Diagnose Kanker lotgenotenforum

Ik ben een meid van 25 en heb afgelopen dinsdag mijn moeder verloren aan kanker.
Op 3 oktober j.l. is ons verteld dat mijn moeder kanker had en dat er niks meer aan te doen was.
Precies 4 weken later wordt ze het huis uitgedragen in een kist.
Ze had nooit ergens last van en zo in een keer is ze ziek en kan ze niet meer geholpen worden.
Wat er dan in je omgaat is niet te beschrijven.
Ik ben boos en verdrietig, weet niet wat ik moet doen, ik kan mijn moeder nog niet missen.
Ik wou dat ik iets kon doen om haar terug te krijgen maar dat kan ik niet.
Mijn moeder was mijn alles en nu heb ik niks meer ik voel me leeg en verlaten.
Hoe moet ik dit gaan verwerken?
Wie kan mij dat vertellen het is zo moeilijk en zwaar om mijn moeder daar in die kist te zien liggen.

Hallo Marlies..
Veel sterkte voor de toekomst.
Het komt volgens nij nooit op een goed moment om iemand te verliezen,en vooral niet na zo'n korte tijd na de diagnose.
Ik kan niet voelen wat je moet doormaken maar ik leef met je mee.Wees gewoon kwaad,verdrietig en laat je gevoelens gaan..verder kan ik je niet echt raad geven..alleen veel kracht om alles een plaats te geven.
Veel sterkte...Rob

Hoi Marlies,

Hoe gaat het nu met je?
Het is heel moeilijk wat je hebt meegemaakt, en je bent ook nog zo jong.
Af en toe voelt het oneerlijk aan denk ik. Mijn moeder heeft te horen gekregen afgelopen maart dat ze nog een half jaar tot een jaar te leven had, en binnenkort is die "tijd"voorbij. Ook voor ons zit het eraan te komen. Ik ben 32, de jongste in ons gezin, en ik vind het al zo oneerlijk dat mijn moeder er bij veel belangrijke gebeurtenissen niet bij zal zijn!
En dat het bij jou zo snel is gegaan, ik vind het echt heel erg voor je. Heb je nog een vader of broers of zussen waarbij je terecht kunt?
Ik wil je heel veel sterkte toewensen!
groetjes, Ellen

Hoi Marlies,
Ik weet hoe het voelt. Nu ben ik 20 jaar en 11 jaar geleden ben ik mijn moeder ook verloren. Voor mij was dat eigenlijk nog veels te jong om haar echt gekent te kunnen hebben en daarom heb ik ook vaak het gevoel dat mij onrecht is aangedaan. Helaas heeft kanker niets met rechten te maken maar vallen er altijd willekeurige slachtoffers die regelmatig een gelukkig gezin hebben. Het leven heb ik wel opgepakt en ik ben ook niet ongelukkig, maar vaak genoeg denk ik weer terug aan de tijd dat ik nog met mijn moeder kon praten, lachen, spelen, haar een knuffel kon geven, enz. enz. enz. Ik hoop dat je het je lukt het te verwerken, daarom raad ik je aan er veel over te praten, dat lucht echt op. Liefst met mensen die dicht bij je staan en waarvoor de ervaring ook vergelijkbaar is. Ook zo nu en dan even flink uithuilen kan lekker voelen.
Groeten,
Nienke

Lieve Marlies.
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je moeder.
Ik ben zelf 24 jaar, en ben 7 jaar geleden ook mijn moeder kwijtgeraakt door kanker, ik was toen 17 jaar.
En wat jij hebt, heb ik ook, ben (nog steeds) boos, verward, verdrietig enz.
Ik hoop dat het goed met je gaat.
groetjes, Maaike

lieve marlies ik wens je heel veel sterkte ,ik voel wat er door je heen gaat en ik hoop dat je de kracht kunt vinden omdat het verlies te kunnen dragen