je denkt.
Wat voor vandaag geldt, geldt morgen niet, en overmorgen misschien weer wel.
Volg je gevoel dat is een goede graadmeter.
En probeer iedere dag even een momentje voor jezelf te nemen.
Al is het maar wat langer onder de douche staan, even jezelf op de eerste plaats.

[sonjas]

Hallo Anspatje,

Ik weet niet goed wat ik moet zeggen.. wat vervelend!
Het is erg aangrijpend om te lezen, wetende dat wij straks ook zo'n soort situatie gaan komen..

Heel veel succes/sterkte, ik denk aan je!
Gr Sonjas

[anspatje]

Helaas moet ik meedelen dat dicky vanavond is overleden.
Ik kwam thuis van mijn werk en na t eten was ik met hem op msn aan het kletsen.
Hij zei dat hij gebloed had uit zijn tracheostoma.
En dat het best veel was met stolsels.
Ik heb voor de zekerheid de kno afdeling van het ziekenhuis gebeld.
Ze hebben gezegd dat als we ons zorgen maakten we mochten komen.
Op een gegeven moment kreeg ik mijn tante via de msn dat ze bij dicky was,
toen vroeg ze aan mij of het normaal was dat bloed.
het zat zelfs op de trap.
Ik heb haar laten vragen of dick naar het ziekenhuis wilde en dat hebben we gedaan.
Het was een hele lieve arts en dit wilde precies weten waar het bloed vandaan kwam,
op een gegeven moment begon dicky heel erg te rillen en de arts voelde aan zijn pols en
Zei tegen dick u heeft zeker veel bloed verloren.
Dick knikte.
Er werd ineens heel druk gelopen heen en weer en gebeld.
werd een infuus geprikt en er werd heel duidelijk gezegd dat dit niet een goed teken was.
Het kon zijn dat de tumor iets met de slagader had gedaan waardoor het zo was gaan bloeden.
op een gegeven moment kwam er zo veel bloed uit dat ze heel hard tegen zijn nek moesten drukken,
we werden meteen naar een high care kamer gereden.
Ik ben zo blij dat ik sinds 2 dagen hier op deze site iemand hebt ontmoet waarbij haar vader ook,
deze dramatische ziekte heeft.
En zij heeft mij een dag of 2 geleden verteld dat dit bij haar vader kon gebeuren, en dit is mij nooit verteld.
En toen ik daar stond ben ik zo blij dat ik deze informatie van te voren gekregen heb,
zodat ik heel kalm voor dicky kon zijn.
Ik heb zijn hand vast gehouden en hem constant aangekeken.
Hij was zelfs weer aan het flirten met de verpleegster, heeft zijn tong uitgestoken op een grappige manier en ik moest zijn portemonee uit zijn kont pakken en zaten nog te dollen dat ik in zijn kont zou knijpen.
Zo waren wij veel dollen en lachen gelukkig heb ik dit nog van hem gezien.
Maar het was een ernstige situatie, de opgeroepen kno arts dacht in eerst instantie dat er misschien nog iets te redden viel dan wel van tijdelijke duur.
Ze konden hem nog bloed geven iets afklemmen. enz enz
ik heb een aantal keer duidelijk gezegd dat hij niet gereanimeerd wilde worden en dat we ook al bezig waren voor Euthanasie.
Ze konden hem dan alleen nog in slaap brengen om hem van de pijn te verlichten.
Hij keek mij aan en zei dat mijn mening heel veel voor hem betekende.
Ik heb toen gezegd ga maar lekker slapen.
En toen hebben ze hem iets gegeven waar hij rustig van werd.
Toen begon het weer hevig te bloeden en was het al gauw duidelijk dat het zijn slagaders was.
op een gegeven moment liet hij mij los ging wild met zijn benen doen,
kwam om hoog en zette rare ogen op en trok rare gezichten.
Toen zeiden ze dat dit niet goed was en hij gauw zou gaan.
Nog meer morfine en nog meer slaapmiddel.
Als hij heel rustig was zouden ze de klemmen loslaten en daardoor zou hij rustig gaan.
Nou hij man zijn tijd en ging niet zo snel hoor.
haha echt dicky strijder tot het eind.
Ze hebben wel 10 keer moeten luisteren of het zo ver was.
En wat waren de artsen lief voor mij zeg.
Ze hebben wel honderd keer gevraagd hoe het met mij ging en dat ik me zo goed hield,
en dat ik hem zo goed hebt gesteund hierin.
En dat doet me wel goed.
Moeilijk blijft het.
En toen was het zover en daar kwamen eindelijk de tranen.....
Maar ik weet dat het voor hem beter is zo, maar da neemt de pijn niet weg.

