Mijn liefste vriend.

[An.x]

Maandag kreeg ik de schrik van mijn leven. Mijn liefste vriend, mijn opa is hard ziek. Ik vroeg mijn moeder wat er aan de hand was want zij en mijn vader zaten ernstig met elkaar te praten. Mam vertelde me dat ik beter even kon gaan zitten. toen ik eenmaal zat vertelde ze dat opa kanker heeft. Om precies te zijn longkanker en er is niks meer aan te doen. Ik vind het ontzettend moeilijk en het valt dan ook niet te begrijpen... Het enigste wat in mijn op komt is waarom? Opa zelf heeft het opgeven, hij is niet meer vrolijk, kan niet meer genieten, heeft geen zin meer in het leven.

Samen met mijn paps had hij duiven en dat doet hem nu ook niks meer. Hij zegt op alles ja. Voor mijn vader is dit ontzettend moeilijk. Hij kan het niet echt een plek geven en weet er ook niet over te praten.

Mijn liefste opa, ik weet niet hoelang hij nog heeft. Maar bij alles zegt opa dat zal ik nooit meer doen en dit niet. Dat is zo ontzettend moeilijk om te horen. weet dan ook niet wat ik moet zeggen. maar ik raak mijn allerliefste vriend kwijt. Iemand die ik bewonder, hij heeft zoveel kracht in zich, hij doet zoveel voor andere mensen.

En nu deze ziekte die hem getroffen is daardoor word mijn liefste vriend afgepakt. zomaar opeens zonder reden

[liddy]

Juist door de houding van je opa is het moeilijk om naar hem toe te gaan.
Probeer het toch te doen, want je opa heeft het nodig om zich af te reageren.
Zou jij in staat zijn om positief te blijven als je weet dat het binnenkort afgelopen is?
Ook al zal je opa het niet laten blijken, je kunt hem steunen door wel naar hem te bezoeken.
Je hoeft echt niet iedere dag te gaan.
Jouw bezoeken nu zullen je later helpen in het verwerken.
Het gevoel je opa toch tot steun geweest te zijn, zal de verwerking straks iets lichter maken.

[An.x]

Het is inderdaad erg moeilijk om naar hem toe te gaan.
Onze familie probeert ook zeker naar hem toe te gaan en ik ook, maar lastig is het wel. Niet alleen voor ons maar voor opa ook. Hij word omringd door mensen die hij lieft heeft en daar langzaam aan afscheid van moet gaan nemen.

Je vraag of ik poitief zou blijven? Ik denk het niet, maar ik denk dat ik wel zo proberen nog iets uit het leven te halen maar met zekerheid kan je dat natuurlijk niet zeggen. Want ik sta niet op dat punt.