Mijn moeder heeft terminale borstkanker...

[MvZ]

Hallo allemaal,

Mijn moeder heeft borstkanker. Onderhand is duidelijk dat zij uitzaaiingen heeft in haar botten. Verder behandelen is niet mogelijk.
De eerste klap kwam hard aan, maar nu blijft er vooral zo een onwerkelijk gevoel over. Ik weet dat ze dood gaat, maar besef het niet. Nog niet. Ze is nog niet ziek. Maar genezen is er wellicht niet meer bij. Hoe lang zal ze nog leven? In het ziekenhuis zeggen ze dat ze het per jaar zullen bekijken. Ik ben verward. Heel nuchter. Maar toen ik deze week bij mijn moeder was en ze erge pijn had in haar benen. En ik vroeg of het die "bottenpijn" was, zei ze ja en sprongen de tranen in haar ogen. Ik barste ook in huilen uit. We omhelsten elkaar en hebben er niet meer over gesproken. Het was een mooi moment.

Ik merk dat ik het voornamelijk "zakelijk" probeer te benaderen. Misschien ben ik bang. Ik weet het niet. Ik wil sterk zijn. Maar twijfel of ik het wel ben.

Ik zal zo graag een keertje met haar willen praten, maar durf niet. Weet niet wat ik moet zeggen.
De gedachte alleen al te moeten leven zonder haar, dat mijn kinderen opgroeien zonder die lieve oma, ik word bij de gedachte alleen al misselijk.

Sorry mensen wilde het even kwijt. Misschien op zoek naar herkenning?

[connie]

Hallo mv2

Ik weet hoe je je voelt mijn vader heeft slokdarmkanker en moeder borstkanker mijn vader is bezig aan zijn laatste dagen wij weten sinds april 2006 dat mijn vader niet meer te genezen is.

Ik had ook dat gevoel van ik wil praten maar weet niet waar ik moet beginnen.
Ja het enige wat ik kan zeggen is probeer het toch nu kan het nog en straks wil je veel vertellen maar gaat het niet meer.
Ik vond het ook heel moeilijk maar ben wel erg blij dat ik mijn vader (alles) verteld heb wat ik op dit moment wil en het belangrijkste daarin is dat we van elkaar weten hoeveel we van elkaar houden en huilen hoort erbij hoor.

Mijn vader heeft de strijd opgegeven en vandaag gaan we met de huisarts bespreken wat er mogelijk is om zijn leven te beeindigen.
Ik heb ook tegen mijn vader gezegdt dat hij moet doen wat hij wil, ik wil mijn vader het liefts nog 10 houden maar dag gaat niet en als ik dan nadenk denk ik ik heb mijn vader liever nog een week zonder pijn dan 4 weken met pijn want dat zou ik echt niet kunnen verdragen je vader of moeder zien met pijn lijkt me nog erger dan dat ze rustig inslapen
Ik zal mijn vader enorm missen en er zal nog genoeg zijn wat ik wil vertellen later.

Ik wens je veel sterkte en praten helpt jou ook hoor ga gewoon een keer met je moeder zitten en vertel gewoon dat je van haar houd dan komt het gesprek vanzelf wel.

En denk aan foto's voor je kinderen ik heb 4 weken geleden een fotograaf laten komen en foto's laten maken ik ben zo blij dat ik dit gedaan het nu heb ik ook nog een mooi aandenken voor mezelf en voor mijn kinderen.
als je behoefte hebt om te praten zie ik het wel.

Groetjes connie