Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerhallo allemaal een een paar weken geleden hab ik op het forum geschreven dat mijn vader ongeneeslijke longkanker heeft. op dat moment storte mijn leven even in.nu heb ik een week geleden tehoren gekregen dat ook mijn moeder kanker heeft dat niet meer te genezen is, en storte mijn hele wereld in. Ik kon en kan me bijna niet voorstellen dat dit je treft bij beide ouders. Toch zou ik graag in contact komen met mensen die dit ook meemaken, hoe ga je er mee om etc. wat me opvalt aan bijv.vriendinnen om me heen is dat ze gelijk niet snel meer vragen of je mee gaat wat leuks doen, opz zich snap ik dit wel maar aan de andere kant is even iets anders doen ook wel fijn om even je zinnen te verzetten...ik schrijf dit omdat ik hoop dat mensen zich in mijn verhaal herkennen, en hoe zij daar mee omgaan...
laat dan gerust een berichtje achter...
liefs maureen
beide ouders kanker..lotgenoten
beide ouders kanker..lotgenoten
hallo ik ben maureen en mijn vader heeft logkanker.
-
Gast
-
marijkevanmourik
Hoi Maureen,
Net als jij heb ik twee ouders met kanker. Vorig jaar zomer werd bij mijn vader non-hodgkin ontdekt. En nu 3 weken geleden een hersentumor bij mijn moeder. Inderdaad stort je wereld twee keer in. Wij, mijn broers,zus en ik, hadden ons er op ingesteld dat mijn vader misschien niet heel veel jaren meer zou leven. Hij is na de 2e chemokuur gestopt omdat hij het lichamelijk niet aan kon. En nu opeens mijn moeder! Binnen ongeveer anderhalve week kon ze zelf niet meer lopen, het spreken was al slecht.
Ze zitten allebei nog in de ontkenningsfase. Met mijn vader gaat het redelijk op dit moment en hij hoopt dat het met mijn moeder ook goed afloopt. Mijn moeder denkt dat ze van de zomer wel weer kan fietsen.
Wat ik moeilijk vind is dat mensen je moed in willen spreken, met het valt misschien allemaal wel mee.
Moeilijk vind ik ook wat ik wel of niet kan bespreken met mijn ouders.
Voor me zelf probeer ik wel dingen te plannen, dagje weg of zo, om afleiding te hebben. Dat geeft weer nieuwe energie en dat hebben we hard genoeg nodig toch
Net als jij heb ik twee ouders met kanker. Vorig jaar zomer werd bij mijn vader non-hodgkin ontdekt. En nu 3 weken geleden een hersentumor bij mijn moeder. Inderdaad stort je wereld twee keer in. Wij, mijn broers,zus en ik, hadden ons er op ingesteld dat mijn vader misschien niet heel veel jaren meer zou leven. Hij is na de 2e chemokuur gestopt omdat hij het lichamelijk niet aan kon. En nu opeens mijn moeder! Binnen ongeveer anderhalve week kon ze zelf niet meer lopen, het spreken was al slecht.
Ze zitten allebei nog in de ontkenningsfase. Met mijn vader gaat het redelijk op dit moment en hij hoopt dat het met mijn moeder ook goed afloopt. Mijn moeder denkt dat ze van de zomer wel weer kan fietsen.
Wat ik moeilijk vind is dat mensen je moed in willen spreken, met het valt misschien allemaal wel mee.
Moeilijk vind ik ook wat ik wel of niet kan bespreken met mijn ouders.
Voor me zelf probeer ik wel dingen te plannen, dagje weg of zo, om afleiding te hebben. Dat geeft weer nieuwe energie en dat hebben we hard genoeg nodig toch
-
Ingrid1
Hallo Marijke en Maureen,
Tja nu weet ik het ook niet meer. De angst om één ouder te verliezen is al benauwend. Maar nu sta ik voor de 2e keer in 2 jaar voor het feit dat en mijn moeder en mijn stiefvader kanker hebben. In mei 2003 werden binnen een week bij mijn moeder borstkanker en mijn stiefvader slokdarmkanker. Gelukkig bij beide met operaties en kuren 'genezen' verklaard. Vorig jaar werd er bij mijn stiefvader darmkanker geconstateerd, maar tijdens de operatie bleken er teveel uitzaaiingen te zijn... Nu gaat hij hard achteruit. Morgen wordt mijn moeder geopereerd aan eierstokkanker.
Ik maak me het meeste zorgen om mijn moeder. Door de toestand van mijn stiefvader krijgt zij niet de kans zich ziek te voelen. En nu voel ik een enorme last op me om voor beide te gaan zorgen.