[doortje]

och meis
ik denk aan je
heeeeel veel sterkte
wat ben je moedig geweest en sterk om zo naast Dicky te staan
ik stuur je heel veel kracht

[sonjas]

Lieve Anspatje...

Gecondoleerd met Dicky!!
Wat is het dan ineens snel gegaan.
Heel veel sterkte meid, voor de komende tijd!
Je mag me altijd mailen als je iets kwijt wilt!!

Liefs Sonjas

[jada]

Lieve angelique,

Ik lees hier al het verhaal. Wel heel heftig zeg, en wat een geluk dat je in het ziekenhuis was. Je moet er toch echt niet aan denken dat dit thuis gebeurt. Zal tegen mijn moeder zeggen dat als ziet dat mijn vader ook zo hevig gaat bloeden ze dan toch gaat bellen. (ze hebben nu gezegd dat dat geen zin meer heeft) Niet om zijn leven te redden maar wel voor mijn ouders zodat ze hierin begeleid kunnen worden. Ik vind je heel erg dapper dat je er bij bent gebleven want tegen ons zegt iedereen dat dit een heel traumatische ervaring is en dat zelfs het verplegend personeel dit heftig vind. Ze hebben hier een heel protocol voor ontworpen waarbij ze vooral steeds hameren op het feit dat we donkere handdoeken klaar moeten leggen. Daar hameren ze zo op dat we er zelfs een beetje lacherig over zijn geworden zo van: nou ja die bloeding is niet zo erg als je je gekleurde handdoeken maar bij je hebt.

Wel heel vreemd dat jij nooit gewaarschuwd bent maar ben blij dat we elkaar hebben ontmoet zodat je het toch wist. Heeft zo moeten zijn. Nogmaals heel veel sterkte.

[stoffeltje]

hoi anspatje,
allereerst van harte gecondoleerd met het verlies van je pleegvader.

het is moeilijk om zoiets mee te maken.
maar het is reuze knap en sterk dat je er zo bij kon blijven voor hem!
en het feit dat hij mocht gaan!
er zal voor jou nu een moeilijke tijd van rouwverwerking komen "praat en huil"
onthoud hem als de sterke en goede man,hou hem je hart.
en blijf gerust hier komen.
liefs stoffeltje..

[liddy]

Gecondoleerd met het verlies van Dicky, Angelique.
Zo vlug al ...
Er brandt hier een kaars voor Dicky en voor jou.
Je zult het gevoel hebben dat je geleefd wordt de komende dagen, laat het over je heenkomen.

[lmdehaan]

Hoi anspatje,
Gecondoleerd met het verlies van Dicky het is wel heel snel gegaan.. Wat goed dat je er zo voor hem bent geweest tot de laatste seconde.. Wat sterk!
Heel veel sterkte, voor nu en voor de tijd die komt..
Liefs, Laura

[Marij]

Hallo Anspatje,

Van harte gecondoleerd met dit grote verlies.

[anspatje]

Dank je wel voor alle lieve reacties...
Ik heb dinsdag op woensdag 2 uurtjes geslapen,
om 10 uur kwam de uitvaartleider al en we hebben al een heleboel geregeld.
morgen mag de familie afscheid nemen, zondag mag iedereen afscheid nemen,
en dan is maandag de crematie plechtigheid.
Vannacht wat beter geslapen, maar werd wakker met een heftige hoofdpijn,
en al mijn spieren in mijn rug doen zeer.
Iedereen is zo trots o me dat ik zo sterk voor hem geweest ben,
maar voor mij is het inderdaad een traumatisch iets geweest hoor.
Ik krijgt het beeld van dat trappelen grote ogen en en rara gezichten trekken
even niet van mijn netvlies af. En al dat bloed.
Ze artsen daar waren ook echt verbaasd dat ik niet flauw was gevallen of zo.
ik kan met iedereen goed praten en ik hou me goed,
maar van binnen ga ik echt kapot gewoon....
En weet je wat gek is,
ik sta grotendeels andere te troosten en ik ben zo hyper als wat.
gister eerste avond zonder het msn contact wat ik met dicky had....
Mis hem zooooo ontzettend vreselijk...