hoe steun(d)en jullie je zieke familielid?

[anne21]

hoi allemaal

De dag voor kerst werd er bij mijn vader darmkanker geconstateerd. Op oudjaardag kregen we te horen dat hij niet meer beter zou worden en uitzaaiingen in zijn lever en long heeft. Gelukkig troffen we in januari een hele fijne arts die toch mogenlijkheden ziet, en vandaag is mijn vader dan begonnen met zijn eerste chemo kuur. Als dit voldoene aanslaat willen ze na 6 kuren toch alsnog gaan opereren en is er een kleine kans op genezing. Dit is voor mij, mn zusje en moeder natuurlijk niet leuk, maar voor mijn vader helemaal verschrikkelijk allemaal. Hij voelt zich nu nog best wel goed, maar begint de chemo toch wel al te merken.

Omdat hier veel mensen zijn die dit al meerdere malen meegemaakt hebben vroeg ik me af hoe jullie je familielid hebben gesteund. Natuurlijk praat ik wel met hem en probeer hem op te beuren, maar vind het erg moeilijk. Ik wil niet dat ij het idee heeft van : "ja heel leuk allemaal, maar jij hebt het niet, jij kan het makkelijk zeggen" zeker als hij wat sombere buien heeft (en die gaat hij natuurlijk nog veel erger krijgen als hij echt ziek voelt) weet ik soms niet zo goed wat ik moet doen , of kan doen om hem enigzins iets te helpen of beter te laten voelen.

Ik hoor graag jullie ervaringen en wat jullie gedaan hebben op zulke momenten

groetjes
Anne

[stoffeltje]

hallo anne,
wat vreselijk voor je vader en jullie om dit zo te horen.
het is een rotziekte.
en als fam. weet je in eerste instantie niet goed mee om te gaan ,want jullie weten het ook pas en het is je vader en dan komt het zo dichtbij.
zelf had mijn broer kanker,ben er achter gekomen dat aanwezig zijn voor hem heel belangrijk was,en luisteren naar hem.
er zijn voor zijn angst en verdriet en onweselijkheid.
ook de fase"s waar hij doorgaat zijn moeilijk voor hem en jullie wees er voor hem en praat als hij eraan toe is erover.
uit samen dan jullie gevoelens en verdriet.
ps. het ligt bij iedereen ook wat anders.
iedereen verwerkt zijn verdriet anders.
denk ook aan jezelf ,praat er over met andere,anders verwerk je het zelf niet,want ook jij moet het een plaatsje geven.
zo kan je er ook beter voor je vader zijn,praat ook veel met je moeder en zusje hoe hun het ervaren,maar zoals ik al zei ,het is bij iedereen anders.

veel liefs en sterkte anita/stoffeltje

[jacquelinerowdy]

Hoi Anne,

Ten eerste heel veel sterkte!!. Het steunen van een familie lid met deze ziekte is heel moeilijk.
Het verschilt ook per persoon hoe iemand dat op prijs stelt. Steunen doe je vaak al in de kleinste dingen door toch geregeld even te komen kijken. En weer weggaan of iemand laten rusten als die moe is. IPV er twee uur naast te zitten. Verder zit het hem ook in de kleine dingen zoals een kop koffie inschenken enz. Tevens is het qua communicatie heel moeilijk en verschilt het ook per persoon. Ik heb mijn moeder altijd gesteund door altijd proberen iets positiefs te brengen wat ook de volkomen waarheid was. Dus geen valse hoop geven maar de positieve kanten laten zien. Mijn moeder wist vanaf het begin dat ze niet meer te genezen was. Dus dan zei ik van je hoeft niet te genezen van kanker als je maar tachtig wordt met een goede kwaliteit.


Onthoudt dat steun in de kleine en simpele dingen zit. En niet een grote overdreven dingen.

Verder wens ik jullie heel veel sterkte en positiviteit toe. En onthoudt waar hoop is is leven en waar leven is is hoop.

Liefs jacqueline

[stoffeltje]

anne hoe gaat het nu?
heel veel sterkte en knufs ,anita

[anne21]

er is al weer een tijd overheen, maar we mogen niet klagen. Mijn vader is nu klaar met al zijn kuren, en we hebben deze week uitslag van de scans gekregen: de tumoren zijn flink geslonken, en erg goed te opereren. Echt fantastisch nieuws, zeker als je je bedenkt dat de artsen in het begin alleen aan "rekken"dachten. Het waren in totaal zes kuren, die steeds erger werden, zowel lichamelijk, maar ook geestelijk. De laatste twee vond ik zelf ook moeilijk, het is heel erg om iemand waar je veel om geeft zo rot te zien voelen. Vaak kon je dan met n lief gebaar wel iets bereiken, maar als hij zich echt rot voelde kon hij ook wel eens lelijk uit de hoek komen, wat ik helemaal begrijp, maar toch alles bij elkaar heel vervelend is. Daarom is het nu ook zo mooi dat nu de chemos over zijn hij gelijk al weer zo erg op knapt, en nu deze week zon goed bericht eroverheen, echt fantastisch. Over een paar weekjes dus de operatie, en dan maar hopen dat ze het helemaal weg krijgen. Dank jullie wel voor jullie reacties! Het klopt inderdaad dat je eigenlijk niets kan doen, wat je ook zon rot gevoel kan geven, maar je kan wel helpen door er gewoon te zijn, zoals je gewoon normaal ook zou doen.

[stoffeltje]

hallo anne21,
fijn even te horen dat het naar omstandigheden "wel" gaat.
wees dankbaar voor de tijd die hij erbij krijgt.
de kuren kunnen erg zwaar zijn ja.
er "zijn" kan soms heel veel betekenen.
probeer nog veel mooie momenten te hebben met je vader,al zijn het maar kleine dingen.
ik hoop dat de operatie goed verloopt.
en ook zelf nu wat rustig aan doen en genieten van de gegeven tijd,kracht heb je later nodig.
veel liefs en sterkte stoffeltje