Mijn vrienden weten ook niet meer hoe ze moeten reageren. En ik voel me regelmatig alleen. Praten met iemand die het zich enigszins kan voorstellen, kan inderdaad fijn zijn.
Ingrid
Tja nu weet ik het ook niet meer. De angst om één ouder te verliezen is al benauwend. Maar nu sta ik voor de 2e keer in 2 jaar voor het feit dat en mijn moeder en mijn stiefvader kanker hebben. In mei 2003 werden binnen een week bij mijn moeder borstkanker en mijn stiefvader slokdarmkanker. Gelukkig bij beide met operaties en kuren 'genezen' verklaard. Vorig jaar werd er bij mijn stiefvader darmkanker geconstateerd, maar tijdens de operatie bleken er teveel uitzaaiingen te zijn... Nu gaat hij hard achteruit. Morgen wordt mijn moeder geopereerd aan eierstokkanker.
Ik maak me het meeste zorgen om mijn moeder. Door de toestand van mijn stiefvader krijgt zij niet de kans zich ziek te voelen. En nu voel ik een enorme last op me om voor beide te gaan zorgen.
Mijn vrienden weten ook niet meer hoe ze moeten reageren. En ik voel me regelmatig alleen. Praten met iemand die het zich enigszins kan voorstellen, kan inderdaad fijn zijn.
Ingrid
-
whoopi
Ik voel met je mee
Hoi Maureen,
Wat erg voor jou en je Familie. Ik vind het heel erg voor iedereen trouwens hoor.
Mijn vader is over leden aan Long-kanker toen ik 15 was nu ben ik 47 en mijn moeder is nu terminaal met vulva kanker.
Wat mijn vader betreft kan ik me dat niet meer zo goed herinneren het ziekte proces want ik wist niet eens dat hij toen kanker had.
Mijn moeder nu is een ander verhaal nu ze is 76 en ligt sinds vorige week in een Sterfhuis waar ze goed verzorgd word en begeleid. Het was thuis bij haar niet meer te doen. Ik vind het ook heel moeilijk maar ik denk dat ik het geleerd te accepteren. Dat ze ons gaat verlaten (moeilijk) en ik probeer me ermee te troosten dat ze in een warmere omgeving komt en waar veel liefde is. Ik geloof toch wel in een beetje reincarnatie. Er komt een Einde aan haar lijdensweg hier op aarde en dat geeft mij een goed gevoel voor haar.
Ik hoop dat je hier een beetje Steun mee zal vinden
Veel Liefde
Whoopi
Hoi Maureen,
ik herken helemaal wat je zegt, dat vrienden je niet zo snel meer voor leuke dingen vragen. Terwijl dat juist zo prettig is, even wat anders aan je hoofd. Mijn vader heeft keel-en longkanker, hij is geopereerd en bestraald, en het gaat lichamelijk wel redelijk met hem. Mijn moeder heeft darmkanker, en is opgegeven. Daar heeft mijn vader geestelijk echt een enorme dreun van gekregen, net alsof hij zijn eigen sores wel kan dragen, maar de ziekte van mijn moeder niet!
Als ze willen ontkennen, laat ze maar denk ik. Mijn moeder ontkent ook, ze is opgegeven, maar ja....als dat is wat ze op de been houdt...stiekem weten ze het wel, denk je niet?
Het enige wat ik je kan aanraden, heel cliché, maar goed:"geniet van elke dag, en leef bij de dag!". Denk niet teveel vooruit, ikzelf word daar alleen maar depri van.
Veel sterkte!!
groetjes, Ellen
ik herken helemaal wat je zegt, dat vrienden je niet zo snel meer voor leuke dingen vragen. Terwijl dat juist zo prettig is, even wat anders aan je hoofd. Mijn vader heeft keel-en longkanker, hij is geopereerd en bestraald, en het gaat lichamelijk wel redelijk met hem. Mijn moeder heeft darmkanker, en is opgegeven. Daar heeft mijn vader geestelijk echt een enorme dreun van gekregen, net alsof hij zijn eigen sores wel kan dragen, maar de ziekte van mijn moeder niet!
Als ze willen ontkennen, laat ze maar denk ik. Mijn moeder ontkent ook, ze is opgegeven, maar ja....als dat is wat ze op de been houdt...stiekem weten ze het wel, denk je niet?
Het enige wat ik je kan aanraden, heel cliché, maar goed:"geniet van elke dag, en leef bij de dag!". Denk niet teveel vooruit, ikzelf word daar alleen maar depri van.
Veel sterkte!!
groetjes, Ellen
Terug naar “Mijn vader, moeder, broer, zus of vriend heeft kanker”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten